Την προσεχή Παρασκευή (15/5), ο Ολυμπιακός θα μπει στη «μάχη» του Final-4 της Μαδρίτης, προκειμένου να κερδίσει απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, τη μία εκ των δύο θέσεων του τελικού του «Barclaycard Center». Οι «ερυθρόλευκοι» συμμετέχουν για όγδοη φορά στην ιστορία τους στο μεγάλο γεγονός της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, με στόχο να μην είναι άλλος από το τέταρτο ευρωπαϊκό τρόπαιο, ή διαφορετικά το τρίτο στα τελευταία τέσσερα χρόνια. Πρώτη φορά που βρέθηκε στις κορυφαίες τέσσερις ομάδες, ήταν το 1994 στο Τελ Αβίβ, με τους «ερυθρόλευκους» να χάνουν μία μεγάλη ευκαιρία κόντρα στη Χοβεντούτ Μπανταλόνα. Ήταν το σουτ του Κορνίλιους Τόμπσον, ο οποίος με τρίποντο σημείωσε το τελικό 57-59 και οι Καταλανοί του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στέφθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης, με την ομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη να χάνει τη διαφορά πέντε πόντων που είχε (57-52), μένοντας χωρίς πόντο στα τελευταία επτά λεπτά.
Εκείνος, βρισκόταν στον τρίτο του χρόνο στην ομάδα του Φαλήρου και έμελλε να συνδέσει το όνομά του με ολόκληρη την πορεία της, από τη δεκαετία του 1990 κι έπειτα. Ο Μίλαν Τόμιτς, είναι ο άνθρωπος που συνδεέι όλες τις συμμετοχές του Ολυμπιακού σε Final-4, όντας πλέον συνώνυμος του συλλόγου και των μεγαλύτερων επιτυχιών του. Μπορεί την αμέσως επόμενη σεζόν, η ομάδα του να ηττήθηκε ξανά στον τελικό, αυτήν την φορά από την «ακαταμάχητη» Ρεάλ Μαδρίτης των Ομπράντοβιτς, Σαμπόνις και Αρλάουκας στη Σαραγόσα με 73-61, αλλά δύο χρόνια αργότερα, είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς αυτήν την φορά στον πάγκο και τον ίδιο να διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, συνεπικουρώντας τον τρομερό Ντέιβιντ Ρίβερς, τον Τάρλατς, τον Παπανικολάου και τους υπόλοιπους, έμελλε να γίνει… Καίσαρας στη Ρώμη, χάρη στο τελικό 73-58 επί της Μπαρτσελόνα. Ο πρώτος ευρωπαϊκός τίτλος ήταν γεγονός.
Το 1999, θα έμενε για πρώτη φορά εκτός τελικού, στο Final-4 του Μονάχου. Εκεί, η Ζαλγκίρις του Γιόνας Καζλάουσκας αποδείχθηκε ασυναγώνιστη και επικράτησε με 87-71, στερώντας από τους «ερυθρολεύκους» την ευκαιρία για το δεύτερο ευρωπαϊκό τους τρόπαιο, για να κλείσουν με τον καλύτερο τρόπο μία «χρυσή» δεκαετία. Η αλλαγή της χιλιετίας, όμως, δε θα έβρισκε σε τόσο καλή κατάσταση τον Ολυμπιακό. Μία παρατεταμένη αγωνιστική κρίση στα πρώτα έτη της δεκαετίας του 2000, ήρθε να διαδεχθεί η αγορά της ΚΑΕ από τους αδελφούς Αγγελόπουλους, με την ομάδα να αρχίζει να ορθοποδεί. Ο Τόμιτς, μετά το τέλος της ένδοξης καριέρας του το 2004, επιστρέφει το 2008 ως βοηθός του Παναγιώτη Γιαννάκη και αμέσως έρχεται μία σημαντική στιγμή.
Τον Μάιο του 2009, ο Ολυμπιακός αγωνίζεται για πρώτη φορά ύστερα από 10 χρόνια σε Final-4, και συγκεκριμένα αυτό του Βερολίνου. Το άστοχο σουτ του Μπορούση, του αφαιρεί τη δυνατότητα να διεκδικήσει το δικαίωμα στην επαναφορά στους τίτλους, με τον «αιώνιο» αντίπαλο Παναθηναϊκό να τον αποκλείει και να γίνεται αυτός πρωταθλητής Ευρώπης. Η νέα προσπάθεια τον βρήκε στον τελικό το 2010, αλλά στο Παρίσι η «πυρηνοκίνητη» Μπαρτσελόνα δε θα άφηνε κανέναν να της πάρει τον τίτλο. Με την ίδια σχεδόν ομάδα και το μπάτζετ σε φοβερά επίπεδα, οι Πειραιώτες χάνουν ξανά την ευκαιρία για ευρωπαϊκό τίτλο, με την παρέα του Πασκουάλ και του Ναβάρο να φτάνουν εύκολα στο 86-68.
Ό,τι δεν έφεραν οι «ντίβες» που «χρυσοπληρώθηκαν», θα το έκαναν ο Βασίλης Σπανούλης, ο Γιώργος Πρίντεζης και οι… πιτσιρικάδες του επιστρέψαντος Ντούσαν Ίβκοβιτς. Κόντρα σε κάθε δυνατό προγνωστικό, ο Ολυμπιακός κάνει το «θαύμα» στην Κωνσταντινούπολη, αφήνοντας όλη την Ευρώπη… άφωνη, με το σουτ του Πρίντεζη να μένει για πάντα «χαραγμένο» στις μνήμες των φίλων της ομάδας. Το ακόμη καλύτερο, είναι ότι η μεγάλη εκείνη στιγμή θα είχε και… επανάληψη στο Λονδίνο. Με κόουτς αυτήν την φορά τον Γιώργο Μπαρτζώκα, «κατατροπώνει» ξανά την ΤΣΣΚΑ και στον τελικό επιστρέφει από τη «Δαντική κόλαση» του -17 με τη Ρεάλ Μαδρίτης, για να την «κατακερματίσει» με 100-88… στο δικό της στυλ. Το τρίτο ευρωπαϊκό τρόπαιο είναι γεγονός, με τον Ολυμπιακό να είναι back-to-back πρωταθλητής και να πανηγυρίζει το γεγονός ότι είναι η μοναδική ελληνική ομάδα σε αυτή τη θέση.
Ο Τόμιτς, είτε ως παίκτης, είτε ως προπονητής ήταν πάντα… εκεί για την αγαπημένη του ομάδα. Σε λίγες ώρες, έρχεται για τον ίδιο και για όλους, μία ακόμη μεγάλη πρόκληση. Μπορεί απέναντι στην «Αρκούδα» να εκτελέσει την νέα του αποστολή και να ανακτήσει το θρόνο που άφησε μόλις για έναν χρόνο;