Ένα από τα πλέον σταθερά -αν όχι το πιο ακριβό- πορτοφόλια ήδη από τις απαρχές της νέας χιλιετίας στα ευρωπαϊκά παρκέ δεν είναι άλλο από εκείνο της CSKA, με τον Andrey Vatutin να μη διστάζει να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη προκειμένου να πείσει μερικά από τα πιο λαμπερά ονόματα της Γηραιάς Ηπείρου να μετακομίσουν στη Μόσχα.
Κάτι που έκανε για άλλη μια φορά πείθοντας τον Kevin Pangos να αφήσει μετά από μόλις μερικούς μήνες το ΝΒΑ και τους Cleveland Cavaliers για να συνδράμει την προσπάθεια του συγκροτήματος του Δημήτρη Ιτούδη για την κατάκτηση όσο το δυνατόν περισσότερων τίτλων -με εκείνον της EuroLeage να είναι φυσικά ήδη κυκλωμένος προ μηνών παρά το μέτριο για τα δεδομένα του ξεκίνημα στη σεζόν.
Ωστόσο, η απόκτηση του Καναδού shot creator -πέραν φυσικά της απίθανης ποιότητάς του- ελλοχεύει και μερικούς κινδύνους για το ρωσικό σύνολο, που δεν έχει πολλά περιθώρια νέας αποτυχίας.
1) Οι πολλοί… ομοϊδεάτες
Παρατηρώντας κανείς το ρόστερ της CSKA, θα παρατηρήσει άμεσα δύο πράγματα.
Την έφεση στο big ball με τις πάμπολλες μείξης παικτών όπως οι Shengelia, Milutinov, Bolomboy και Voigtmann στις θέσεις των «ψηλών» αλλά και την ύπαρξη πολλών shot creators/ makers που ταυτόχρονα δεν αρέσκονται στο παιχνίδι μακριά από τη μπάλα όπως οι Hackett, Lundberg και Shved -η καθίζηση του οποίου την τρέχουσα σεζόν από το 35% και 33% USG% τα περασμένα δύο χρόνια στο μόλις 22% να είναι δραματική για το playstyle του…
Και αν ο Ιταλός guard διαθέτει την απαραίτητη εμπειρία/ ωριμότητα/ θέληση να συνυπάρξει με πολλά και διαφορετικά μοτίβα συμπαικτών του, αυτό δε μπορεί να ισχύσει για τους έτερους δύο guards, που αφενός δεν τα πηγαίνουν πολύ καλά φέτος σε off ball καταστάσεις (34% και 33% από το τρίποντο, αντίστοιχα, οι Lundberg και Shved/ 6 κοινές ασίστ) και αφετέρου έχουν αποδείξει πως ακμάζουν στο ακριβώς αντίθετο μονοπάτι.
Από μεριάς του τώρα, ο Pangos ήκμασε στην περσινή ενίοτε small ball και αμυντικογενή Zenit υπό τις οδηγίες του Xavi Pascual έχοντας τον απόλυτο έλεγχο των επιθετικών δρωμένων (27% USG%/ καλύτερη επίδοση από το 90% των παικτών), με την αποτελεσματικότητά του στο σκοράσισμα (59% TS%) και τη δημιουργία (30% AST%/ 14% TOV%) να τον ανακηρύσσουν έστω και άυλα ως έναν εκ των κορυφαίων αθλητής της περσινής περιόδου -όπου με τα… μαγικά του οδήγησε την αρμάδα της Αγίας Πετρούπολης ένα μόλις βήμα πριν το Final Four της Κολωνίας.
2) Η έλλειψη sharpshooters
Μπορεί o Δημήτρης Ιτούδης, με την έλευση του Alexey Shved το περασμένο πλέον καλοκαίρι να έχει χαρίσει έναν πιο ανανεωμένο, σύγχρονο και fun to watch παλμό στους Μοσχοβίτες, οι οποίοι εκτελούν πάρα πολλά τρίποντα -τα περισσότερα στη διοργάνωση (667 συνολικά)- αλλά η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν πολλοί ποιοτικοί σουτέρ στην ομάδα, αφού τόσο το γεγονός πως οι περισσότεροι wings έχουν συνεχώς ελεύθερες όψεις όσο και η έλλειψη range από τις θέσεις των «ψηλών» φράζουν αρκετά το spacing και στερούν πολλά παρά τους 115 πόντους ανά 100 κατοχές…
Σε αυτό το κομμάτι, ο Pangos θα δυσκολευτεί αρκετά, αφού είναι ένας τύπος παίκτη που ακμάζει περισσότερο γύρω από σουτέρ, κάτι που δε μπορεί να του προσφέρει η CSKA πέρα από μερικές αμαρκάριστες όψεις στην περίμετρο.
Από την άλλη μεριά, επειδή -όπως άλλωστε αναφέρθηκε- δεν θα είναι ο μοναδικός ball hog των Ρώσων, ούτε ο ίδιος είναι ο πιο ομαδικός σουτέρ του κόσμου, αφού τόσο η μετριότητά του από τα γωνιακά σουτ -το πιο πολύτιμο σουτ στο μπάσκετ (38% από τη δεξιά γωνία/ 0% από την αριστερή πέρυσι)- όσο και η τάση του να γεννάει εκείνος τις επιλογές του τόσο από την περίμετρο όσο και από το mid range δεν προσδίδει ιδιαίτερη βελτίωση στο σύλλογο -ο οποίος θα συνεχίσει μεν να σουτάρει ακατάπαυστα από μακρινή απόσταση, αλλά χωρίς ιδιαίτερα καλύτερες συγκυρίες.
Το καλό σενάριο φυσικά για τη «ρωσική αρκούδα» βέβαια δεν είναι άλλο από το γεγονός πως απέκτησε έναν από τους τελευταίους αγνούς playmakers του ευρωπαϊκού μπάσκετ, στοιχείο που φυσικά θα χαρίσει περισσότερες ελεύθερες όψεις στρέφοντας την προσοχή πάνω του ενώ ταυτόχρονα θα προσφέρει ακόμα περισσότερη κινησιολογία στην αντίπαλη άμυνα -το χειρότερο δηλαδή σενάριο για αυτή.
Το γεγονός πως δεν του δόθηκε ποτέ ουσιαστικά η ευκαιρία να αποδείξει την αξία του στο επίπεδο του ΝΒΑ μόνο θετικά μπορεί να λειτουργήσει για τον ίδιο και κατ’ επέκτασιν για τη νέα του ομάδα, με τον Καναδό να «καίγεται» να επιστρέψει στο περσινό μοτίβο που ανάγκασε την Ευρώπη σε θαυμασμό.
Μπορεί να μην είναι στην καλύτερή του φόρμα -αγωνιστικά και ψυχολογικά-, μπορεί να έχει καιρό να αρπάξει αρκετά ποιοτικά λεπτά στα πόδια του, αλλά τόσο ο κόσμος του ΝΒΑ και η συνύπαρξή του με μερικούς εκ των καλύτερων PGs της λίγκας όπως οι Rajon Rondo, Ricky Rubio και Darius Garland όσο και τα γνωστά για τον ίδιο εδάφη της EuroLeague δυνητικά θα του χαρίσουν έστω και μια αέναη βελτίωση στα χαρακτηριστικά του -κάτι που στην περίπτωση που αξιοποιηθεί σωστά και αγωνιστικά (το πολύ 1 χειριστής δίπλα του, 2-3 σουτέρ, κανονικά σχήματα, μεγάλα κορμιά κλπ) θα τον ωθήσει σε μια από τις καλύτερες μεταγραφές της χρονιάς!