Το Final-4 της Μαδρίτης ξεκινά σήμερα (15/5) και Ολυμπιακός, ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ και Φενέρμπαχτσε έχουν την ευκαιρία να διεκδικήσουν τον τίτλο της Πρωταθλήτριας Ευρώπης. Ωστόσο ίσως πέραν από το υπερπλήρες ρόστερ της ΤΣΣΚΑ, την αύρα νικητή του Ολυμπιακού και την έδρα της Ρεάλ, η Φενέρ έχει ένα πλεονέκτημα. Στην άκρη του πάγκου κάθεται ένας “μύθος” του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Έχει χαρακτηριστεί ως “άρχοντας των δαχτυλιδιών”, είναι ο πολυνίκης coach της διοργάνωσης με 8 (!) τρόπαια και έχει πάρει ευρωπαϊκή κούπα με οποιαδήποτε ομάδα συμμετείχε σε ευρωπαίκή διοργάνωση. Ένα όνομα, μία ιστορία, Ζέλικο Ομπράντοβιτς...
Η αρχή έγινε το 1992 με την Παρτιζάν στο Final-4 της Κωνσταντινούπολης. Ο “Ζοτς” κοουτσάρει για πρώτη φορά ομάδα και μάλιστα είναι η ομάδα της καρδιάς του. Με μία ομάδα ηλικίας 21,7 μέσου όρου ηλικίας φτάνει με άνεση στο Final-4. Εκεί αντιμετωπίζει στον τελικό την Ολίμπια Μιλάνο την οποία κερδίζει με 82-75 και παίρνει το εισιτηρίο για το μεγάλο τελικό με αντίπαλο την Μπανταλόνα το Λόλο Σάινθ. Ο νεαρός, τότε, Σάσα Τζόρτζεβιτς πετυχαίνει ,ίσως, το σημαντικότερο καλάθι της καριέρας του και με ένα τρίποντο από τα 7,5 μέτρα στην εκπνοή του αγώνα διαμορφώνει το 71-70 και δίνει το τρόπαιο στην ομάδα του. Ο Ομπράντοβιτς γίνεται έτσι ο πρώτος προπονητής που παίρνει στο ντεμπούτο την Euroleague, αλλά και λίγο καιρό αργότερα το Triple Crown.
Ενα χρόνο και κάτι μετά (1994) την επιτυχία της Πόλης ο “Ζοτς” θα γίνει κάτοικος Ισπανίας. Ο Λόλο Σάινθ αφήνει την Μπανταλόνα για την Εθνική Ισπανίας και οι διοικούντες της ομάδας αποφασίζουν να φέρουν τον άνθρωπο που τους στέρησε την ευκαιρία να παλέψουν στον τελικό ένα χρόνο πριν. Έτσι ο Ομπράντοβιτς μετακομίζει στη Βαρκελώνη για λογαριασμό της Μπανταλόνα. Οι Ισπανοί προσπερνούν το εμπόδιο της Ρεάλ στους “8” και ταξιδεύουν για το Τελ Αβίβ και το Final-4. Εκεί αντιμετωπίζουν στον ημιτελικό την Μπαρτσελόνα και βγαίνουν νικητές (79-65) από δεύτερο σερί “εμφύλιο”. Στον τελικό αντιμετωπίζουν τον Ολυμπιακό, ο οποίος είχε ξεπεράσει τον Παναθηναϊκό στον άλλο “εμφύλιο” του τουρνουά. Όπως και στην Κων/πολη, ένα τρίποντο στο φινάλε θα δώσει στον Ομπράντοβιτς το δεύτερο ευρωπαϊκό του. Ο Κορνέλιους Τόμπσον έγραψε το 59-57 με τρίποντο 4” πριν τη λήξη και ο Ζάρκο Πάσπαλι με δύο άστοχες βολές στην εκπνοή, σφράγισε την νίκη για τον Σέρβο coach.
