Ο αλγόριθμος της πρεμιέρας

 

Πάνω από όλα, είναι η μέρα που οι ομάδες βρέχουν τα πόδια τους, χωρίς ακόμη να έχουν προσδιορίσει  με τις εσωτερικές τους ισορροπίες και χωρίς ακόμη να γνωρίζουν τα πραγματικά όριά τους.

 

Οι βασικότερες συνιστώσες που μπορούν να επηρεαστούν από την πρεμιέρα είναι ο «χρόνος» (με την έννοια του χρονικού περιθωρίου) και το «έδαφος» (με την έννοια της βαθμολογικής συγκομιδής).

 

Ένας απλός αλγόριθμος αξιολόγησης , θα μπορούσε να είναι κάπως έτσι:

 

* Όποιος νικάει εντός έδρας, κερδίζει χρόνο.    

 

* Όποιος νικάει εκτός έδρας κερδίζει και χρόνο και έδαφος.   

 

* Όποιος ηττάται εντός έδρας, χάνει έδαφος και φορτώνεται με πίεση.

 

* Όποιος ηττάται εκτός έδρας φορτώνεται με πίεση.     

 

 

Άρα λοιπόν, ο Ολυμπιακός , μετά την εντός έδρας νίκη επί της Μάλαγα , απλά  κέρδισε χρόνο.  Χρόνο τουλάχιστον δυο εβδομάδων να λύσει τα θέματα που αντιμετωπίζει στο ξεκίνημα της  σεζόν . Και λέμε «δυο» γιατί έχει το περιθώριο να πάει την επόμενη αγωνιστική στην Πόλη για να παίξει με την Γαλατασαράϊ ,  με μεγαλύτερη άνεση. Πολύ περισσότερη από εκείνη που θα πήγαινε αν κουβάλαγε με την υποχρέωση να πατσίσει μια εντός έδρας ήττα. Κι αν δεν τα κατάφερνε να ρεφάρει;  Ούτε φίδι στον κόρφο του, όποιου ξεκινάει με 0-2 και κυνηγάει με το καλημέρα.

 

Ο Παναθηναϊκός, μετά την ήττα από την Λιέτουβος στο Βίλνιους,  δεν έχασε έδαφος, δεν κέρδισε χρόνο, αλλά φορτώθηκε  με πίεση για το επόμενο παιχνίδι. Το οποίο παρεμπιπτόντως δεν θα το παίξει στην έδρα του, το ΟΑΚΑ, αλλά στην Κύπρο. Αντίπαλός του θα είναι η Λαμποράλ Κούτσα  η οποία ξεπέρασε το εμπόδιο της Μακάμπι στην Βιτόρια, δεν έχει τίποτα να χάσει. Αν συνυπολογίσουμε και την αλλόκοτη σύνθεση του ομίλου, το ματς για τους «πράσινους» είναι φωτιά.

 

 

Η νίκη του Ολυμπιακού αποκτάει ξεχωριστή σημασία αν αναλογιστούμε ότι την πέτυχε απέναντι σε έναν αντίπαλο που του ξέφυγε δυο τρεις φορές, ότι ουσιαστικά τα κατάφερε με τον Λο ωσεί παρόντα και τον Σπανούλη μακριά από τον καλό του εαυτό και γιατί για δεύτερη φορά μετά το ντέρμπι, επιβεβαιώθηκε ότι δυνάμωσε πάρα πολύ πάνω από το ύψος της στεφάνης. Είχαν να το λένε στον Πειραιά βλέποντας τις πτήσεις του Πέτγουεϊ, του Σίμονς και του Ντάνστον και τις τάπες που μοίρασαν αλλοιώνοντας επιθέσεις και την ψυχολογία των παικτών του Πλάθα. Εκεί που πέρυσι οι παραβιάσεις του ερυθρόλευκου εναέριου χώρου ήταν στην ημερήσια διάταξη, φέτος φαίνεται ότι η άμυνα θωρακίστηκε με  δυνατά αντιαεροπορικά.

 

 

Η ήττα του Παναθηναϊκού έχει διπλή ανάγνωση. Από τη μία ήταν κρίμα, που  χάθηκε ένα ματς στο καλάθι, αλλά από την άλλη ήταν σημαντικό ότι το έφερε στα μέτρα του, έστω και μακριά από τον επιθυμητό βαθμό ετοιμότητας.  Είναι προφανές ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει βρει το βηματισμό του, εξαιτίας της άστατης και προβληματικής προετοιμασίας. Δεν ήταν τόσο οι διεθνείς που του έλειψαν όσο οι τραυματίες , γιατί οι περισσότεροι  ήταν παίκτες που βασίζονται στην αθλητική τους ικανότητα (Γκίστ, Λάσμε). 

 

Για την ευρωπαϊκή του προσπάθεια, αισθάνομαι ότι μπορεί να αποδειχθεί «κλειδί»  πόσο γρήγορα και πόσο αποτελεσματικά θα βρει εκείνον τον παίκτη που θα πλαισιώσει τον Διαμαντίδη και θα τον ξαλαφρώσει από την υποχρέωση να παίζει πάνω από 35 λεπτά και να προσπαθεί να κάνει τρία πράγματα ταυτόχρονα: να παίξει άμυνα, να δημιουργήσει και να εκτελέσει. Θα προλάβει έγκαιρα ο Ούκιτς να βρει τον καλό του εαυτό; Θα προσαρμοστεί το συντομότερο στο συγκεκριμένο επίπεδο ο Παππάς; Θα ξαναβρεί την αυτοπεποίθηση με την οποία εντάχθηκε πέρυσι στο πράσινο ρόστερ ο Κάρι; Προς το παρόν και οι τρεις μαζί προσπαθούν να κάνουν έναν.