Το περασμένο καλοκαίρι -πριν δηλαδή πέσουν στους τρομερούς Milwaukee Bucks του Γιάννη Αντετοκούνμπο– οι Phoenix Suns κατάφεραν για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1990 να φτάσουν μέχρι και τους Τελικούς του ΝΒΑ, διαλύοντας έτσι ένα τεράστιο χρονικά σερί γεμάτο αποτυχίες, κακές επιλογές και μετριότητα σε κάθε επίπεδο.
Ο κύριος λόγος επ’ αυτού δεν ήταν άλλος από τον Devin Booker, ένα νεαρό shot maker που εν μία νυκτί ντύθηκε ηγέτης και στο κορυφαίο επίπεδο και κατόρθωσε να πάρει από το χέρι μια πλήρη αρμάδα στο δρόμο για την επιτυχία πάσης φύσεως.
Ο απόφοιτος του Kentucky ήταν ανέκαθεν μεγάλος σκόρερ, αφού από την δεύτερη κιόλας σεζόν του στη λίγκα μέχρι και σήμερα μετράει 25 πόντους -δεν έχει ποτέ κάτω από τους 22- με 50% στα δίποντα, 36% στα τρίποντα αλλά και 88% από τη γραμμή των βολών, χαρίζοντας μερικά πραγματικά πολύ όμορφα ψεγάδια των ικανοτήτων του όλα αυτά τα χρόνια προτού μπει για πρώτη φορά πέρυσι στα Playoffs.
Με λίγα λόγια, ήταν πάντοτε σούπερ σταρ, και μόλις του δόθηκε η ευκαιρία να παίξει και πέρα από την κανονική διάρκεια, το απέδειξε περίτρανα.
Και σε αυτό το μοτίβο κινείται ήδη από πέρυσι και ο Tyson Carter!
Ο σε λίγες ημέρες 24χρονος σκόρερ πέρασε τον τελευταίο 1.5 χρόνο στην Ελλάδα με τα χρώματα του Λαυρίου, που του έδωσε τη δυνατότητα να εκκινήσει σε ένα αρκετά ανταγωνιστικό περιβάλλον την καριέρα του, με τον ίδιο να αρπάζει την ευκαιρία από τα μαλλιά και να διανύει ένα τρομερά ποιοτικό διάστημα στη χώρα μας.
Συνολικά λοιπόν, φέτος μετρούσε 17 πόντους με 56% σε 12 σουτ εντός πεδιάς, 43% σε 5 σουτ από την περίμετρο αλλά και 76% από τη γραμμή των βολών σε 3 απόπειρες, την ίδια στιγμή που συνόδευε την επιθετική του κλάση με 2 ριμπάουντ, 3 ασίστ αλλά και 1 κλέψιμο σε Basket League και BCL (18 πόντοι κατά μέσο όρο εκεί), όντας πλέον έτοιμος για το επόμενο βήμα στην κορυφαία διοργάνωση της Ευρώπης, την EuroLeague, με την Zenit St. Petersburg να προλαβαίνει την υπογραφή του από τους άλλους μνηστήρες.
Κατά πόσο μπορεί να συνεισφέρει άμεσα στο ρωσικό συγκρότημα;
1) Το small ball του Pascual
Όπως μάθαμε και από τη θητεία του στον Παναθηναϊκό, ο Xavi Pascual είναι ένας προπονητής που στηρίζεται εν πολλοίς στα χαμηλά σχήματα, με το γεγονός πως ο ψηλότερος παίκτης του ρόστερ έγκειται στα 2.08 μέτρα (19 λεπτά μ.ο στην EuroLeague o Gudaitis) και ο μέσος όρος ύψους είναι το 1.98 μ. να αποδεικνύει του λόγου το αληθές!
Ουσιαστικά, ο Ισπανός τεχνικός αρέσκεται πάρα πολύ στα σχήματα με τους Mickey και Poythress ως centers, προκειμένου να βελτιώσει το switchability -άρα και τη δυσκολία της αντίπαλης επίθεσης να βρει ποιοτικές λύσεις- και την αθλητικότητα του συνόλου του, με τους Ρώσους να δέχονται μόλις 106 και 103 πόντους ανά 100 κατοχές αντίστοιχα με αυτούς στο παρκέ (4η και 2η καλύτερη επίδοση),
Έχει αποτέλεσμα γενικότερα;
Η Zenit έχει αυτή τη στιγμή την καλύτερη άμυνα στη λίγκα (71.65 πόντοι παθητικό) βάζοντας πολλάκις δύσκολα σε κάθε αντίπαλο.
Πού κολλάει ο Carter όμως, σε όλα αυτά;
Ένα από τα προτερήματα του small ball δεν είναι άλλο από το ξεκλείδωμα μιας θέσης στην πεντάδα για ακόμα ένα φτερό ή χειριστή αναλόγως τις απαιτήσεις του αγώνα ή τη φιλοσοφία του προπονητή -κάτι που χαρίζει σε έναν τόσο ποιοτικό guard/ forward εξ ορισμού μεγαλύτερο playing time από ό,τι θα έβρισκε σε μια ομάδα όπως η CSKA Moscow ή η Real Madrid (πέραν της διαφοράς δυναμικότητας), οι οποίες στηρίζεται στα υψηλόσωμα σχήματα (Shengelia- Milutinov/ Yabusele– Tavares) για τους δικούς τους λόγους.