Το Final-4 τουδιεξάγεται στην Σαραγόσα και η Ρεάλ γνωρίζοντας πως θα παίζει “εντός έδρας”, θέλει να κατακτήσε το τρόπαιο όσο τίποτα. Δε θα μπορούσε να προσλάβει καταλληλότερο άνθρωπο για τον πάγκο της, από εκείνον που της στέρησε τη συμμετοχή στο προηγούμενο Final-4, αλλά σήκωσε τελικά και την κούπα. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς οδηγεί τη Ρεάλ στις τέσσερις καλύτερες ομάδες. Εκεί θα αντιμετωπίσει στον ημιτελικό τη Λιμόζ του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς και θα την κερδίσει εύκολα με 62-49. Στον τελικό θα βρει αντιμέτωπο και πάλι τον Ολυμπιακό και η Ρεάλ θα επικρατήσει με 73-61. Έτσι ο “Ζοτς” στέφεται για 3η φορά Πρωταθλητής Ευρώπης στην προπονητική του καριέρα.
Το 1999 ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς θα υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας με τον Παναθηναϊκό σε μια στιγμή που έμμελε να αλλάξει την ιστορία των “πράσινων”, αλλά και να φτάσει τον Σέρβο στην κορυφή… των κορυφών. Στο Final-4 του 2000 ο Παναθηναϊκός παίζει “εντός έδρας” λίγα χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη με το Πάσχα να πέφτει εκείνες τις μέρες. Εκεί θέλει να ράψει το δεύτερο αστέρι του και θα τα καταφέρει. Στον ημιτελικό θα κερδίσει την Εφές Πίλσεν με 81-71 και στον τελικό τη Μακάμπι με 73-67 και θα στεφθεί Πρωταθλητής Ευρώπης. Ο “Ζοτς” μόλις είχε κατακτήσει τον 4ο τίτλο του.
Το 2002 το Final-4 διεξήχθη στο “σπίτι” της Πρωταθλήτριας την προηγούμενη χρονιά, Κίντερ Μπολόνια. Εκεί ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε την ευκαιρία να γράψει ιστορία και να γίνει ο μοναδικός προπονητής με 5 Πρωταθλήματα Ευρώπης και τα κατάφερε. Στον ημιτελικό ο Παναθηναϊκός επικρατεί της Μακάμπι που είχε κατακτήσει την προηγούμενη χρονιά τη Σουπρολίγκα, στερώντας ακόμα ένα τίτλο από τον Παναθηναϊκό και τον “Ζοτς”, με 83-75. Στον τελικό αντίπαλος θα είναι η Κίντερ των Ριγκοντό, Τζινόμπιλ, Άντερσεν, Σμόντις, Γκρίφιθ, Γκρέιντζερ, Μπετσίροβιτς και Γιάριτς, του “πολύ” Μεσίνα. Ο Παναθηναϊκός χάνει με 14 πόντους στο ημίχρονο, αλλά κάνει μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές σε Final-4 δεδομένων των συνθηκών και στέφεται Πρωταθλητής Ευρώπης.
Το 2007 ο Παναθηναϊκός είναι “οικοδεσπότης” στο Final-4 της Αθήνας και θέλει να το γιορτάσει με την κατάκτηση της 4ης Ευρωλίγκας. Στον ημιτελικό οι “πράσινοι” περνούν εύκολα το εμπόδιο της Ταού με σκορ 67-53. Σε έναν από τους καλύτερους τελικούς όλων των εποχών επικρατούν με 93-91 της ΤΣΣΚΑ του εκπληκτικού Θοδωρή Παπαλουκά και παίρνουν ακόμα ένα πρωτάθλημα Ευρώπης. Αυτό ήταν το 6ο του “Ζοτς”.
