Η μεγάλη μέρα έφτασε με τους δύο ημιτελικούς ανάμεσα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας και τον Ολυμπιακό και την οικοδέσποινα Φενέρμπαχτσε με την Ρεάλ Μαδρίτης να είναι προ των πυλών. Όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στο «Sinan Erdem» καθώς πρόκειται για δύο ματς που περιμένει όλος ο φίλαθλος κόσμος με μεγάλο ενδιαφέρον. Το basketblog.gr αναλύει τους μονομάχους των δύο ημιτελικών λίγη ώρα πριν την έναρξη τους.
ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Ολυμπιακός
ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ: Η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη πέρυσι ξόρκισε την κατάρα στο Βερολίνο και αναδείχθηκε Πρωταθλήτρια Ευρώπης μετά από 8 χρόνια σε ένα συγκλονιστικό τελικό απέναντι στην Φενέρ. Φέτος όσο οι Ρώσοι παρουσιάστηκαν πλήρεις και υγιείς ήταν τρομακτικοί και φάνηκαν πιο δυνατοί από κάθε άλλη σεζόν. Διαθέτουν το κορυφαίο δίδυμο γκαρντ στην Ευρώπη (Τεόντοσιτς-Ντε Κολό), ένα εξαιρετικό συμπληρωματικό πλέι μέικερ (Τζάκσον), τον κορυφαίο σέντερ της Ευρωλίγκας (Χάινς) και έναν παίκτη (Χίγκινς) που σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα θα ήταν πρώτος σκόρερ και ηγέτης.
Όπως καταλαβαίνει κανείς η ΤΣΣΚΑ θα προσπαθήσει να χτυπήσει τον Ολυμπιακό στην περιφέρεια με σχήματα Τεόντοσιτς-Ντε Κολό-Χίγκινς ή Τζάκσον-Τεόντοσιτς-Ντε Κολό, ενώ στην εξίσωση θα πρέπει να βάλουμε και τον εξαιρετικό σουτέρ Φριτζόν. Πάντως οι Πρωταθλητές Ευρώπης θα βασίσουν πολλά στο παιχνίδι τους και με τους παίκτες που αγωνίζονται στην θέση «4». Οι Χριάπα, Βορόντσεβιτς και Κουρμπάνοφ μπορούν να δυσκολέψουν πολύ τους αντίστοιχους φόργουορντ του Ολυμπιακού, ενώ θα είναι και αυτοί που θα αναλάβουν το μαρκάρισμα του Γιώργου Πρίντεζη.
Όμως η ΤΣΣΚΑ έχει και μειονεκτήματα σαν ομάδα τα οποία την κάνουν «θνητή» στα μάτια των αντιπάλων της κάτι που της έχει στοιχίσει φέτος. Οι αργές επιστροφές της είναι το πιο βασικό της πρόβλημα καθώς, οι αντίπαλοι της όταν «τρέχουν» μετά από την καλή τους άμυνα τότε την «πονοκεφαλιάζουν». Ακόμα ένα μείον της ομάδας του Δημήτρη Ιτούδη είναι ότι πίσω από τον Χαίνς στους σέντερ δεν έχουν άλλον αξιόπιστο παίκτη, ενώ και τα γκαρντ της είναι αδύναμα στην post up άμυνα.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Οι Πρωταθλητές Ελλάδας ήταν από τις πιο σταθερές ομάδες και στην φετινή Ευρωλίγκα και απόλυτα δίκαια στην κανονική περίοδο πήραν το πλεονέκτημα έδρας και στα playoffs με 3-2 απέκλεισαν την Εφές. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει φτιάξει για ακόμα μία σεζόν ένα σύνολο το οποίο είναι ομάδα με όλη την σημασία της λέξης.
Μπορεί να υπάρχει ο ελληνικός κορμός με τους δύο ηγέτες Σπανούλη-Πρίντεζη και τους Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Μάντζαρη και Αγραβάνη, όμως και οι ξένοι όπως οι Μπιρτς, Γκριν, Γιανγκ, Ουότερς, Μιλουτίνοφ και οι τραυματίες Χάκετ-Λοτζέσκι έχουν προσαρμοστεί πλήρως στα θέλω του Ολυμπιακού.
Μπορεί όσο υπάρχει ο Βασίλης Σπανούλης όλη η επιθετική φιλοσοφία του Ολυμπιακού να κινείται γύρω από το pick n’ roll, όμως πλέον υπάρχουν και άλλα στοιχεία στο «ερυθρόλευκο» playbook. Σίγουρα το post up των Πρίντεζη, Μιλουτίνοφ, Μάντζαρη και των δύο «Παπ» ξεχωρίζει, όμως και η γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας όταν στο παρκέ είναι ο Γκριν βοηθάει τον Ολυμπιακό να ανεβάζει αρκετά τον μέσο όρο του στην επίθεση.
Τώρα για την άμυνα τι να πούμε, όχι και άδικα ο Ολυμπιακός μαζί με την Φενέρμπαχτσε θεωρούνται οι πιο σκληρές αμυντικά και πνευματικά ομάδες στην Ευρώπη. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει «διδάξει» τόσο καλά πλέον στους παίκτες του τον τρόπο να παίζουν άμυνα κυρίως με αλλαγές που το έχει κάνει σήμα κατατεθέν του. Πάντως οι Πρωταθλητές Ελλάδας έχουν και αδυναμίες σημαντικές στο παιχνίδι τους, πρώτο και κύριο πρόβλημα οι απουσίες των Λοτζέσκι-Χάκετ. Επίσης τα νεκρά διαστήματα στις επιθέσεις 5vs5, αλλά και ο «εύκολος στόχος» στην άμυνα Βασίλης Σπανούλης.
