Εδώ και 2 περίπου μήνες, ο λαός της Αρμενίας βιώνει απάνθρωπες καταστάσεις γύρω του, οι οποίες τον καταρρακώνουν όλο και περισσότερο μέρα με τη μέρα. Το ταλαιπωρημένο Nagorno-Karabakh ήταν για ακόμα μια φορά στην εξίσωση τρόμου που παρουσιάστηκε στη χώρα, με το γειτονικό Αζερμπαϊτζάν να αποφασίζει να δώσει τόπο στις σφαίρες και στο αίμα, αντί στην λογική και τον διάλογο. Στο βωμό της βιαιότητας, πολλοί καθημερινοί και απλοί πολίτες της Αρμενίας έπιασαν τα όπλα και κατευθύνθηκαν στις ζώνες μάχης, μην έχοντας ιδέα από πόλεμο, πυροβόλα και θάνατο. Εκεί, βρήκαν μπόλικη ποσότητα και από τα τρία.
Το basketblog.gr μίλησε με 3 αθλητές της εθνικής Αρμενίας σχετικά με το πως βίωσαν την όλη κατάσταση, το άγχος τους για το αύριο αλλά και το δίχως νόημα σήμερα. Παράλληλα, μίλησαν και για μπάσκετ, για το πρόγραμμα Hoops 4 Hayastan που δημιούργησαν για να παρέχουν τα απαραίτητα μπασκετικά εφόδια σε χωριά της χώρας, και για το μέλλον της εθνικής τους ομάδας που μόνο θετικά μπορούν να το δουν.
Οι αθλητές που μίλησαν: Corey Silverstrom, Aram Arslanian, Matthew Madoian.
Αναφορικά για το αρμένικο μπάσκετ:
Corey Silverstrom: Το μπάσκετ εδώ πηγαίνει προς τη σωστή κατεύθυνση. Όσοι διοικούν την Α-League (πρωτάθλημα Αρμενίας) δουλεύουν σκληρά κάθε μέρα προκειμένου να βελτιώνουν συνεχώς το μπάσκετ στη χώρα. Δουλεύουν πολύ με τους νεαρούς, και κάνουν καλή δουλειά αναφορικά με το scouting ταλέντων που φέρνουν στο πρωτάθλημα. Πιστεύω ότι θα φτιάξουν ένα πολύ δυνατό πρωτάθλημα σε βάθος χρόνου.
Matthew Madoian: Σίγουρα ό,τι γίνεται τώρα στην Αρμενία είναι κάτι που οδεύει προς τη σωστή κατεύθυνση. Ειδικά το ότι έφεραν το Eurobasket camp στο Γιερεβάν, που ουσιαστικά επέτρεψε στις ομάδες του πρωταθλήματος να παίρνουν Αμερικάνους παίκτες, ήταν πολύ σημαντικό. Έρχονται πολύ σπουδαία πράγματα. Η Α-League έχει αυξήσει σαφώς τον πληθυσμό του αθλήματος στη χώρα.
Aram Arslanian: Πιστεύω ότι το μπάσκετ στην Αρμενία οδεύει σωστά και ο στόχος μας φυσικά, δεν είναι άλλος από την ανάπτυξη των νέων. Έχουμε πολύ δυνατό πρωτάθλημα με καλούς ατομικά παίκτες. Αλλά από τότε που άρχισε η πανδημία δεν έχουμε κάνει ούτε προπονήσεις, ούτε τίποτα. Οπότε είναι αρκετά δύσκολο τώρα. Πάντως, όλο αυτό ανεβάζει και το κοινό στη χώρα, αφού βλέπουν ότι στο πρωτάθλημα παίζουν κάποιοι από τους καλύτερους παίκτες όλης της γύρω περιοχής, ακόμα και της Ρωσίας.
Αναφορικά με την εθνική ομάδα:
CS: Οι απαιτήσεις μου είναι πάντα να κερδίζω. Πιστεύω στις ικανότητές μου και ότι είμαι ένα θετικό κομμάτι της εθνικής. Πιστεύω στους πάικτες, τους προπονητές, τον προέδρο και την ομοσπονδία. Μόνο καλά πράγματα πρόκειται να συμβούν.
ΜΜ: Σαφώς υπάρχουν πολλές απαιτήσεις, αλλά με το χρόνο όλα θα γίνουν, γιατί θα εξελιχθεί και το άθλημα και εμείς.
