Σε ένα ρόστερ με «τίμιους» παίκτες που μπορούν να ανταποκριθούν το πολύ ως καλοί ρολίστες σε μεγάλους συλλόγους, με τον «αστέρα» του να αποκτάται λίγο πριν την έναρξη της σεζόν (Γιάννης Μπουρούσης), πόσοι θα πόνταραν, όχι απλά να περάσει από έναν «λάκκο των λεόντων», αλλά και να τους βάλει σχεδόν όλους από κάτω, παίρνοντας πλεονέκτημα έδρας; Η Λαμποράλ Κούτσα το κατάφερε κι έχει ήδη προκαλέσει το θαυμασμό απάντων, με τον Βέλιμιρ Περάσοβιτς να έχει δημιουργήσει ένα αξιόμαχο και συμπαγές σύνολο, το οποίο έχει θεωρητικά τον πρώτο λόγο στα play-offs, καθώς ο Παναθηναϊκός χρειάζεται εκτός του να διατηρήσει το ΟΑΚΑ, να περάσει και από τη Βιτόρια για να φτάσει στο Final-4, στο νέο συναπάντημα των δύο ομάδων στην φάση αυτή, ύστερα από 10 ολόκληρα χρόνια. Ποια είναι, όμως, η προσεχής αντίπαλος των «πρασίνων»;
Κάχα… Μπουρουσάλ!
Ο Έλληνας σέντερ, έφτασε στην Χώρα των Βάσκων λίγο πριν την έναρξη της σεζόν, έχοντας εκδιωχθεί λίγους μήνες νωρίτερα από τη Μαδρίτη, αλλά πείθοντας τη διοίκηση του συλλόγου να επενδύσει πάνω του λόγω του εξαιρετικού του Ευρωμπάσκετ και παρότι το στυλ παιχνιδιού της Λαμποράλ δεν έμοιαζε στη θεωρία να ταιριάζει τόσο στο δικό του «σκαρί». Διέψευσε πανηγυρικά άπαντες και πραγματοποιεί μάλλον την πιο μεστή αγωνιστική περίοδο της καριέρας του, όντας αποφασισμένος να δείξει σε… πολλούς, πόσο λάθος έκαναν που δεν τον είχαν ψηλά στις λίστες τους το περασμένο καλοκαίρι και θέλοντας να οδηγήσει την ομάδα του μέχρι το τέλος. Ηγέτης και πρώτος σκόρερ στα περισσότερα παιχνίδια, τελείωσε με ουκ ολίγα double double και την τρομερή κατά μέσο όρο συγκομιδή των 14.8 πόντων, 9.2 ριμπάουντ, 2.2 ασίστ με 1.8 λάθη, 0.8 κλεψίματα, 0.7 τάπες και 4.5 κερδισμένα φάουλ υποπίπτοντας σε μόλις 2.3 ανά αγώνα, σε 24.5 περίπου λεπτά συμμετοχής. Στο Top-16, αν πάμε πιο συγκεκριμένα, οι αριθμοί του ήταν ίδιοι με τους προαναφερθέντες για όλη τη σεζόν μαζί και αποτελούν την καλύτερη απόδειξη, γιατί η φετινή Λαμποράλ έχει συνδέσει άρρηκτα το όνομά της μαζί του. Προφανώς, όλοι περιμένουν να δουν τις «μάχες» με τον Μίροσλαβ Ραντούλιτσα, καθώς οι δυο τους είναι εκ των καλύτερων επιθετικών σέντερ της διοργάνωσης.
Σταθερά της, η άμυνα!
Ακούγεται περίεργο για ισπανική ομάδα, συμφωνούμε. Συμβαίνει, όμως, και οι αριθμοί είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Αν κρίνει κανείς από τους πόντους που σκοράρει η Λαμποράλ, σε αντιπαραβολή με τους πόντους που δέχεται, θα κατανοήσει πως αντλεί τη μεγαλύτερη δύναμή της, όταν η άμυνά της βρίσκεται σε υψηλά στάνταρ. Συγκεκριμένα, η απόκλιση των πόντων που δεχόταν στην πρώτη φάση (76.6) με αυτούς που δεχόταν στη δεύτερη (76.8), είναι μόλις στους 0.2 πόντους, την ίδια ώρα που στους πόντους που σκόραρε στη regular season (85.4) με αυτούς που πετύχαινε στο Top-16 (79.2), παρατηρείται μια διαφορά 6.2 πόντων. Χρειάζεται, σαφώς, να επισημάνουμε πως δεν είναι εύκολο να σκοράρεις σε κάθε ματς πάνω από 80 πόντους, όταν απέναντί σου βρίσκεις μαζί Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ, Ολυμπιακό, Χίμκι και Μπάμπεργκ. Ο Περάσοβιτς, επομένως, κατάλαβε άμεσα και ορθότατα, ότι η άμυνα θα οδηγούσε την ομάδα του στα play-offs. Και δικαιώθηκε πανηγυρικά, αφού αν εξαιρέσει κανείς τον «τρελό» αγώνα με τη Ρεάλ στην «Buesa Arena» και το «διπλό» στο «Παλάου Μπαλουγκράνα», όπου δέχθηκε 78 πόντους ύστερα από παράταση, όλες οι υπόλοιπες νίκες στο Top-16, ήρθαν με σκορ κάτω του μέσου όρου της. Στις ήττες της, επίσης δε δέχθηκε ιδιαίτερα πολλούς πόντους, εξαιρώντας τους 90 από την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα και τους 89 στη Γερμανία από την Μπάμπεργκ.
