Οι συγκινήσεις δεν περιορίζονται μόνο στο ΝΒΑ ή τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα μπάσκετ, αλλά υφίστανται και σε λίγκες που δεν έχουν προβολή, παρά μονάχα σε εθνικό επίπεδο. Κάτι τέτοιο ισχύει, μάλλον, με το πρωτάθλημα της Βενεζουέλας, το οποίο έχει επίσης εισέλθει στην φάση των play-offs και πιο συγκεκριμένα αυτή των ημιτελικών, με τον νικητή να κρίνεται στις τέσσερις νίκες. Εκεί, ήδη οι Γκουάρος έχουν ξεκάθαρο προβάδισμα με 3-0 απέναντι στους Κοκοντρίλος, ενώ οι Μαρίνος προηγούνται με 2-1 των Γκουαϊκερίες. Οι τελευταίοι, μάλιστα, έπρεπε να κάνουν μία φοβερή ανατροπή για να μειώσουν τη σειρά.
Μέχρι το τελευταίο δεκάλεπτο, οι Μαρίνος είχαν τον έλεγχο της αναμέτρησης, έχοντας φτάσει κοντά στο «μπρέικ» που θα τους εξασφάλιζε την τρίτη συνεχόμενη νίκη. Οι γηπεδούχοι, όμως, είχαν διαφορετική άποψη. Πραγματοποιούν μία ολική επαναφορά, η οποία ολοκληρώνεται με τον πιο «εκστατικό» τρόπο για τους παίκτες και τους οπαδούς. Ο έμπειρος Ρίτσαρντ Λούγκο, παρά τα 41 του χρόνια, κάνει άλλη μία επίδειξη της κλάσης του για τα δεδομένα της Λατινικής Αμερικής και χαρίζει με εύστοχο σουτ τριών πόντων την απαραίτητ «ανάσα» στην ομάδα του, η οποία επικρατεί με το τελικό 78-77.
Εντύπωση, πάντως, δημιουργεί η τελευταία αυτή φάση, αναφορικά με το πόσο αφήνουν το παιχνίδι οι διαιτητές να συνεχίζεται. Παρά τα κρατήματα που υπάρχουν στη συγκεκριμένη φάση, και ειδικά στην «καρδιά» της ρακέτας, δε σφυρίζουν φάουλ υπέρ του επιτιθέμενου ή του αμυνόμενου, με αποτέλεσμα να φτάσουμε σε αυτό το νικητήριο τρίποντο. Αυτό είναι κάτι που ισχύει, γενικότερα, στις λίγκες αυτές, όπου είναι απαραίτητο ένας παίκτης να έχει στο… DNA του το physical game.