Είσαι με τους φίλους και την παρέα σου για μια τελευταία φορά πριν αλλάξει κάτι στη μεταξύ σας σχέση, πριν κάνετε το επόμενο βήμα, πριν αλλάξετε παραστάσεις μια για πάντα -με τις αναμνήσεις να είναι το μοναδικό πράγμα που θα καλωσορίζει το παρελθόν στο παρόν και το μέλλον.
Δεν θα παντρευτούν όλοι σε μια ομάδα, δεν πάνε όλοι στο ΝΒΑ, δεν θα παίξουν όλοι μπάσκετ.
Αλλά αυτή η αδρεναλίνη της τελευταίας φοράς χωρίς δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η παρέα, με το ένστικτο της επιβίωσης να κυριαρχεί σε όλους -από τους φροντιστές μέχρι τους ίδιους τους παίκτες.
Η μεγαλύτερη έκπληξη της πρώτης ημέρας της φετινής έκδοσης δεν ήταν άλλη από την ήττα-αποκλεισμό του ιστορικού Kentucky από το άσημο St. Peters, που δεν είχε κερδίσει ποτέ σε καμία από τις 3 προηγούμενες τελικές φάσεις NCAA που είχε βρεθεί (1991, 1995, 2011), το οποίο κάνοντας μόνο τα απλά και βγάζοντας πληθώρα συναισθημάτων και hustle στοιχείων κατάφερε να λυγίσει στην παράταση ένα από τα ακλόνητα φαβορί!
Δεν έχω κρύψει ποτέ τη συμπάθειά μου στο Kentucky και την εκτίμησή μου στο πρόσωπο του coach Calipari και των πάμπολλων prospects που έχει αναδείξει ήδη από τα χρόνια του στο Memphis και τους Derrick Rose και Jeremy Evans.
Ωστόσο, μπορώ να πω -από τη σκοπιά της Ελλάδας και του κινητού σχεδόν στο αθόρυβο για να μην ξυπνήσουν οι γύρω και όχι από το Lexington και τις… καταστραμμένες τηλεοράσεις- πως ήταν μια ήττα που δεν πονάει τόσο, όχι για την ξεφτίλα ολκής που έλαβε χώρα αλλά για την φαντασία του πάρτι της March Madness που κατάφερε να παραμείνει ζωντανή.
Όπως τόνισα και πριν, τα παιδιά του St. Peters ήξεραν ότι το χθεσινό θα ήταν το τελευταίο τους κοινό βράδυ στο παρκέ. Ποτέ ξανά δεν θα είχε άλλη ευκαιρία η συγκεκριμένη φουρνιά να παίξει μαζί. Άλλος θα τραβούσε για συνέχεια σπουδών, άλλος για μπάσκετ, άλλος θα αποφοιτούσε.
Και τα έδωσαν όλα. Ό,τι είχαν και δεν είχαν.
Έπαιξαν «σκυλίσια άμυνα. Πανηγύριζαν κάθε σουτ τους λες και ήταν το τελευταίο τους. Βουτούσαν στο παρκέ.
Και φρίκαραν ένα φαβορί που πήρε τον ρόλο του πολύ ανάλαφρα με τον καλύτερο τρόπο.
Ο Banks και ο Edert, που πέτυχαν 47 κοινούς πόντους με 7-10 τρίποντα μπορεί να μην παίξουν ποτέ στο ΝΒΑ, αλλά χθες έμοιαζαν με τον Jordan και τον Durant.
Στην επόμενη φάση, κόντρα στο Murray State την Κυριακή (20/3), μπορεί να μην μοιάζουν με αυτούς και να χάσουν εύκολα.
Αυτή είναι η αγνή ομορφιά της March Madness, της κορυφαίας διοργάνωσης του κόσμου.
Από πλευράς Kentucky, κρίμα για τον απίθανο και ΝΒΑ έτοιμου Tshiebwe, κρίμα για τον «στρατιώτη» Brooks, κρίμα για τις 5 χαμένες βολές στην παράταση, κρίμα για έναν ιστορικό οργανισμό που ταλαιπωρήθηκε όσο λίγοι από τον κορονοϊό αφενός με την αναστολή του τουρνουά του 2020, όταν και ήταν εκ των φαβορί ξανά με τη φουρνιά των Maxey (Philadelphia 76ers), Quickley (New York Knicks), Richards (Charlotte Hornets) και Hagans.
Αλλά όσο ο coach Calipari ενδιαφέρεται περισσότερο για το μέλλον των παικτών του πάρα για το παρόν του κολεγίου -κάτι που δεν είναι σε καμία περίπτωση μεμπτό- θα ισχύει το «κάθε πέρσι και καλύτερα» συνεχώς.