Με το που βγήκε στον αέρα η είδηση, όποιος την διάβαζε έμενε με το στόμα ανοιχτό. Η Τορίνο έκλεισε έναν από τους πιο σημαντικούς προπονητές του ΝΒΑ, με δαχτυλίδι πρωταθλητή στο χέρι του, με τρόπαιο πρωταθλητή του NCAA στην τροπαιοθήκη του. Είναι ο μοναδικός Αμερικανός τεχνικός που έχει πάρει πρωτάθλημα και στο ΝΒΑ και στο NCAA. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το λαμπερό βιογραφικό του περιλαμβάνει και μια θητεία στον πάγκο της Dream Team. Ναι, καλά διαβάσατε. Η τρελή αλλά αληθινή είδηση είναι ότι η ιταλική ομάδα έκανε το «μπαμ» και συμφώνησε με τον Λάρι Μπράουν να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της!
Ο Λάρι Μπράουν είναι πια 77 Μαΐων. «Καθόταν» στο… σπίτι του, από το 2016 οπότε και ολοκλήρωσε την συνεργασία του με το Πανεπιστήμιο SMU, αλλά έκρινε ότι κουράστηκε να κάθεται και δεν θέλει να… πάρει σύνταξη και θα συνεχίσει.
Η Λευκορωσία και ο φούρνος
Ο Μπράουν γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1940 στο Μπρούκλιν. Εχει εβραϊκή καταγωγή, ενώ οι ρίζες του προπάππου του από την πλευρά της μητέρας του ήταν από το Μινσκ της Λευκορωσίας. Η μητέρα του και οι γονείς της ήρθαν ως μετανάστες στις ΗΠΑ το 1910 και άνοιξαν ένα φούρνο στο Μπρούκλιν. Η μητέρα του εκεί μεγάλωσε, εκεί γνώρισε τον πατέρα του και έτσι ξεκίνησαν όλα.
Εχασε μικρός τον πατέρα του
Ο Λάρι Μπράουν έμεινε ορφανός από πατέρα μόλις στα 7 του χρόνια, καθώς ο μπαμπάς της οικογένειας Μπράουν έφυγε ξαφνικά από ανεύρυσμα.
Η αγάπη για το μπάσκετ
Ο Λάρι Μπράουν αγάπησε το μπάσκετ από μικρός, Επαιξε (ήταν γκαρντ) στο σχολείο του, Long Beach High School και μετά φοίτησε στο φημισμένο Πανεπιστήμιο North Carolina και έπαιξε φυσικά στην ομάδα του. Κλήθηκε στη Εθνική των ΗΠΑ και το 1964 έπαιξε με την ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και πήρε το χρυσό μετάλλιο μαζί της.
Επιλέχθηκε στο Νο 55 του ντραφτ του 1963 από τους Baltimore Bullets αλλά δεν έπαιξε εκεί. Στο τότε ΑΒΑ (μετέπειτα συγχωνεύτηκε με το ΝΒΑ και γεννήθηκε έτσι η αμερικανική μπασκετική βιομηχανία θεάματος) έπαιξε σε New Orleans Buccaneers (1967–68), Oakland Oaks / Washington Caps / Virginia Squires (1968–71), Denver Rockets (1971–72).
Ειχε το μικρόβιο της… προπονητικής
Από μικρός είχε το… μικρόβιο της προπονητικής και από το 1965 άρχισε να κάθεται (ως μέλος του τεχνικού τιμ) στον πάγκο του North Carolina.
Προσελήφθη αλλά δεν προπόνησε σε ματς
Η πρώτη του δουλειά ως πρώτος προπονητής ήταν το 1969 στο Davidson College. Εμεινε εκεί το καλοκαίρι έκανε προετοιμασία, αλλά δεν προπόνηση ποτέ την ομάδα σε επίσημο ματς, καθώς τον έκλεισαν οι Carolina Cougars (μετέπειτα Denver Nuggets) του ABA.
Το πλούσιο βιογραφικό του
Εργάστηκε σε πολλές ομάδες του ΝΒΑ και του NCCA. Το βιογραφικό του περιλαμβάνει την παρουσία του στους πάγκους των Carolina Cougars (1972–1974), Denver Nuggets (1974–1979), UCLA 1979–1981), New Jersey Nets (1981–1983), Kansas (1983–1988), San Antonio Spurs (1988–1992), Los Angeles Clippers (1992–1993), Indiana Pacers (1993–1997), Philadelphia 76ers (1997–2003), Detroit Pistons (2003–2005), New York Knicks (2005–2006), Charlotte Bobcats (2008–2010), SMU (2012–2016).
Οι χρυσές στιγμές
Οι λαμπρές στιγμές του ως παίκτης ήταν το πρωτάθλημα στο ABA το 1969 με τους Oakland Oaks. Ηταν 3 φορές ABA All-Star (1968, 1969,1970), και 1 φορά ABA All-Star MVP (1968).
Σαν προπονητής η πιο μεγάλη στιγμή του ήταν το πρωτάθλημα του ΝΒΑ το 2004 με τους Detroit Pistons. Στο NCAA έστεψε πρωταθλητές τους Kansas Jayhawks το 1988. Ηταν NBA Coach of the Year (2001), Naismith College Coach of the Year (1988), πήρε μέρος ως πρώτος προπονητής σε 2 All Star Game (1977-2001). Ηταν 3 φορές ABA Coach of the Year (1973, 1975, 1976)
Το «κάζο» της Dream Team
Ανέλαβε να οδηγήσει την Dream Team του 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και εκεί η ομάδα και ο Μπράουν έζησαν ένα αληθινό κάζο.
Η τότε εθνική των ΗΠΑ είχε όλα τα τότε νέα αστεράκια του ΝΒΑ που θα έλαμπαν τα επόμενα χρόνια στο αμερικανικό μπασκετικό στερέωμα (Λεμπρόν Τζέιμς, Καρμέλο Αντονι, Ντουέιν Ουέιντ) και μια σειρά λίγο πιο έμπειρων παικτών όπως οι Τιμ Ντάνκαν, Ρίτσαρντ Τζέφερσον, Κάρλος Μπούζερ, Αμάρε Στουντεμάιρ, Αλεν Αΐβερσον.
Η ομάδα είχε θέματα, ο Μπράουν γκρίνιαζε για την επιλογή του ρόστερ από την αρμόδια επιτροπή επιλογής των παικτών και η… κακή μέρα φάνηκε από νωρίς. Το Πουέρτο Ρίκο διέλυσε τις ΗΠΑ στον όμιλο (εκεί ήταν και η Ελλάδα, που το πάλεψε με τους Αμερικανούς, αλλά έχασε 77-71) με 92-73, ενώ οι Αμερικανοί έχασαν και από τους Λιθουανούς με 94-90.
Κουτσά στραβά έφτασαν στα ημιτελικά, αλλά εκεί ήρθε νέο χαστούκι, καθώς ηττήθηκαν από τη Αργεντινή με 89-81 και έτσι έπαιξαν στον μικρό τελικό όπου κέρδισαν με 104-96 την Λιθουανία και έτσι χρύσωσαν κάπως το χάπι με το χάλκινο μετάλλιο.
