Η φετινή Euroleague ήταν μια εκ των πιο συναρπαστικών των τελευταίων ετών με πολλές ανατροπές και εκπλήξεις σε κάθε αγωνιστική. Η regular season λοιπόν έφτασε στο τέλος της, η οκτάδα έκλεισε και η μάχη για το Final-4 της Κολωνίας τώρα κορυφώνεται. Πως ήταν όμως η σεζόν για τις υπόλοιπες 10 ομάδες που προσπάθησαν, αλλά εν τέλει δεν κατάφεραν να μπούνε στα playoffs;
Khimki
Bugdet: 20 εκ.
Ρεκόρ: 4-30
Θέση: 18η
Σεζόν που σίγουρα θέλει να ξεγράψει από την ιστορία της η φετινή στην Euroleague για την Khimki καθώς μια σεζόν που ξεκίνησε με όνειρα και φιλοδοξίες για μια καλή ευρωπαϊκή πορεία έχει μετατραπεί στον απόλυτο εφιάλτη για τους Ρώσους. Η πρόθεση για ενίσχυση φάνηκε το καλοκαίρι όταν οι Μοσχωβίτες απέκτησαν τους Monroe (Bayern), Mickey (Real), Voronov (Zenit) και Ponkrashov (Zenit), ενώ παράλληλα κράτησαν τους Shved, Thima, Jerebko, Bertans, Jovic και Booker, δείχνοντας ότι ο Rimas Kurtinaitis θα παρουσιάσει ένα άκρως ανταγωνιστικό σύνολο στο παρκέ. Τα πράγματα πήγαν εντελώς αντίθετα από ότι υπολόγιζαν οι ιθύνοντες του συλλόγου με την Khimki να σπάει ένα οχι και τόσο τιμητικό ρεκόρ, αυτό των περισσότερων συνεχόμενων ηττών (17), από τις 19/11 κόντρα στην Efes (77-105) έως τις 25/02 κόντρα στην Armani Milano (74-84). Η Khimki θα προσπαθήσει να ανασυνταχθεί λοιπόν ενόψει της νέας ευρωπαϊκής χρονιάς, χωρίς να ξέρει ωστόσο σε ποια διοργάνωση θα την βρει αυτή.
Crvena Zvezda
Bugdet: 10 εκ.
Ρεκόρ: 10-24
Θέση: 17η
Ο Ερυθρός Αστέρας επιχείρησε να κάνει και αυτός μια μεγάλη (για τα δικά του πάντα οικονομικά δεδομένα) επένδυση φέρνοντας στο Βελιγράδι τους Jordan Loyd (Valencia), Langston Hall (Προμηθέας Πάτρας), Marko Simonovic (Cedevita), Johnny O’Bryant (Kuban), Vladimir Stimac (FA). Ως προπονητή προσέλαβε τον Sasha Obradovic ο οποίος κλήθηκε να διαχειριστεί ένα αρκετά ταλαντούχο αλλά ασύνδετο όπως φάνηκε ρόστερ. Ο Loyd είχε μάθει στο one man show της Valencia ο Hall δεν είχε την απαιτούμενη ψυχραιμία και εμπειρία για να ανταπεξέλθει σε τέτοιο επίπεδο ο O’Bryant φάνηκε κατώτερος τον περιστάσεων κι ο Stimac έδειξε ακόμα να ψάχνεται. Ως αποτέλεσμα αυτού ήταν ο Obradovic αρχικά να απολυθεί για να αναλάβει ο Radonic και οι O’Bryant Stimac να αποτελέσουν και αυτοί παρελθόν για λογαριασμό των Turk Telekom και Monaco αντίστοιχα.
Παναθηναϊκός
Bugdet: 6.5 εκ.
