Το νέο «σοκ» της Εθνικής ομάδας σε μεγάλη διοργάνωση, φέρει για πολλοστή φορά το όνομα της Ισπανίας. Στο μεγαλύτερό μας ραντεβού στην φετινή διοργάνωση, οι παίκτες του Φώτη Κατσικάρη δεν κατάφεραν να εκτελέσουν την αποστολή τους απέναντι στους «Φούριας Ρόχας», ηττώμενοι με 73-71 και με τον προβληματισμό πλέον να είναι λογικός. Το μόνο που μπορεί να «σωθεί», πια, είναι η μία εκ των δύο θέσεων (5-6) που οδηγούν στο προολυμπιακό τουρνουά, κάτι που καθιστά επιτακτική την νίκη κόντρα στους Λετονούς, αύριο (17/9, 17:00).
Ο Τάκης Πανούλιας, αναλύει τους λόγους για τους οποίους για άλλη μία φορά οδηγηθήκαμε στην αποτυχία, θέλοντας να εξάρει τους Ισπανούς όχι μόνο για τη χθεσινή τους νίκης, αλλά και για τη σειρά των επικρατήσεών τους εναντίον μας σε μεγάλα παιχνίδια. Κάνει ιδιαίτερη μνεία στον Πάου Γκασόλ, ενώ επισημαίνει την απόδοση κάθε Έλληνα παίκτη στον χαμένο προημιτελικό.
«Όταν κάποιος σε κερδίζει με κάθε πιθανό τρόπο εδώ και τόσα χρόνια, σε όλα τα μεγάλα ραντεβού, δεν έχεις παρά να του το αναγνωρίσεις. Εξάλλου ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας μιλάμε για μια ομάδα που στην τελευταία δεκαετία και βάλε είναι από τις καλύτερες όλων των εποχών.
Θα επιμείνω ότι αυτή την φορά φαινόταν ότι είχαμε την τύχη στα χέρια μας. Είχαμε ικανότητα, εμπειρία, βάθος και momentum. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι ο μπασκετικός μας εφιάλτης κέρδισε δίκαια αφού έλεγχε το παιχνίδι στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα έχοντας την πρωτοπορία για 25:39 λεπτά στο παιχνίδι σε αντίθεση με τα 7:59 που προηγηθήκαμε εμείς (8 ισοπαλίες). Η μεγαλύτερη διαφορά υπέρ τούς ήταν 9 πόντοι ενώ για εμάς 4, ενώ το μεγαλύτερο σερί που έκαναν στον αγώνα ήταν ένα 9-0 σε αντίθεση με το 0-11 που κάναμε εμείς στο τρίτο δεκάλεπτο.
Παρότι κάναμε αρκετά πράγματα από αυτά που έπρεπε να κάνουμε τελικά για μια ακόμα φορά φάνηκε ότι έχουν τον τρόπο να μας κερδίζουν.
Η γραμμή της φιλανθρωπίας έδειξε τον νικητή
Ο μεγάλος Dean Smith έλεγε “ο βασικότερος λόγος που είμαι εναντίον του να κατεβάζεις την μπάλα και να παίρνεις το πρώτο σουτ που σου παρουσιάζεται είναι ότι η άμυνα δεν έχει χρόνο να σου κάνει φάουλ.” Σε μια υπερβολή θεωρούσε ότι η ιδανική επίθεση είναι αυτή που κάθε φορά κερδίζει φάουλ σε προσπάθεια για σουτ και πηγαίνει στην γραμμή της φιλανθρωπίας για δύο βολές. Οι πολλές ελεύθερες βολές είναι καθοριστικός παράγοντας επιτυχίας σε έναν αγώνα.
Βέβαια για τον γκουρού των στατιστικών Dean Oliver η συχνότητα που κερδίζει μια ομάδα ελεύθερες βολές (%) αντιπροσωπεύει μόνο το 15% στους τέσσερις παράγοντες επιτυχίας (The Four Factors of Basketball Success), για το ερώτημα “Πώς μπορείς να κερδίσεις έναν αγώνα μπάσκετ“. Αλλά μιλάμε για μεγάλο ποσοστό και για ένα αγώνα που κρίθηκε στο καλάθι. Εδώ μπορούμε να υπολογίσουμε στην ουσία δύο πράγματα. Το πόσο συχνά πήγαιναν οι Ισπανοί στη γραμμή των βολών αλλά και το ποσοστό ευστοχίας.
