Αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια του Ευρωπαικού μπάσκετ. Παίκτης μεγάλη πορεία στην Ισπανία και στο NBA όντας γέννημα θρέμα της Νέας Υόρκης. Όταν κρέμασε τα παπούτσια του δεν άφησε τη μεγάλη του αγάπη που είναι το άθλημα με τη πορτοκαλί θέα.
Πάμε να δούμε λοιπόν τη πορεία του Joe Arlauckas μέσα στο χρόνο.
Το ξεκινημά του
Ο λιθουανικής καταγωγής Joe Arlauckas σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Νιαγάρα από το 1983 ως το 1987, αγωνιζόμενος με τους Niagara Purple Eagles. Εκεί, την πρώτη του σεζόν, το 1983-84 είχε 6.2 πόντους και 4.7 ριμπάουντ σε 15 λεπτά ανά αγώνα. Έχοντας δώσει τα διαπιστευτήριά του στη συνέχεια έγινε ένα από τα αστέρια του κολεγίου. Το δεύτερο χρόνο εκτόξευσε το μέσο όρο του στους 17.4 πόντους, τα 8.5 ριμπάουντ, τα 2.4 κοψίματα και τις 1.6 ασίστ με 48.6% εντός παιδιάς. Όσο περνούσε ο καιρός τα νουμερά του αυξάνονταν δείχνοντας πως είναι έτοιμος για το βήμα παραπάνω στη καριέρα του που μόλις τώρα ξεκινούσε.
Το Draft του 1987
Και η στιγμή αυτή έφτασε. Ο Joe Arlauckas βλέπει τον εαυτό του να επιλέγεται το βράδυ της μεγάλης λοταρίας από τους Sacramento Kings με την 74η επιλογή (5η επιλογή του 4ου γύρου). Μια επιλογή στα βάθη του ντραφτ που δεν τον εμποδίζει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ρόστερ των Kings με προπονητή τον θρυλικό Bill Russell.
Ωστόσο, ο ισχυρισμός αυτός δεν επιβεβαιώθηκε. Αγωνίστηκε σε εννέα αγώνες με τους Kings, με μέσους όρους 3,8 πόντων και 1,4 ριμπάουντ, πριν μεταγραφεί στη Σναϊντέρο Καζέρτα για το υπόλοιπο της σεζόν 1987-88, παίζοντας σε 12 παιχνίδια με 10,7 πόντους και 6,8 ριμπάουντ και κατακτώντας το κύπελλο Ιταλίας.
H εξορία στην Ευρώπη
Ύστερα από αυτή τη χρονιά, ο αντζέντης του Joe ξεκαθαρίζει ότι μια θέση στο ΝΒΑ για τον Τζο δεν είναι αδύνατη, αλλά ότι η Ευρώπη είναι μια επιλογή που μπορεί να αποφέρει καρπούς. Στην αρχή διστακτικός, αλλάζει γνώμη όταν το τηλέφωνο σταματά να χτυπάει και δεν του γίνεται πρόταση. Το ιταλικό πρωτάθλημα έχει τη φήμη του Eldorado των σπουδαίων αποφοίτων του αμερικανικού πρωταθλήματος. Έτσι εντάχθηκε στη Snaidero Caserta, μια ομάδα όπου παίζει ο Βραζιλιάνος θρύλος Oscar Schmidt.
Αλλά το step up θα έρθει λίγο πιο μετά. Πλέον, στην ιταλική ομάδα θα είναι ο ηγέτης της επίθεσης με σχεδόν 23 πόντους ανά αγώνα. Το ρεκόρ της ομάδας είναι σχεδόν ίδιο με 21 νίκες για 15 ήττες. Επιβεβαιώνει έτσι την ιδιότητά του ως σταρ του πρωταθλήματος. Είναι λοιπόν φυσικό να ενδιαφέρεται για ένα από τα μεγάλα κλαμπ της Liga ACB, την Taugrès Vitoria (σημερινή Baskonia Vitoria).