Ρεκόρ: 11-23
Θέση: 16η
Σε διαφορετική θέση από αυτή που έχει συνηθίσει τους φίλους του όλα αυτά τα χρόνια συναντάμε φέτος τον πρώτο εκ των δύο “αιωνίων”. Ο Παναθηναϊκός φέτος μετά την αποχώρηση της οικογένειας Γιαννακόπουλου έπλεε σε αχαρτογράφητα νερά ξέροντας πως μπροστά του θα συναντούσε πολλά εμπόδια (κυρίως οικονομικής φύσεως) σε μια κάρτα γενική ομολογία μεταβατική σεζόν για την ομάδα. Οι πράσινοι ξεκίνησαν τελευταίοι και καταίδρωμένοι στην κούρσα του μεταγραφικού παζαριού έκαναν όμως κινήσεις που εντυπωσίασαν όπως αυτές των Sant-Roos και Nedovic τους οποίους θέλησαν να πλαισιώσουν με τους ήδη πολύ καλούς Παπαπέτρου, Παπαγιάννη, Μήτογλου αλλά ταυτόχρονα προσθέτοντας και ελληνικό ταλέντο αποκτώντας τους Μποχωρίδη, Ογκαστ και Κασελάκη. Η στάση υπομονής στο θέμα του Laprovittola ζημίωσε τελικά τους πράσινους οι οποίοι μπήκαν στη σεζόν χωρίς καθαρό point guard κάτι που ανάγκαζε τον Κουβανό Sant-Roos να παίρνει μεγάλο μερίδιο αυτής της θέσης πάνω του. Το στοίχημα του Foster μετά την 3η αγωνιστική και την παραλίγο επικράτηση στην Βαρκελώνη έμοιαζε χαμένο και το μάρμαρο το πλήρωσε ο coach Βόβορας που βγήκε μπροστά για την ομάδα στην πιο δύσκολη σεζόν της σύγχρονης ιστορίας της. Ο Oded Kattash ήρθε στην θέση του και η ομάδα ενεργοποίησε την βόμβα Mario Hezonja ο οποίος βέβαια παρά την σταθερή του παρουσία δεν μπορούσε να κάνει και θαύματα καθώς ήρθε την ώρα που είχαν σχεδόν κριθεί τα πάντα για τους πράσινους.
ALBA
Bugdet: 10 εκ.
Ρεκόρ: 12-22
Θέση: 15η
Η ομάδα του Aito Reneses έκανε δύο σημαντικές προσθήκες, αυτές των Lo (Bayern) και Granger (Baskonia), έχασε όμως ένα από τα πιο πολύτιμα “εργαλεία” της τον Martin Hermannsson, ο οποίος πήρε τις βαλίτσες του και κατηφόρισε για την χώρα των Βάσκων και την Baskonia. Προσπάθησε να παρουσιάσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο, αλλά την έλειψε η εμπειρία για να μπορέσει να χτυπήσει το κάτι παραπάνω και να κάνει την δική της υπέρβαση και πλέον στρέφεται στο να ανακτήσει την εγχώρια κυριαρχία της.
ASVEL Villeurbanne
Bugdet: 7.5 εκ.
Ρεκόρ: 13-21
Θέση: 14η
Η ομάδα του Tony Parker και η πρώτη γαλλική μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα στην Euroleague φέτος προσπάθησε να κάνει και εκείνη μια υπέρβαση αλλά εν τέλει δεν τα κατάφερε. Παρότι κατάφερε να υπογράψει τους Cole (Monaco), Fall (Turk Telekom) και τον Howard (Rockets), κρατώντας έναν αρκετά καλό κορμό από την προηγούμενη χρονιά ξεκίνησε την σεζόν και εκείνη με αρκετά όνειρα. Όνειρα τα οποία όμως δεν μπορούσαν να εκπληρωθούν και μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξε και η απειρία του head coach της ομάδας και αδελφού του Tony Parker, T.J. Parker, ο οποίος αντικατέστησε τον Μαυροβούνιο Mitrovic. Ο Parker δεν είχε την απαιτούμενη εμπειρία από κοουτσάρισμα σε τέτοιο επίπεδο και σε συνδυασμό με την φυγή των Jean-Charles (Ολυμπιακός) και Jekiri (Baskonia) η ASVEL δεν κατάφερε να τρυπήσει το ταβάνι της. Στα θετικά της σεζόν μπορούμε να βάλουμε την άφιξη του Thomas Heurtel αλλά και την υπογραφή συμβολαίου τύπου Α με την Euroleague που της δίνει την δυνατότητα να συμμετέχει στην διοργάνωση ανεξαρτήτως τελικής θέσης την προηγούμενη σεζόν.
Maccabi Tel-Aviv
Bugdet: 14 εκ.
