Το φινάλε στην προπονητική του καριέρα ανακοίνωσε σήμερα (01/07) ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, μέσω γραπτής επιστολής του.
Την απόφασή του να αποσυρθεί από τους πάγκους γνωστοποίησε ο 72χρονος τεχνικός, μια απόφαση η οποία ήταν δύσκολη, κατά τον ίδιο, αλλά ταυτόχρονα λογική και μελετημένη. Η Αναντολού Εφές ήταν η τελευταία ομάδα, της οποίας ανέλαβε την τεχνική ηγεσία.
Ο Ίβκοβιτς πέρασε ένα μεγάλο διάστημα της καριέρας του στην Ελλάδα. Τη σεζόν 1980-82 βρέθηκε στον Άρη. Για τρία χρόνια έκατσε στον πάγκο του ΠΑΟΚ (1991-94), με τον οποίο πήρε Πρωτάθλημα το 1992, κι αμέσως μετά πήγε στον Πανιώνιο (1994-96). Από τον Ολυμπιακό πέρασε δύο φορές: μία το 1996-99 και τη δεύτερη, το 2010-12, οπού το 1997 έκανε το νταμπλ με τους Πειραιώτες και πήρε και την Ευρωλίγκα, ενώ το 2012 βρέθηκε ξανά στην κορυφή της Ευρώπης και πήρε και το Πρωτάθλημα Ελλάδος. Το 2011 αναδείχθηκε και Κυπελλούχος Ελλάδος με τους “ερυθρολεύκους”. Ακόμη, έχει βρεθεί και στην ΑΕΚ (1999-01), με την οποία πήρε το Κύπελλο Σαπόρτα (2000) και δύο συνεχόμενες χρονιές το Κύπελλο Ελλάδος (2000, 2001).
Επίσης, με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας έχει ένα ασημένιο μετάλλιο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1998, στη Σεούλ, ένα χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, το 1990 στην Αργεντινή, τρία χρυσά σε Ευρωμπάσκετ (1989, 1991 και 1995), ενώ έχει κι ένα ασημένιο μετάλλιο με την Εθνική Σερβίας, το 2009, στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας.
Τέλος, με τις Παρτίζαν και ΤΣΣΚΑ Μόσχας είχε, επίσης, διακρίσεις. Με την ομάδα του Βελιγραδίου είχε κάνει το νταμπλ το 1979 (πρωτάθλημα και κύπελλο Σερβίας), ενώ με το ρώσικο σύλλογο έχει πάρει τρεις συνεχόμενες φορές τον πρωτάθλημα (2003, 2004 και 2005) και ένα Κύπελλο (2005).
Αναλυτικά η δήλωσή του:
“Η δουλειά του προπονητή περιλαμβάνει κάθε μέρα σημαντικές και δύσκολες αποφάσεις. Όταν όμως η δουλειά αποτελεί και μεγάλη αγάπη, τα βγάζεις πέρα, παρά τις δυσκολίες. Η τελευταία μου απόφαση να αποσυρθώ είναι λογική, μελετημένη, αλλά και δύσκολη.
Το μπασκετ και η προπονητική δεν ήταν μέρος της ζωής μου, αλλά ολόκληρη η ζωή μου. Ήταν μια διαρκής σχέση. Κοιτώντας πίσω, θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συνεργάτες μου και κυρίως τους παίκτες για το σεβασμό, την εμπιστοσύνη και την έμπνευση. Πάντα έλεγα πως με ενοχλεί να ακούω ότι δημιούργησα παίκτες. Εγώ απλώς τους έδωσα μία ευκαιρία και εκείνοι την αξιοποίησαν. Φυσικά, δεν μπορώ και δεν πρόκειται να πω ποτέ αντίο στο μπάσκετ”.