ΑΑ: Έχουμε πολλή δουλειά ακόμα. Πρέπει αρχικά, να βρούμε καινούριο προπονητικό επιτελείο, και πασχίζουμε να βρούμε άτομα από το ΝΒΑ για αυτό. Μόλις γίνει αυτό, θα έχουμε και νέο ρόστερ για να ξεκινήσουμε την πρόοδό μας, αλλά πιστεύω πως σε 6-10 χρόνια θα είμαστε σταθερά στις μεγάλες διοργανώσεις, όπως το Eurobasket και το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Αναφορικά με τους πολλούς Αρμενο- αμερικάνους παίκτες της εθνικής:
CS: Σίγουρα, το ότι μεγάλωσα στις ΗΠΑ μου έχει προσφέρει αρκετή εμπειρία, την οποία μεταφέρω στην ομάδα. Υπάρχει πολύ καλό κλίμα ανάμεσά μας, και μου αρέσει να έχω δίπλα μου ανθρώπους που με βοηθούν να εξελίσσομαι συνεχώς. Νομίζω ότι αυτό το μοτίβο μας βοηθάει όλους. Στην τελική, μπορεί ως παίκτης να είμαι Αμερικάνος με τις κινήσεις και τη ταχύτητά μου, αλλά σίγουρα έχω τη σκληράδα ενός Αρμένιου.
ΜΜ: Εξαιτίας τους το επίπεδο είναι πάντα πολύ υψηλό, και μπορούμε να συνδυάζουμε το ευρωπαϊκό με το αμερικάνικο μπάσκετ, όπως για παράδειγμα το θέμα των screens και των iso. Ωστόσο, στο τέλος της ημέρας, όλα είναι μπάσκετ, όπως και αν παίζουμε, και εγώ έχω πάρει στοιχεία και από τις δύο κουλτούρες.
ΑΑ: Παραδοσιακά, οι καλύτεροι παίκτες μας έρχονται από την Αμερική, αφού η καρδιά του αρμένικου μπάσκετ είναι το Λος Άντζελες, και έχουμε πολλά άτομα τόσο στα high school όσο και στα κολέγια.
Αναφορικά με τη στήριξη των ΗΠΑ προς την Αρμενία σχετικά με τα πρόσφατα περιστατικά στη χώρα:
ΜΜ: Στο όλο θέμα μας βοήθησε τόσο η Αμερική όσο και όλη η αρμένικη διασπορά σε όλο τον κόσμο. Όλοι μας ενωθήκαμε για να βοηθήσουμε τους δικούς μας στην Αρμενία.
ΑΑ: Μας στήριξαν πολύ. Τόσο οι Αρμένιοι των ΗΠΑ όσο και αυτοί που είναι στον υπόλοιπο κόσμο ανταποκρίθηκαν αμέσως και ενώθηκαν, και προσπάθησαν να κάνουν ό,τι χρειαστεί για να βοηθήσουν τη χώρα μας. Αλλά εκτός από τους Αρμένιους της διασποράς κανείς άλλος δεν μας βοήθησε.
Αναφορικά με τις πρώτες στιγμές που έμαθαν για τον πόλεμο:
ΜΜ: Ήταν τρομερό όταν έμαθα τα νέα για τον πόλεμο, ήταν τρομερό όταν έμαθα ότι νέοι άνθρωποι, που δεν έχουν καμία εκπαίδευση, πάνε να πολεμήσουν. Δεν έχω οικογένεια, αλλά όλοι αυτοί είναι τα αδέρφια μου, επειδή είμαστε Αρμένιοι, και ανησυχώ πολύ για αυτούς. Δεν περίμενα ποτέ να γίνει κάτι τέτοιο.
ΑΑ: Τις πρώτες ημέρες ήμουν πολύ τρομαγμένος. Οι φίλοι μου και η οικογένειά μου είναι εκεί και δε μπορούσα να αντέξω στην ιδέα πως κάτι δεν πάει καλά. Ευτυχώς όμως, είναι υγιείς. Αλλά γενικά, δεν είμαστε ασφαλείς τόσα χρόνια, αφού γίνονται πολλές επιδρομές τόσο από Ασσύριους όσο και από άλλες εθνικότητες.
Αναφορικά με το project Hoops 4 Hayastan:
ΜΜ: Όταν παίζαμε κάποια χρόνια πριν με την εθνική ομάδα και γυρνούσαμε την Αρμενία, παρατηρήσαμε πως στις πόλεις και τα χωριά έξω από το Γιερεβάν δεν υπήρχε καθόλου εξοπλισμός για το μπάσκετ. Δεν είχαν ίσες ευκαιρίες με τους πρωτευουσιάνους, και θέλαμε να το αλλάξουμε αυτό. Έτσι, ο κύριός μας στόχος είναι να δίνουμε στα νέα παιδιά ό,τι χρειάζονται για να μπορούν απλά να παίξουν. Τώρα με τον πόλεμο, αναμένεται φυσικά να έχουμε και περισσότερο κοινωνικό έργο.