Ταυτόχρονα όμως, η… ελληνική ομάδα της Πετρούπολης έχει και την 6η χειρότερη επίθεση της διοργάνωσης (73.5 πόντοι ενεργητικό), με την έλλειψη shot creators, playmakers κάθε φύσης και σουτέρ κλάσης να είναι οι κύριες ελλείψεις/ δικαιολογίες για τη μέτρια εικόνα της στο σκοράρισμα.
Και αυτό μας φέρνει στο επόμενο βήμα!
2) Η Zenit έχει ανάγκη τον Carter
Η Zenit δεν κάνει καμία χάρη στον Carter.
Δεν τον βλέπει ως prospect -όχι απαραίτητα τουλάχιστον-, δεν τον βλέπει ως παγκίτη ολκής, αλλά ως έναν παίκτη που μπορεί να βοηθήσει άμεσα.
Άλλωστε, budget υπάρχει μπόλικο, θα μπορούσαν να βρουν άλλες, πιο σίγουρες και έμπειρες λύσεις αν δεν τους έκανε για το «τώρα» και όχι για το «αύριο»…
Ουσιαστικά λοιπόν, πέραν των Loyd, Frankamp και Baron (δε λαμβάνεται υπ’ όψιν ο τρομερός Napier εξαιτίας του τραυματισμού του) και το IQ των Karasev και Ponitka δεν υπάρχει άλλος παίκτης στο σύνολο που θα μπορούσε να υποδυθεί τον δημιουργό φάσεων και καταστάσεων στην επίθεση -με τη Zenit να είναι 4η χειρότερη σε τελικές πάσες (15) αλλά και 9η καλύτερη στην ποιότητα των σουτ της (47% TS%).
Ο Carter από την άλλη μπορεί να ρολάρει τρομερά με τη μπάλα στα χέρια τόσο ως iso maker όσο και ως υπό συνθήκες δημιουργός -πέραν των χώρων που θα δημιουργεί μόνο η παρουσία του στο παρκέ-, με τον ίδιο να μετράει 3 ασίστ φέτος σε Basket League και BCL, ενώ το TS% έγκειται στο 66% -ένα απίθανο ποσοστό για έναν «κοντό» με τεράστιο USG% (27%).
Παράλληλα, έχει επιδείξει πως μπορεί περίτρανα να συνυπάρξει με ball hogs PGs, αφού παρά τη διαφορά επιπέδου και ο Βασίλης Μουράτος είναι ένας παίκτης που χρειάζεται τη μπάλα στα χέρια του για να είναι αποδοτικός, όντας τρομερός τόσο στα κοψίματά του προς την ρακέτα όσο και ως σουτέρ που κινείται μακριά από τη μπάλα εκμεταλλευόμενους τα off ball screens, μια από τις ειδικότητες του Pascual.
Σαφώς και ο Loyd, για να φτάσει στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων του, χρειάζεται τη μπάλα στα χέρια του -όπως άλλωστε και κάθε shot maker.
Αλλά η άνεση του αποφοίτου του Mississippi State τόσο σε on ball όσο και σε off ball καταστάσεις θα μπορούσε να είναι ο αρωγός για μια ποιοτική μεταξύ τους σχέση…
3) Η αναβάθμιση των Ρώσων
Ο Carter, αργά ή γρήγορα, θα αποδείξει πως είναι σεβαστό όνομα και για το κορυφαίο επίπεδο. Ωστόσο και μόνο η παρουσία του στο παρκέ αρκεί για να αναβαθμιστεί από άποψη κινδύνου όλο το ρόστερ των Ρώσων, με τον Αμερικανό να προσθέτει ακόμα μια απειλή από την περίμετρο εκτός των υπόλοιπων χαρακτηριστικών του (48% σε 4 τρίποντα στην Ευρώπη φέτος).
Αυτή τη στιγμή, η Zenit είναι μεν 3η στην ευστοχία από μακρινή απόσταση (36%) αλλά είναι και 5η χειρότερη σε προσπάθειες, κάτι που οφείλεται εν γένει στη μυαλωμένη τακτική που προσπαθεί να εμφυσήσει ο Pascual, με πολλές επιθέσεις στην ρακέτα και μπόλικο διάβασμα των καταστάσεων.
Όπως αναφέρθηκε και νωρίτερα, τα χαμηλά σχήματα εμφανίζουν ακόμα έναν παίκτη στην περιφέρεια.
Και σε ένα σύνολο με τους Loyd, Carter, Baron και Kuzminskas φερ’ ειπείν ταυτόχρονα στο παρκέ, το spacing θα είναι σε τόσο μεγάλα επίπεδα, που οι αντίπαλες άμυνες θα αναγκάζονται να απομακρύνονται από τη ζώνη ασφαλείας τους είτε να ρισκάρουν το μακρινό τους σουτ και γενικά το off ball παιχνίδι τους -κάτι που ο πρώην αθλητής του Λαυρίου έχει συνηθίσει να τιμωρεί ξανά και ξανά!
Γενικότερα, τόσο το μοτίβο του Pascual όσο και η χαμηλών πτήσεων νέα του ομάδα θεωρώ πως μόνο καλό μπορεί να κάνει σε έναν παίκτη που ψάχνει συνεχώς γερές βάσεις για το επόμενο βήμα του.
Και αν δικαιώσει τις προσδοκίες που έχει χτίσει, τότε αυτό μπορεί να μην είναι καν στη Γηραιά Ήπειρο…