Φενέρμπαχτσε-Ρεάλ Μαδρίτης
ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ: Στόχος επετεύχθει για την Φενέρμπαχτσε, καθώς η ομάδα του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς μετά κόπων και βασάνων προκρίθηκε στο 3ο συνεχόμενο final four της ιστορίας της, μετά την «σκούπα» απέναντι στον Παναθηναϊκό. Βέβαια οι Τούρκοι θα έχουν το άγχος του φαβορί και του γηπεδούχου καθώς θα αγωνιστούν μπροστά σε περίπου 6-7.000 οπαδούς τους και αυτό ίσως τους δυσκολέψει στην προσπάθεια που θα κάνουν για την κατάκτηση της πρώτης τους Ευρωλίγκας.
Η ομάδα του Σέρβου κόουτς (όπως αναφέραμε και πιο πάνω) είναι μαζί με τον Ολυμπιακό οι πιο σκληροτράχηλες ομάδες της Ευρωλίγκας κάτι που φαίνεται από την άμυνα τους και το πνεύμα τους. Η Φενέρ έχει το πλεονέκτημα του κορμού συγκεκριμένων παικτών (Μπογκντάνοβιτς, Βέσελι, Σλούκας, Άντιτς, Ντατόμε, Ντίξον, Ούντο και Κάλινιτς), αλλά και τον διαφορετικό χαρακτήρα που έχουν οι περιφερειακοί της παίκτες. Δηλαδή ο Σλούκας είναι ο παίκτης που θα οργανώσει, ο Ντίξον αυτός που θα «τρέξει» την ομάδα και θα αλλάξει τον ρυθμό και ο Μπογκντάνοβιτς αυτός που θα βάλει τα μεγάλα σουτ. Ακόμα ο Ούντο είναι το Α και Ω για τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας του Ζοτς και μέχρι στιγμής κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει.
Όμως όπως όλες οι ομάδες έτσι και η Φενέρ έχει μειονεκτήματα και μάλιστα αρκετά. Το περιορισμένο ροτέισον είναι σίγουρα πρόβλημα ειδικά στην φθορά των φάουλ, αλλά και της κούρασης. Επίσης το ότι κανένα γκαρντ της δεν φημίζεται για τις αμυντικές του ικανότητες της δημιουργεί ανισορροπία στο πλάνο άμυνας που επιλέγει, ενώ όταν παίζει με αλλαγές είναι ευάλωτη στα αμυντικά ριμπάουντ. Ακόμα το ότι δεν έχει καθαρό τεσσάρι και αναγκάζονται να αγωνίζονται εκεί ο Βέσελι, ο Άντιτς και ο Κάλινιτς της δημιουργεί μεγάλο μειονέκτημα και στις δύο πλευρές του παρκέ.
ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ: Η πιο σταθερή ομάδα στην φετινή Ευρωλίγκα, ήταν με διαφορά από την δεύτερη η Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Πάμπλο Λάσο κατάφερε να «καμουφλάρει» το κενό του Σέρχι που έφυγε για το ΝΒΑ και να παρουσιάσει μία εξαιρετική έκδοση των Μαδριλένων με ηγέτη τον απίστευτο Σέρχιο Γιουλ ο οποίος λογικά θα βγει και MVP της κανονικής περιόδου.
Τα πλεονεκτήματα της Πρωταθλήτριας Ισπανίας, είναι ο Σέρχιο Γιουλ που μοιάζει ασταμάτητος είτε πασάροντας είτε σκοράροντας, η εξαιρετική γραμμή που διαθέτει στους ψηλούς με τους Ράντολφ, Αγιόν και Χάντερ να δεσπόζουν εκεί και ο Λούκα Ντόντσιτς ο οποίος παρότι 18 χρονών έχει αφήσει όλη την Ευρώπη με ανοιχτό το στόμα με αυτά που κάνει στο παρκέ.
Πάντως η ομάδα του Πάμπλο Λάσο, όσο καλή και ισορροπημένη είναι άλλο τόσο έχει και αυτή χτυπητές αδυναμίες στο παιχνίδι της. Πρώτη και καλύτερη αδυναμία είναι στα γκαρντ όπου υπάρχει ουσιαστικά ο Σέρχιο Γιουλ και ο Ντόντσιτς με τον Ντρέιπερ να μην έχει καθόλου ρόλο και αυτό να καθιστά την περιφέρεια της Ρεάλ πρώτο στόχο στην επίθεση για τον αντίπαλο. Επίσης η άμυνα της δεν είναι καθόλου σταθερή ειδικά όταν οι Γιουλ-Ρούντι-Κάρολ είναι στο παρκέ καθώς και οι τρεις είναι επιθετικοί παίκτες. Ακόμα το ότι είναι αποκλειστικά δομημένη η ομάδα πάνω στον Γιουλ δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα, τις λίγες φορές που αυτός «εγκλωβίζεται» από τον αντίπαλο και οι υπόλοιποι παίκτες της Ρεάλ μοιάζουν σαν να μην ξέρουν πως να αντιδράσουν στο παρκέ.