Χρόνια Πολλά Σάμπας!
Είναι από τους παίκτες που αποκαλούνται ως “θαύμα της φύσης”! Κάπως έτσι μπορεί να εξηγηθεί η ικανότητά του σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού, η εξαιρετική αντίληψη αυτού, καθώς και η οξυδέρκεια που διέθετε, παρά τα 221 εκατοστά του. Το “χάρισμά” του, οπωσδήποτε, θα ήτα κρίμα να χαθεί και να μην το θαυμάσουν, όσοι έζησαν την εποχή που αγωνίστηκε και κέρδισε ουκ ολίγους τίτλους και διακρίσεις. Δε θα μπορούσε, έτσι, να αγνοηθεί, γιορτάζοντας σήμερα τα πεντηκοστά του γενέθλια (γεννηθείς στις 19/12/1964).
Ο Άρβιντας Σαμπόνις έχει γράψει από μόνος του ένα μεγάλο “χρυσό” κεφάλαιο στην ιστορία του παγκοσμίου μπάσκετ, με τα κατορθώματά του να είναι… αμέτρητα, και τον ίδιο και να κερδίζει το σεβασμό απάντων, στα 24 χρόνια που βρισκόταν στην ενεργό δράση. Είχε ξεχωρίσει από την πρώτη κιόλας σεζόν που βρέθηκε στη Ζαλγκίρις, ενώ προκαλούσε δέος ακόμη και μέχρι τη στιγμή που αποσυρόταν, παίζοντας εσχάτως στην ίδια ομάδα. Γι’ αυτό και έχει ψηφιστεί, ουκ ολίγες ως κορυφαίος Ευρωπαίος ή Λιθουανός της Σεζόν. Στα οκτώ χρόνια, μάλιστα (1981-1989) που βρισκόταν στην άλλοτε κραταιά Σοβιετική Ένωση, κέρδισε τρεις συνεχόμενους τίτλους (1985-1987), στις επικές “μάχες” τότε κυρίως με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Οι εμφανίσεις αυτές του έδιναν από το 1986 το “εισιτήριο” για το ΝΒΑ (νούμερο 24, Πόρτλαντ), αλλά εξαιτίας του καθεστώτος που ίσχυε τότε, όφειλε να περιμένει αρκετά χρόνια ακόμη. Από το 1989, έως το 1995, αγωνίστηκε σε Βαγιαδολίδ και Ρεάλ Μαδρίτης από τρεις σεζόν. Κέρδισε το ισπανικό πρωτάθλημα δύο φορές (1993-1994), όντας ταυτόχρονα με τους “Μερένχες” Πολυτιμότερος Παίκτης των τελικών της ACB, ενώ την επόμενη χρονιά θα “στεφόταν” και Πρωταθλητής Ευρώπης, όταν η “Βασίλισσα” θα κατακτούσε την τελευταία της Ευρωλίγκα/Κύπελλο Πρωταθλητριών, με αντίπαλο τον Ολυμπιακό στη Σαραγόσα.
Τότε ήταν που διέβη τον Ατλαντικό, για να αγωνιστεί στους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς, και δεν άργησε να αποδείξει ότι η επιλογή τους το 1986 ήταν σωστή. Την πρώτη κιόλας σεζόν ψηφίστηκε στην πρώτη πεντάδα των καλύτερων rookies, ενώ άφησε το δικό του “στίγμα”, σε μία χώρα που είχε συναντήσει και είχε κερδίσει σε μία από τις μεγαλύτερες “τιτανομαχίες”, σε εθνικό επίπεδο. Τότε, είχε κερδίσει τον τίτλο του πρωταθλητή Κόσμου (1982), με τους Σοβιετικούς να πανηγυρίζουν μία μεγάλη νίκη, με 95-94, επί των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο αντίστοιχος τίτλος, για τη Γηραιά Ήπειρο, θα τον περίμενε το 1985, όταν η χώρα του είχε “διαλύσει” με 89-120 την Τσεχοσλοβακία, ενώ αποτελούσε τη μεγάλη απουσία του Ευρωμπάσκετ 1987, τότε που η δική μας Εθνική ομάδα έκανε το “πρώτο θαύμα”, για να ανελιχθεί προς την κορυφή του ευρωπαϊκού στερεώματος.
Γυρίζοντας στην Ευρώπη, και παρότι ήταν 39 ετών, συνέχιζε να… παθαίνει “υπερκούπωση”, καθώς το 2004 πήρε το τελευταίο του πρωτάθλημα Λιθουανίας με τη Ζαλγκίρις, ενώ την ίδια χρονιά εξελέγη στην καλύτερη πρώτη πεντάδα της Ευρωλίγκα.
Το 2005 αποχώρησε από την ενεργό δράση, ενώ σήμερα συνεχίζει να υπηρετεί το άθλημα της καλαθοσφαίρισης, από τη θέση του προέδρου της λιθουανικής ομοσπονδίας.
“Κλείνοντας” την πέμπτη του δεκαετία ζωής, έχει ασφαλώς βρεθεί στο Hall Of Fame, από το 2010.
Ήταν, είναι και θα παραμείνει ένας “θρύλος” του αθλήματος, όσα χρόνια κι αν περάσουν!