Δεν ήμασταν προφήτες. Μια απλή εκτίμηση της κατάστασηςκάναμε. Και αυτή η εκτίμηση έδειχνε ξεκάθαρα ότι μια από τις λύσεις για να χωρέσουν τα αναβληθέντα παιχνίδια, είναι να οριστούν τα σαββατοκύριακα πάνω σε αγώνες των εθνικών πρωταθλημάτων.
Και να που το σενάριο αυτό έρχεται να πάρει σάρκα και οστά. Ο Jordi Bertomeu θα κάνει τηλεδιάσκεψη στις 5 Νοεμβρίου με τις ευρωπαϊκές Λίγκες για να συζητήσουν το όλο θέμα.
Το ωραίο δεν είναι αυτό. Το ωραίο και συγχρόνως εξοργιστικό είναι ότι ο «χαλίφης» της Euroleague ετοιμάζεται να παρακαλέσει τις Λίγκες να σηκώσουν το βάρος. Λίγκες, όμως, τις οποίες είναι γνωστό ότι θέλει να εξαφανίσει. Να «εξαϋλώσει»!
Όχι, δεν είμαστε εμπαθείς ή κακεντρεχείς. Το όνειρό του Bertomeu είναι η Euroleague να μετατραπεί σε κλειστή Λίγκα στα πρότυπα του ΝΒΑ.
«Και τι θα γίνουν τα εθνικά πρωταθλήματα;», θα αναρωτηθεί κανείς. Αν το ερώτημα αυτό το κάνει κάποιος μάλιστα στον ίδιο τον Bertomeu η πιο πιθανή απάντηση που θα πάρει θα είναι: «Η Euroleague να ‘ναι καλά και τα πρωταθλήματα να πάνε να πνιγούνε»!
Πάλι δεν είμαστε εμπαθείς και κακεντρεχείς. Το όνειρο του Καταλανού είναι να καθίσει η διοργάνωσή του πάνω στα εθνικά πρωταθλήματα και να τους κόψει την ανάσα. Να μην παίζουν εκεί οι μεγάλες ομάδες. Να παίζουν μόνο στην Euroleague και μοιραία η Euroleague να είναι η απόλυτη πρωταγωνίστρια και τα εθνικά πρωταθλήματα να γίνουν κομπάρσοι.
Τώρα ο Bertomeu εκεί που «έφτυνε» πάει να «γλύψει». Πάει να ψήσει τις Λίγκες να κάνουν το χατίρι του.
Βέβαια, κανείς δεν του είπε να κάνει μια διοργάνωση μαμούθ. Κανείς δεν του είπε να βάλει 18 ομάδες στην Euroleague. Κανείς δεν του είπε να βάζει ομάδες μέσα επειδή έχουν ωραία μάτια, ή ωραίους χορηγούς.
Η Euroleague έγινε «δεινόσαυρος». Και το κακό είναι ότι όσο περνάει ο χρόνος και η οικονομική κρίση δεν λέει να εξαφανιστεί, τόσο ανοίγει η ψαλίδα. Η διοργάνωση έγινε υπόθεση μόνο 4-5 ισχυρών οικονομικά ομάδων. Οι άλλες ομάδες υπάρχουν απλά για να συμπληρώνουν την διοργάνωση.
Την ίδια στιγμή βέβαια οι ομάδες αυτές ματώνουν οικονομικά. Πλέον πρέπει να έχεις ρόστερ τουλάχιστον 15 παικτών και βάλε στην διοργάνωση για να βγει η σεζόν. Αυτό σημαίνει επιπλέον συμβόλαια, επιπλέον κόστος.
Και από την άλλη τα λεφτά που παίρνουν πίσω όλες οι ομάδες είναι ψίχουλα! Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχουν φωνές διαμαρτυρίας. Το κακό είναι όμως, ότι δεν ακούγεται τίποτα…