Οι υποστηρικτές του «Μπούρου»
Εδώ είναι που ξεκινούν μερικά προβλήματα. Ολοκληρωτικά νοκ-άουτ ο Σενγκέλια, νοκ-άουτ ο Κοζέρ με μπόλικα ερωτηματικά. Πρόκειται για δύο παίκτες, που συμπλήρωναν την προσφορά του Γιάννη Μπουρούση, ιδιαίτερα στον τομέα των πόντων, σκοράροντας μαζί σχεδόν 20 πόντους ανά αγώνα κατά μέσο όρο, ενώ έκαναν και καλή δουλειά στον τομέα των ριμπάουντ, κερδίζοντας μαζί 7.1 ανά ματς. Σταθερός, συνεπής, διαρκώς βελτιωμένος και παρών σε δύσκολες στιγμές, είναι ο Ντάριους Άνταμς, ο οποίος θα πάρει την κρίσιμη προσπάθεια, αν η μπάλα δεν πάει στον Μπουρούση, ενώ μετρά φέτος 11.3 πόντους, με 32% τρίποντα και 4 ριμπάουντ, με την πίεσή του πάνω στην μπάλα να είναι υποδειγματική, όπως φανερώνουν τα 1.4 κλεψίματα. Αυτός που επίσης δεν φοβάται να επωμισθεί μεγάλες ευθύνες, είναι ο άρτι επιστραφείς Ντέιβις Μπέρτανς, ο οποίος σε μόλις 10 ματς, έχει ήδη μέσο όρο 7 πόντων με 66.7% στα δίποντα και 56.3% στα τρίποντα. Αυτός και ο Κιμ Τιλί που προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες και «ανάσες» στον Μπουρούση, οι οποίες δεν φαίνονται ιδιαίτερα στους 5.8 πόντους με 3.5 ριμπάουντ ανά αγώνα, είναι οι πιο αξιοσημείωτοι ψηλοί της Λαμποράλ, μετά τον Έλληνα «αστέρα» της. Σημαντικός και ο Άνταμ Χάνγκα με 8.3 πόντους, 5.2 ριμπάουντ (2ος σε αυτόν τον τομέα πριν τον Μπουρούση), ενώ δε θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε την «αθόρυβη» μεν, ουσιαστική δε δουλειά του Γιάκα Μπλάζιτς, με 8.2 πόντους, 39% στα τρίποντα και 3.2 ριμπάουντ ανά αγώνα.
Ο «παράγων» Τζέιμς
Στην περιφέρεια της Λαμποράλ, εν αντιθέσει με έναν αντίπαλο που έχει στη σύνθεσή του παίκτες, όπως ο Διαμαντίδης, ο Καλάθης, ο Ουίλιαμς κι όχι μόνο, τα «κουκιά» είναι… μετρημένα. Πέραν των Άνταμς και Μπλάζιτς, με τον Χάνγκα να «κατεβαίνει» ενίοτε από το «3» όταν θέλει να «ψηλώσει» ο Περάσοβιτς το σχήμα, είναι λογικό πως η απόδοση του Μάικ Τζέιμς καθίσταται σημαντική. Από τη στιγμή δε, που λείπει ο Κοζέρ, ο πρώην γκαρντ του Κολοσσού Ρόδου έχει μεγαλύτερα «βάρη» στην πλάτη του. Το πρόβλημα με τον ίδιο, είναι πως πρόκειται για παίκτη «του ύψους και του βάθους». Μπορεί σε ένα ματς να πάρει το παιχνίδι σχεδόν μόνος του (βλ. τους 27 πόντους με Ρεάλ την προτελευταία αγωνιστική) και, αντιθέτως, μπορεί να εξελιχθεί σε έναν εκ των κορυφαίων παικτών…. του αντιπάλου (5 πόντοι με 2/9 σουτ και -3 αξιολόγηση με Μπάμπεργκ στη Γερμανία). Ο προπονητής του, όμως, χρειάζεται να δει τον παίκτη, στον οποίο επένδυσε ο Χοσέ Αντόνιο Κερεχέτα, φέρνοντάς τον από τη Δωδεκάνησο. Και αυτό δεν αφορά μόνο τις γενικώς καλές αμυντικές του επιδόσεις, αλλά έχει ανάγκη και το σκορ από την πλευρά του Αμερικανού.
Η Λαμποράλ εν ολίγοις
Σε γενικές γραμμές, η βασκική ομάδα, είναι όπως αναφέραμε νωρίτερα, μάλλον ένα καλό σύνολο ρολιστών, με τον Μπουρούση να ξεχωρίζει εμφανώς και την ίδια να έχει ήδη κάνει αρκετές υπερβάσεις. Κόντρα στον Παναθηναϊκό, όμως, εκκινεί με το άγχος του να κρατήσει την έδρα της και το Final-4, γίνεται από όνειρο… υποχρέωση. Θα καταφέρει να ανταποκριθεί στο «πρέπει» που βρίσκει μπροστά της ή θα «λυγίσει» στο σημείο, όπου παίζονται όλα;
