Στις 21 Ιανουαρίου 2021, ο Παναθηναϊκός είναι τρομερά ανταγωνιστικός κόντρα στην ακόμα ασταθή Efes Anadolu και καταφέρνει να βρίσκεται συνεχώς είτε μπροστά στο σκορ είτε πολύ κοντά στους γηπεδούχους. Μάλιστα, με μια βολή του Okaro White λίγο πριν το φινάλε της συνάντησης, βρίσκεται πολύ κοντά στο πρώτο του ευρωπαϊκό διπλό μετά από πάρα πολύ καιρό, κάτι που θα ήταν πέρα για πέρα δίκαιο δεδομένης της εικόνας του στο εν λόγω ματς.
Στην τελευταία φάση της αναμέτρησης όμως, το ένστικτο επιβίωσης του Jeremy Evans κυριάρχησε έναντι της λογικής του και προσπαθώντας να καλύψει τον -στο μυαλό του ελεύθερο, αλλά λειτουργικά όχι γιατί τον κάλυπτε ο Ιωάννης Παπαπέτρου- Pleiss στη δεξιά γωνία με μόλις μερικά δευτερόλεπτα να απομένουν, άφησε τελείως αμαρκαριστο τον Moerman, που από το αγαπημένο του ίσως σημείο στο παρκέ δεν θα μπορούσε να αστοχήσει -χαρίζοντας έτσι μια μεγάλη νίκη στην ομάδα του.
Στις 19 Μαΐου 2022, σχεδόν 4 μήνες δηλαδή μετά από το “φονικό” σουτ του Γάλλου “ψηλού”, η ομάδα του Ataman σοκάρει ξανά στο τελευταίο δευτερόλεπτο μια ελληνική ομάδα. Αυτή τη φορά, είναι ακόμα πιο δυσβασταχτο.
Γιατί; Γιατί βρισκόμαστε πια στο Final Four της EuroLeague, με τον Ολυμπιακό να είναι αποτελεσματικός στην άμυνά του και να βρίσκει με τον Hassan Martin ένα καλάθι ισοφάρισης (74-74) με λίγα μόλις δευτερόλεπτα να απομένουν στο ρολόι.
Τότε όμως, ο πρώτος σκόρερ της σεζόν και περσινός MVP Micic διαλέγει τον Βεζενκοφ στα συνεχόμενα switches του Ολυμπιακού και με ένα τρίποντο-μαχαίρια μπροστά στο υψωμένο χέρι του Βούλγαρου άσου “σκοτώνει” τους Πειραιώτες στέλνοντας την Efes στον 3ο συνεχόμενο τελικό της…
Τι ενώνει τις δύο φάσεις πέραν της τελικής έκβασης; Το ερώτημα αν οι δύο προπονητές έπρεπε να κάνουν φάουλ, έτσι ώστε να έχουν την τελευταία επίθεση στα χέρια τους.
Ας το δούμε λίγο πιο μαθηματικά.
Ο μεν Παναθηναϊκός εκτελούσε με 7-16 σουτ στην 4η περίοδο, με 2-7 σουτ στα τελευταία 5 λεπτά της αναμέτρησης αλλά και με 1-4 σουτ στα τελευταία 3 λεπτά της. Δεν υπήρχε έντονη κυκλοφορία, το iso δεν ευτύχησε παρά μόνο μια φορά από ένα δύσκολο mid range του Macon, το spacing δε χάριζε πολλά με την Efes να αντιμετωπίζει με gap άπαντες στην περιφέρεια πλην Nedovic/ Macon και χειριστή και να έχει θεωρητικά την ικανότητα, το μομέντουμ και τις αντοχές να πάρει το ματς στην παράταση.
Ο δε Ολυμπιακός είχε να πετύχει καλάθι σχεδόν 7 λεπτά μέχρι και το παραλίγο εξαιρετικά σημαντικό lay up του Martin λίγο πριν το τέλος, ενώ μέχρι και να φτάσουμε σε αυτό το σημείο ήταν διθυραμβικά άστοχος μετρώντας 1-10 σουτ εντός πεδιάς και 0-5 τρίποντα. Η Efes, από την άλλη μεριά, δεν είχε ακριβώς το μομέντουμ υπέρ της, αλλά από τη στιγμή που θα κέρδιζε ένα φάουλ και θα πετύχαινε δύο βολές στο καλύτερο σενάριο -αν και οι Larkin/Micic είχαν σπαταλήσει 3/4 βολές λίγο νωρίτερα- η πίεση θα έφευγε από πάνω της.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας επέλεξε να παίξει κανονική άμυνα απέναντι σε μια επιθετική μηχανή που ήταν τραγικά άστοχη (2-11 σουτ εντός πεδιάς, 0-6 τρίποντα) στην 4η περίοδο αντί να της δώσει δύο εύκολους πόντους και να κυνηγάει αυτός και οι παίκτες του στο σκορ.
Ο Δημήτρης Πρίφτης επέλεξε να παίξει κανονική άμυνα απέναντι σε μια ομάδα που είχε μεν τον ρυθμό και το μομέντουμ της αναμέτρησης αλλά ήταν πίσω στο σκορ κόντρα σε ένα “τριφύλλι” που έμοιαζε κολλημένο επιθετικά σε όλη την 4η περίοδο.
Κανείς δε μπορεί να κατηγορήσει τη λογική πίσω από την απόφασή τους…