Το αγωνιστικό στυλ της Μακάμπι είναι ξεκάθαρο: Θα ποντάρει στα προσόντα, στην αθλητικότητα και το ατομικό ταλέντο, θα βγάλει ενέργεια και θα παρουσιάσει εμπνεύσεις σε φάσεις κυρίως ένας εναντίον ενός. Η άμυνα της θυμίζει μια παλιά ατάκα του Στιβ Γιατζόγλου («έπαιξε άμυνα τον τοίχο και μας έβαλε ο τοίχος 32 πόντους») καθώς δεν υπάρχει υπομονή. Λίγη πίεση στην αρχή και μετά τα 10-12 δευτερόλεπτα το…αφήνουν ή κάνουν φάουλ.

Όταν πας να παίξεις απέναντι στην Μακάμπι με την λογική «μία σου και μία μου, σου βάζω μου βάζεις» θα έχεις πολλά προβλήματα και αν την αφήσεις να τρέξει τον ρυθμό της και μπεις σε αυτόν, τότε θα σε δυσαρεστήσει. Το πρώτο λοιπόν που πρέπει να κάνεις είναι να την κάνεις να καταλάβει ότι δεν έχει χώρο να τρέξει. Ότι δεν θα λειτουργήσει με το ένστικτο.

Στην πρώτη περίοδο, ο Ολυμπιακός δεν το κατάφερε αυτό. Μία σου και μία μου, πάνω κάτω, επιλογές στα πρώτα δευτερόλεπτα της επίθεσης, λες και κάτι τους βασάνιζε και βιάζονταν. Στην 2η περίοδο, οι Πειραιώτες άλλαξαν λογική. Η είσοδος του Τουπάν άλλαξε τις ισορροπίες στην άμυνα καθώς ήταν παντού. Η πεντάδα των Μάντζαρη- Τουπάν- Τίμα- Βεζένκοφ και Λεντέι έκανε ένα πρώτο σερί 9-0 σε 2’23’’ και το 18-24 έγινε 29-24. Λίγο αργότερα ακολούθησε νέο σερί 11-0 σε 1’26’’ και το 32-32 έγινε 41-32. Σε 3’49’’ συνολικά και σε δύο διαφορετικές περιόδους, ο Ολυμπιακός έκανε σερί 20-0 αρχίζοντας τα πάντα από την άμυνά του. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο εξαιρετικό δεύτερο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός είχε 3/4 τρίποντα, 6 ασίστ, 3 κλεψίματα και μόλις 1 λάθος!

Στο 22’ ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά με 54-39 αλλά άρχισε και πάλι τα ίδια…λάθη με την πρώτη περίοδο. Βιασύνη χωρίς λόγο απέναντι σε μια ομάδα που παίζει στο ίδιο τέμπο από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο ανεξαρτήτως σκορ. Αυτός είναι ο ρυθμός που τους αρέσει να παίζουν και μόνο αυτό παίζουν. Ο Ολυμπιακός χαλάρωσε και στην άμυνα και μέσα σε πέντε λεπτά η Μακάμπι κάλυψε τους 9 από τους 15 πόντους την διαφορά (61-55). Ενώ μπορούσε να «τελειώσει» τον αγώνα από τότε, αποπροσανατολίστηκε και η Μακάμπι ξαναμπήκε στον αγώνα. Με τον Σπανούλη να έχει ξεσπάσματα ο Ολυμπιακός έκλεισε στο 30’ στο +11 (σκορ 68-57)…

Μέχρι το 30’ οι Πειραιώτες είχαν πετύχει 19 από τους 68 πόντους (δηλαδή το σεβαστό 28% των πόντων τους) στον αιφνιδιασμό (η Μακάμπι είχε μόλις 9). Τα 4 λάθη στην 3η περίοδο (όσα είχε σε όλο το πρώτο μέρος) ήταν το σημείο που εμπόδισε τον Ολυμπιακό να «καθαρίσει» πολύ νωρίτερα τον αγώνα.

Βεβαίως τα 6/8 τρίποντα στην δεύτερη και στην τρίτη περίοδο αλλά και οι 16 ασίστ είναι στοιχεία που δεν τα προσπερνάς εύκολα και σίγουρα μπαινουν στα συν του Ολυμπιακού μαζί φυσικά με την 3η νίκη στην φετινή διοργάνωση. Κυρίως όμως η νέα καλή εμφάνιση του Βεζένκοφ αλλά και του παίκτη- κλειδί, Τουπάν που μπήκαν για τα καλά στην εξίσωση δίπλα στους πιο έμπειρους συμπαίκτες τους. Ειδικά ο Γάλλος είναι καταπληκτικός και ταυτόχρονα βελτιωμένος πολύ στο περιφερειακό σουτ.

Ο Ολυμπιακός όμως έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά του και είναι φανερό από τα πολλά νεκρά διαστήματα, από τα συχνά σκαμπανεβάσματα και τα αβίαστα/αδικαιολόγητα λάθη.