Ρεκόρ: 14-20
Θέση: 13η
Η Maccabi εντυπωσιασμένη από την εικόνα της ομάδας πέρσι μέχρι την διακοπή της σεζόν έθεσε φέτος ψηλά τον πήχη και ονειρευόταν επιστροφή στο Final-4. Αυτό έδειξε και από την ενίσχυση που παρείχε στον coach Σφαιρόπουλο το καλοκαίρι φέρνοντας στο Τελ-Αβίβ τους Zizic (Cavaliers),Bender, Blayzer, χάνοντας όμως τους Reynolds (Bayern) και Acy. Παράλληλα κράτησε τους Willbekin, Dorsey, Caspi, Dibarolomeo, Bryant, Hunter δείχνοντας πιο έτοιμη από ποτέ τα τελευταία χρόνια για επιστροφή στον δρόμο των επιτυχιών στην Ευρώπη. Τα πράγματα βέβαια εξελίχθηκαν εντελώς διαφορετικά με τους Ισραηλίτες να κάνουν ένα πολύ κακό ξεκίνημα και να τρέχουν να προλάβουν το τρένο της οκτάδας από πολύ νωρίς με αποτέλεσμα εν τέλει να το χάσουν οριστικά ΚΑΙ αυτή την χρονιά. Αρκετοί δεν προσέφεραν τα αναμενόμενα και όλα δείχνουν πως θα έχουμε μια γενική εκκαθάριση το καλοκαίρι που μας έρχεται στην Maccabi που από τότε που τέθηκε σε ισχύ το νέο format της διοργάνωσης (σεζόν 2016/17) δεν έχει καταφέρει ουδέποτε να μπει στην τελική οκτάδα.
Ολυμπιακός
Bugdet: 9.5 εκ.
Ρεκόρ: 16-18
Θέση: 12η
Λίγο πιο ψηλά από τον Παναθηναϊκό θα βρούμε τον έτερο αιώνιο. Οι Πειραιώτες ξεκίνησαν επίσης την σεζόν με όνειρα που σύμφωνα με πολλούς έφταναν μέχρι και το Final-4 της διοργάνωσης. Σε αυτό συνέβαλε η επιστροφή του Κώστα Σλούκα στο λιμάνι όπως και η επιστροφή ήδη από την περσινή χρονιά του Γιώργου Μπαρτζώκα στον πάγκο της ομάδας. Ο coach Μπαρτζώκας έφερε επίσης στην ομάδα τους Martin, Jean-Charles, Jenkins, Harisson. Η σεζόν πήγαινε καλά μέχρι και τον Δεκέμβριο με τους ερυθρόλευκους να είναι κοντά στην οκτάδα, από εκεί και έπειτα όμως τραυματισμοί κακές ήττες και κακή αγωνιστική παρουσία έκαναν τον Ολυμπιακό να ψάχνει ένα θαύμα για να κρατήσει τις ελπίδες του ζωντανές. Οι ελπίδες τελικά έσβησαν οριστικά μετά την ήττα από την Fener στο ΣΕΦ την περασμένη αγωνιστική και για τρίτη συνεχή χρονιά οι ερυθρόλευκοι θα μείνουν χωρίς στόχο από τον Μάρτιο. Κάπως έτσι όμως πηγε στα σκουπίδια και η μεγάλη οικονομική υπέρβαση των αδερφών Αγγελόπουλων, οι οποίοι για να διευκολύνουν την ομάδα αλλά και για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο όσον αφορά τον Covid-19 σχεδόν σε όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια έβαζαν πτήση τσάρτερ για την ομάδα για να πηγαίνει και να έρχεται με περισσότερη ασφάλεια και πιο ξεκούραστα.
Zalgiris
Bugdet: 9 εκ.
Ρεκόρ: 17-17
Θέση: 11η
Η πρώτη χρονιά στην μετά-Saras εποχή δεν μπορεί να κριθεί αποτυχημένη ίσα ίσα οι Λιθουανοί εμφανίστηκαν πολύ πιο ανταγωνιστικοί από ότι τους περίμεναν. Οι άνθρωποι της διοίκησης έδωσαν τα κλειδιά στον Αυστριακό Martin Schiller και συνέχισαν στην λογική του ανταγωνιστικού roster με μικρό budget. Παρότι έχασαν δύο σημαντικές ατομικές μονάδες όπως ήταν οι Ulanovas (Fener μετά από 10 χρονιά στην ομάδα) και ο LeDay (Armani) ο οποίος έκανε μια αρκετά καλή χρονιά στην Λιθουανία πέρσι. Παρόλα αυτά έφεραν τους Lauvrenge, Rubit και τον Garino. Η ομάδα λοιπόν του αυστριακού τεχνικού εμφανίστηκε πλήρως ανταγωνιστική και έπαιξε ως το τέλος τις πιθανότητες της για είσοδο στα playoffs. Δυστυχώς κάποιες κακές ήττες από Real, Baskonia, Zenit και Valencia δεν την άφησαν να ορίζει την μοίρα της η ίδια και εν τέλει να αποκλειστεί στο νήμα.