Μόλις χθες (18/1) το βράδυ, ο Mike James κατάφερε να γίνει ο πρώτος Αμερικανός αλλά και μόλις ο 9ος παίκτης ανεξαρτήτως εθνικότητας από καταβολάς EuroLeague που φτάνει το τρομερό φράγμα των 3.000 πόντων, με τον πρώην αθλητή του Παναθηναϊκού να χρειάζεται μόλις 187 παιχνίδια για να φτάσει στην εν λόγω επίδοση, με τους Alexey Shved -ο οποίος έχει χάσει αισθητό έδαφος φέτος- και Kyle Hines να είναι οι επόμενοι στη λίστα που ακολουθούν.

Ο James αυτή τη στιγμή απέχει 1.455 πόντους από την κορυφή και τον Βασίλη Σπανούλη ή 91 παιχνίδια ή περίπου 2.5 χρόνια κανονικής περιόδου (34 ματς ανά σεζόν δηλαδή).
Το πρόβλημά του όμως δεν είναι ο θρύλος του Ολυμπιακού και του ελληνικού μπάσκετ.

Ο Kill Bill δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν, με την υστεροφημία του να μη μειώνεται επ’ ουδενί ακόμα και αν καταλήξει σε μερικά χρόνια εκτός της πρώτης δεκάδας, αφού το σημαντικό δεν είναι που θα πέσει μια και δυο δεκαετίες μετά το τέλος της καριέρας του, αλλά η θέση όπου βρισκόταν όταν ανακοίνωσε αυτό το φινάλε.
Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα που μεταβάλλεται συνεχώς, με το pace, τις περισσότερες κατοχές, τις μεγαλύτερες αντοχές και την όποια αμερικανοποίηση υφίσταται να βοηθούν πάντοτε τη νεότερη γενιά να προσπεράσει την προηγούμενη, καθώς όλα πλέον λειτουργούν για τα καλά υπέρ της.

Ο τελευταίος της περασμένης γενιάς, ο 34χρονος Nando De Colo, που απουσιάζει εδώ και καιρό από τα δρώμενα της Fenerbahce εξαιτίας ενός τραυματισμού, φαίνεται πως θα είναι ο άνθρωπος ο οποίος αρχικά θα ρίξει από τη δεύτερη θέση τον σπουδαίο Juan Carlos Navarro και στη συνέχεια τον Σπανούλη από την απόλυτη κορυφή, με τον Γάλλο σκόρερ να χρειάζεται αισίως 370 και 673 πόντους για τα εν λόγω milestones.

Τι χρειάζεται για να τα καταφέρει;
Αρχικά, υγεία.
Κατά δεύτερον 45 παιχνίδια αν κινηθεί στους μέσους όρους των 15-16 πόντων που αριθμεί στην καριέρα του ή περίπου 65 αν μένει κοντά στους 10 ανά βραδιά για το υπόλοιπο της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας -κάτι που θα τον εκτοξεύσει στους 4.500 πόντους μέχρι το 2024 μάξιμουμ, όταν δηλαδή θα είναι 36 ετών.

Ο James, που απέχει 782 πόντους -ήτοι 49 ματς με τους ρυθμούς ή 1.5 χρόνο δηλαδή- από τα τωρινά νούμερα του De Colo, θα είναι 33, με τα τρία χρόνια διαφοράς τους να αποτελούν ένα τρομακτικό πλεονέκτημα για τον πάλαι ποτέ guard των Nets, των Suns και των Pelicans.

Το καλούπι του, η «αγάπη» του για τα σύνολα όπου μπορεί να είναι κάλλιστα το νούμερο 1, το γεγονός πως έζησε το όνειρο του ΝΒΑ αλλά και το φινάλε με την CSKA -που του στέρησε αρκετά ματς και αρκετά σκαλοπάτια από την άνοδό του στην εν λόγω λίστα, κάνουν τον Mike James ως τον βασικότερο κίνδυνο για τον άσο της Fener, που με τη σειρά του είναι η πιο τρανή απειλή για το ρεκόρ του Βασίλη Σπανούλη -καθότι οι Γιώργος Πρίντεζης (3.550) Sergio Rodriguez (3.314), Sergio Llull (3.303) και Paulius Jankunas (3.194), τα υπόλοιπα μέλη της δεκάδας δηλαδή, να μη μοιάζουν σε θέση για κάποια έκπληξη.

Όπως αναφέρθηκε άλλωστε, το αντίκτυπο και η υστεροφημία του Βασίλη Σπανούλη δε θα ξεπεραστεί ποτέ από τα εν λόγω ονόματα, ακόμα και αν έφταναν με ένα μαγικό τρόπο τους 10.000 πόντους στην EuroLeague, γιατί -όσο και αν είναι πάντα της μόδας- οι παίκτες παλαιότερων εποχών δε γίνεται να συγκριθούν με άλλους των νεότερων αφού υπάρχουν πάρα πολλές διαφορές, οι οποίες πάντα θα υποδεικνύουν ως νικήτριες τις τελευταίες.
Ωστόσο, αρχικά ο Nando De Colo και στη συνέχεια ο Mike James θα πάρουν από τα χέρια του την πρωτοκαθεδρία στους σκόρερ της διοργάνωσης.

Και αυτός είναι ένας πολύ καλός λόγος για να εκτιμήσει κανείς -έστω και με τεράστια καθυστέρηση- το ποιόν παικτών που θεωρούνται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δεδομένοι.