Δύο χρόνια αργότερα, το 2009, ο Παναθηναϊκός ταξιδεύει στο Final-4 του Βερολίνου. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έχει να κουμαντάρει ίσως την καλύτερη ομάδα που πέρασε ποτέ από τα ευρωπαϊκά παρκέ, με τους Διαμαντίδη, Σπανούλη, Νίκολας, Χατζηβρέττα, Πέκοβιτς, Μπατίστ, Τσαρτσαρή, Φώτση και Γιασικεβίτσιους να είναι οι 9 από τους 12. Σε έναν συγκολονιστικό ημιτελικό ο Παναθηναϊκός θα πάρει την πρόκριση απέναντι στον Ολυμπιακό με 84-82 και στον τελικό θα βρει και πάλι την ΤΣΣΚΑ. Εκεί ο Παναθηναϊκός θα πάρει την νίκη με 73-71 χάρη στο άστοχο buzzer-beater του Σισκάουσκας και θα πανηγυρίσει το 5ο Ευρωπαϊκό και ο Ομπράντοβιτς το 7ο δικό του.
Το 2011 ο Παναθηναϊκός θα ράψει το 6ο αστέρι του και ο Ομπράντοβιτς θα φτάσει τα 8 Πρωταθλήματα Ευρώπης. Οι “πράσινοι” αφήνουν τη Μπαρτσελόνα εκτός Final-4 που διεξήχθη στο “σπίτι” της. Στα ημιτελικά επικρατούν της Σιένα με άνεση, όπως και στον τελικό της Μακάμπι.
Η ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΝΙΚΗΤΩΝ-ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ:
8 τίτλοι
Ζέλικο Ομπράντοβιτς (Σερβία) 1992 – 1994 – 1995 – 2000 – 2002 – 2007 – 2009 – 2011
4 τίτλοι
Αλεξάντερ Γκομέλσκυ (Σοβιετική Ένωση) 1958 – 1959 – 1960 – 1971
Πέδρο Φεραντίθ (Ισπανία) 1965 – 1967 – 1968 – 1974
Μπόζινταρ Μάλκοβιτς (Γιουγκοσλαβία/Σερβία) 1989 – 1990 – 1993 – 1996
Έτορε Μεσίνα (Ιταλία) 1998 – 2001 – 2006 – 2008
3 τίτλοι
Άτσα Νίκολιτς (Γιουγκοσλαβία) 1970 – 1972 – 1973
Πίνι Γκέρσον (Ισραήλ) 2001* – 2004 – 2005
2 τίτλοι
Εβγκένι Αλεξέεβ (Σοβιετική Ένωση) 1961 – 1963
Σάντρο Γκάμπα (Ιταλία) 1975 – 1976
Λόλο Σάινθ (Ισπανία) 1978 – 1980
Βαλέριο Μπιανκίνι (Ιταλία) 1982 – 1984
Ζέλικο Παβλίσεβιτς (Γιουγκοσλαβία) 1986 – 1991
Ντούσαν Ίβκοβιτς (Σερβία) 1997 – 2012
1 τίτλος
Οτάρ Κορκία (Σοβιετική Ένωση) 1962
Χοακίν Χερνάντεζ (Ισπανία) 1964
Τσέζαρε Ρουμπίνι (Ιταλία) 1966
Αρμενάκ Αλακανιάν (Σοβιετική Ένωση) 1969
Ραλφ Κλάιν (Ισραήλ) 1977
Μπόγκνταν Τάνιεβιτς (Γιουγκοσλαβία) 1979
Ρούντο Ντ’ Αμίκο (Ισραήλ) 1981
Τζανκάρλο Πρίμο (Ιταλία) 1983
Μίρκο Νόβοσελ (Γιουγκοσλαβία) 1985
Νταν Πίτερσον (Ηνωμένες Πολιτείες) 1987
Φράνκο Καζαλίνι (Ιταλία) 1988
Γιόνας Καζλάουσκας (Λιθουανία) 1999
Σβέτισλαβ Πέσιτς (Σερβία) 2003
Τσάβι Πασκουάλ (Ισπανία) 2010
Γιώργος Μπαρτζόκας (Ελλάδα) 2013
Ντέιβιντ Μπλατ (ΗΠΑ/Ισραήλ) 2014