Εμοιαζε πραγματικά με ένα άγριο γίγαντα. Έβλεπε τον κόσμο από τα 2,16μ. έδειχνε πραγματικό τέρας δύναμης. Μα πίσω από το παρουσιαστικό του Michael Ojo κρυβόταν μια χρυσή καρδιά. Ηταν ένας καλοκάγαθος γίγαντας με μια μεγάλη καρδιά, που χωρούσε τους πάντες. Μα τελικά αποδείχτηκε η καρδιά του δεν ήταν τόσο μεγάλη για να αντέξει τα πάντα και τον πρόδωσε.
Ο Michael Ojo «έφυγε» σήμερα (7/8) ξαφνικά, απροσδόκητα, πρόωρα, άδικα. «Εφυγε» από ανακοπή καρδιάς την ώρα που έκανε ατομική προπόνηση σε γήπεδο της Partizan στο Βελιγράδι.
H διαδρομή του στα παρκέ ήταν σύντομη. Μα έμοιαζε και με παραμύθι. Ξεκίνησε από το μηδέν και έφτασε ψηλά. Μα το παραμύθι δεν είχε δυστυχώς καλό τέλος και ο αγαθός γίγαντας κίνησε πια για το μεγάλο ταξίδι, φεύγοντας μέσα από τον τόπο που αγάπησε, μόχθησε και δικαίωσε τους κόπους του, το ξύλινο παρκέ.
Λάτρευε το ποδόσφαιρο
Ο Michael Ojo γεννήθηκε στο Λάγος της Νιγηρίας στις 5 Ιανουαρίου 1993. Πιτσιρικάς έπαιζε ποδόσφαιρο. Το λάτρευε. Επαιζε όλη μέρα μπάλα στους δρόμους με τους φιλους του, Μέχρι τα 16 με 17.
Εκεί μια τυχαία κουβέντα ενός αγνώστου, του άλλαξε την ζωή.
Ένας περαστικός τον είδε να παίζει ποδόσφαιρο. Του έκανε εντύπωση, το ύψος του Ojo. Ήταν κοντά στο 1,90μ. Ο άγνωστος άνδρας του είπε: «Γιατί παίζεις ποδόσφαιρο; Εσύ θα έπρεπε να δοκιμάσεις να παίξεις μπάσκετ. Θα σου αρέσει. Το μπάσκετ μπορεί να προσφέρει πολλά σε εσένα και την οικογένεια σου».
Εκεί όλα άλλαξαν. Ο Ojo πήρε τη μεγάλη απόφαση και πήγε σε ένα ανοιχτό γήπεδο, συστήθηκε στους προπονητές που δίδασκαν μπάσκετ στα παιδιά που ήταν εκεί.
Τα παράτησε όταν είδε τα ζόρια
Στην αρχή το μπάσκετ έδειχνε να μην του πηγαίνει. Ηταν άτσαλος, άτεχνος. Και όσο για τα σουτ, ούτε λόγος να γίνεται… Δεν έβρισκαν στόχο με τίποτα. Είχε… σπάσει τα στεφάνια.
Μετά από δυο εβδομάδες αποφάσισε να τα παρατήσει και έφυγε.
Ο προπονητής του, τον επισκέφθηκε στο σπίτι του και τον έπεισε να γυρίσει στο μπάσκετ. Δούλεψε πολύ μαζί του. Του έμαθε τα πάντα από την αρχή. Τελικά άρχισε να του αρέσει το μπάσκετ και αποφάσισε να το κάνει αγάπη της ζωής του.
Η βοήθεια του προέδρου των Raptors, Masai Ujiri
Ο Αφρικανός παίκτης πήγε αρχικά σε ένα καμπ στο Λάγος της Νιγηρίας το 2010. Μια ομάδα από το Βέλγιο ενδιαφέρθηκε για την περίπτωση του. Εκεί γνώρισε έναν προπονητή από την Αμερικανική Ακαδημία μπάσκετ Tennesse Temple και του πρόσφερε υποτροφία για να παίξει μπάσκετ στην Αμερική.
Όταν το είπε στην μητέρα του εκείνη του είπε ένα μεγαλοπρεπές «όχι». Δεν ήθελε να φύγει για τα ξένα ο γιος της.
Ο Ojo το πάλεψε και την έπεισε. Το 2012 μάζεψε τα πράγματα του, μπήκε στο αεροπλάνο και κίνησε για τις ΗΠΑ. Ο πρόεδρος των Τορόντο Ράπτορς, Masai Ujiri, ο οποίος είναι Νιγηριανός και έχει βοηθήσει πολλούς συμπατριώτες του, εντόπισε τον Ojo και τον βοήθησε να πάει στις ΗΠΑ.
Μετά το Tennesse Temple φοίτησε στο Κολέγιο Florida State.
Το παπούτσι που έφτιαξε η ΝΙΚΕ για εκείνον
Όταν αγωνιζόταν στο κολέγιο της Φλόριντα ήταν αναγκασμένος να φοράει δύο νούμερα μικρότερο παπούτσι. Γιατί; Επειδή δεν υπήρχε μεγαλύτερο!
Ο προπονητής του λοιπόν στο Πανεπιστήμιο ήρθε σε επαφή με την NΙΚΕ και η εταιρία αθλητικής ένδυσης επένδυσε 15 χιλιάδες δολάρια σε ένα μηχάνημα για να δημιουργήσει ένα παπούτσι για το μέγεθος του ποδιού του.
«Όταν φόρεσα αυτό το παπούτσι η ζωή μου άλλαξε εκείνη τη στιγμή. Είχα τη δυνατότητα να φοράω άνετα παπούτσια για να παίξω μπάσκετ. Πλέον δεν σκέφτομαι ότι θα τραυματιστούν τα δάχτυλα μου», είχε δηλώσει λίγες στιγμές αφού φόρεσε το παπούτσι του.
Όταν αποφοίτησε από το κολέγιο δοκίμασε την τύχη του στο draft του 2017, ωστόσο καμία ομάδα δεν τον επέλεξε και το ταξίδι του για την Ευρώπη ξεκίνησε.
Τον Αύγουστο του 2017 υπέγραψε στην FMP Βελιγραδίου και από εκεί πήγε στον Ερυθρό Αστέρα στον οποίο έπαιζε τα δυο τελευταία χρόνια.
Με τους «ερυθρόλευκους» του Βελιγραδίου έπαιξε 22 ματς φέτος στην Euroleague και είχε μέσο όρο 4,1 πόντους (με 76,1% στις βολές και 62,2% στα δίποντα), 3 ριμπάουντ.
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ MICAHEL OJO