Η θητεία του στη Baskonia
Πέρασε τρεις σεζόν στη φανέλα της TAU Ceramica με ρεκόρ 62 νίκες για 37 ήττες, μερικές μεγάλες επιτυχίες στα play-off ακόμα κι αν δεν διακυβεύονται τίτλοι. Είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του εργατικού δυναμικού με περισσότερους από 22 πόντους και 9 ριμπάουντ ανά παιχνίδι. Ωστόσο, ήταν τη σεζόν 1992/93 που άφησε το στίγμα του στο μυαλό όλης της Ευρώπης χάρη στην απόδοσή του στο Κύπελλο Κόρατς. Μεταξύ των θυμάτων του υπάρχει και ο σύλλογος της Ζαντάρ, σημείωσε 40 και 39 πόντους στις δύο συγκρούσεις με τους Κροάτες. Στη συνέχεια την ίδια τύχη είχαν και οι Τσεχοσλοβάκοι της Μπάνικ, 87 πόντους που σημείωσαν σε 2 αγώνες συνοδευόμενοι από 36 ριμπάουντ. Πραγματικά χαρτιά για αυτόν που τελείωσε τον αγώνα με περισσότερους από 32 πόντους και 11 ριμπάουντ κατά μέσο όρο. Η ευρωπαϊκή σκηνή προειδοποιείται, ο Τζο Αρλάουκας σοβαρός.
To βήμα στη Real Madrid
To καλοκαίρι του 1993 υπογράφει στη Βασίλισσα και εκεί θα βρει δύο ζωντανούς θρύλους. Τον Rimas Kurtinaitis και φυσικά τον Arvydas Sabonis. Από εδώ και πέρα, ο Αμερικανός εντάσσεται σε μια πραγματική «Superteam». Η αρχή είναι δύσκολη αλλά στη πορεία δημιουργείται μια άψογη συνεργασία μεταξύ τους. Ο Sabonis καταλαμβάνει χώρο στη ρακέτα, οπότε ο Joe πρέπει να αλλάξει λίγο το παιχνίδι του απομακρύνοντας περισσότερο από τον κύκλο. Μαζί συνδυάζουν 42 πόντους και 20 ριμπάουντ ανά βραδιά. Ο Arvydas είναι ο MVP της κανονικής περιόδου και ο Joe είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας ενώ στους τελικούς «σκουπίζουν» με συνοπτικές διαδικασίες τη Barcelona.
Ωστόσο, οι σχέσεις του Arlauckas με τη διοίκηση και τους εκάστοτε προπονητές φαίνεται πως κλονίζεται με τον καιρό με αποτέλεσμα ένας κύκλος γεμάτος επιτυχίες και διακρίσεις να τελειώνει άδοξα και ο Αμερικανός να αποχωρεί από την ομάδα.
Το περασμά του από τα μέρη μας
Νέο πρωτάθλημα, νέα πρωτεύουσα και νέα ομάδα, αφού συμφώνησε με την ΑΕΚ ΤΟ 1998 στο περίφημο τραχύ ελληνικό πρωτάθλημα. Αλλαγή ατμόσφαιρας που δεν είναι προς όφελός του, με μόλις 13 πόντους ανά αγώνα, παρουσιάζει κάποιες δυσκολίες εγκλιματισμού στο πρωτάθλημα μας.
Το άδοξο τέλος της καριέρας του
Όλα τα ωραία όμως κάποτε τελειώνουν. Δυστυχώς όμως άδοξα για τον ίδιο. Το καλοκαίρι του 1999 βρέθηκε στον Άρη, όπου με μέσο όρο 18,1 πόντων έπαιξε στο δεύτερο μισό της σεζόν 1999-00.[1 Τον Μάιο του 2000 τιμωρήθηκε με δύο χρόνια αποκλεισμό όταν μετά από παιχνίδι πλέι οφ με τον Ολυμπιακό βρέθηκε ντοπαρισμένος με νορανδροστερόνη. Στα δύο ματς με τον Ολυμπιακό είχε 26.5 πόντους, 9.5 ριμπάουντ, 3.5 ασίστ και 2.0 κλεψίματα μέσο όρο.
Μετά από το συμβάν, έκλεισε την πολυετή καριέρα του σε ηλικία 35 ετών.
Η νέα του καριέρα και η αγάπη του για την Ελλάδα
Δεν θα μπορούσε όμως να αφήσει την αγάπη του για το άθλημα. Πλέον, υπηρετεί το μπάσκετ από ένα διαφορετικό πόστο. Είναι αναλυτής και δημοσιογράφος στο κανάλι της Euroleague και μάλιστα τον βλέπουμε να έχει το ρόλο του παρουσιαστή στις εκδηλώσεις των Final-4.
Μάλιστα, δεν έχει κρύψει ποτέ την αγάπη του για την Ελλάδα. Έχει επισκεφθεί ουκ ολίγες φορές τη χώρα μας ενώ φέτος όπως και πέρυσι θα βρεθεί στη Σύρο για λογαριασμό του Stoiximan AegeanBall Festival.