Αναλυτικά οι δηλώσεις του Δημήτρη Ιτούδη στην συνέντευξη τύπου μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό:

«Συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό, ήταν η καλύτερη ομάδα στο παρκέ. Πάλεψαν σε όλη την διάρκεια του αγώνα, πίστεψαν στο πλάνο τους και έκαναν αυτό που έπρεπε.  Προσπαθήσαμε να γυρίσουμε στο ματς, αλλά δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Παίρνω την ευθύνη πάνω μου. Πρέπει να το βουλώσουμε, να δούμε το βίντεο, να βελτιωθούμε και να ασκήσουμε σκληρή κριτική στους εαυτούς μας. Υπάρχουν παίκτες στην ομάδα που έφεραν χαρά, περηφάνια και τίτλους. Σήμερα ήταν ένας από τους χειρότερους αγώνες που είχαμε ως ομάδα. Μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό; Μπορούμε. Θα το κάνουμε. Ξέρετε το όνομα της ομάδας και το δικό μου όνομα».

Σχετικά με το αν ο Ολυμπιακός είναι ο κακός δαίμονας της ΤΣΣΚΑ, ανέφερε: «Ο Ολυμπιακός είχε σθένος, προσήλωση. Ήταν καλύτερος στις μάχες. Αν θέλετε να φτιάχνετε ιστορίες, θα τις φτιάξετε ό,τι και αν πω εγώ. Αυτό είναι στο δικό σας χέρι».

Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Παίρνω την ευθύνη. Επιμείναμε σε αυτό το κομμάτι, αλλά είχαμε κακές εμπειρίες. Με την Ζενίτ, με την Λόκο… Ομάδες που είχαν απουσίες. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Σήμερα δώσαμε τις μάχες μας και αυτό με θλίβει. Δεν έχει να κάνει με μία συγκεκριμένη ομάδα ή ένα συγκεκριμένο κομμάτι της σεζόν. Παλιά υπήρχε η Μπουντούτσνοστ, η Μπασκόνια… Όλα είναι δύσκολα στη ζωή. Ο Ολυμπιακός είναι ένα τεράστιο παράδειγμα για όλους. Βγήκε έξω με έξι παίκτες, με μικρούς και πάλεψαν. Πρέπει να δ δουλέψουμε, να βάλουμε κάτω το κεφάλι».

Τέλος, σε ερώτηση για το τι έλειψε από την ομάδα του σήμερα, απάντησε: «Το hustle. Είμαστε μία ομάδα που προσπαθεί να χτίσει την ταυτότητά της. Είχαμε αρκετές αλλαγές. Είχαμε μία σοβαρή απώλεια, αλλά στηριζόμαστε στην αμυντική μας προσαρμογή και αυτό μας έχει βοηθήσει σε άλλα ματς. Πάντα δίνουμε τις μάχες μας, παλεύουμε, ακόμα και στο παιχνίδι με την Εφές που είναι δίκαια πρώτη. Δεν δώσαμε μάχες, δεν ήμασταν εκεί. Ο Ολυμπιακός όμως ήταν εκεί και είναι ένα τεράστιο παράδειγμα για όλους. Αυτό έχει συμβεί και σε εμάς, να είμαστε λιγότεροι και να μαζευόμαστε. Τις καλύτερες άμυνες τις κάναμε όταν παίξαμε με πέντε κοντούς και είχαμε τον φόβο του Μιλουτίνοφ και του Ρούμπιτ».