Οι Ισπανοί πήγαιναν στις βολές σε ποσοστό 43 % των επιθέσεων τους και με 22/24 βολές, δηλαδή ποσοστό επιτυχίας 83% αμέσως βρίσκει κανείς την στατιστική κατηγορία – κλειδί της νίκης τους. Αν το συνδυάσει δε κανείς με το ότι εμείς πηγαίναμε σε ποσοστό μόλις 6 % στις βολές και είχαμε 4/9 δηλαδή ποσοστό επιτυχίας 44% (!). όλοι μας ξέραμε βέβαια ότι αυτοί σουτάρουν στις βολές με 75.9% ενώ εμείς με μόλις 66.1%!
Έτσι παρότι εμείς πήραμε μέσα στην ρακέτα 32 πόντους έναντι 28 των Ισπανών αυτό λέει την μισή αλήθεια αφού πολλοί πόντοι των Ισπανών από βολές προέρχονταν από φάουλ που έγιναν μέσα στο ζωγραφιστό είτε από επιθετικά ριμπάουντ είτε από κοντινές επιθέσεις (17-24 τα φάουλ). Τελικά δεν είναι πάντα καλή η τακτική στο …όριο του φάουλ ειδικά ότνα δεν κάνεις καλή χρήση των φάουλ!
Έχουμε τονίσει άλλωστε σε παλαιότερα άρθρα ότι η στατιστική δεν λέει ποτέ ψέματα αρκεί να την διαβάζει κανείς προσεκτικά.
Στατιστική ισορροπία, ρυθμός και άμυνα
Η εθνική μας κράτησε την επιθετική παραγωγικότητα των Ισπανών σε 0.94 σε 77 κατοχές (εμείς είχαμε 0.87 σε 81 κατοχές). Γενικά δεν μειώθηκαν πολύ οι κατοχές αλλά είχαμε αμυντική αποτελεσματικότητα. Συνολικά οι Ίβηρες είχαν 23/55 σουτ (42%), 16/37 δίποντα (43%) και 7/18 (39%) στα τρίποντα. Εμείς αντίστοιχα είχαμε 30/66 (46%), 23/44 (52%) στα δίποντα και 7/22 (32%) στα τρίποντα.
Οι Ισπανοί δεν έτρεξαν στον αιφνιδιασμό, αφού πήραν μόνο 6 πόντους ενώ εμείς αντίθετα 10. Ισορροπία είχαμε και στα λάθη με 10-11 και 14-16 πόντους αντίστοιχα (πρώτοι οι Ισπανοί) όπως και στις ασίστ με 17-21. Συμπερασματικά λοιπόν η εθνική μας δεν είχε παρά να σκοράρει στον μέσο όρο της για να πάρει την νίκη θα σκεφτόταν κανείς αλλά σε τέτοια παιχνίδια η πίεση συνήθως χαμηλώνει τα επίπεδα ευστοχίας.
Το φαινομενικά παράδοξο
Ενώ υπερτερήσαμε γενικά στην μάχη των ριμπάουντς με 38 έναντι 33 και στα επιθετικά είχαμε 13 (σε ποσοστό 36% των διαθέσιμων ριμπάουντ) έναντι 10 (σε ποσοστό 28% των διαθέσιμων ριμπάουντ), των αντιπάλων μας αυτοί κατόρθωσαν να πάρουν 13 πόντους από δεύτερες επιθέσεις έναντι των 6 μόλις δικών μας πόντων. Αυτό δείχνει λίγο παράξενο αλλά αποδεικνύει ότι για να έχει σημασία ένα στατιστικό νούμερο στο μπάσκετ πρέπει να το μελετήσεις προσεκτικά. Το 13-10 λέει μόνο την μισή αλήθεια. Το 13 πόντοι από 10 από ανανεώσεις επιθέσεων με επιθετικά ριμπάουντ απέναντι στα στους 6 πόντους από 10 δικά μας επιθετικά ριμπάουντ είναι αυτό που εκφράζει την πραγματικότητα.
Απωλέσαμε το πλεονέκτημα του μεγαλύτερου βάθους
Το πλεονέκτημα της ελληνικής ομάδας με το μεγαλύτερο βάθος στον πάγκο εξανεμίστηκε αφού στην ουσία παίξαμε 8 εναντίον 8. Ο περιορισμένος χρόνος χρησιμοποίησης του Σλούκα είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό. Η βασική πεντάδα της Ισπανίας (Γιουλ, Σέρτζιο, Ρούντι, Μίροτιτς, Γκασόλ) είναι καλύτερη από την ελληνική και στόχος μας ήταν με περισσότερους παίκτες να της αφαιρέσουμε το πλεονέκτημα. Έτσι αν και τα νούμερα του πάγκου δεν λένε πολλά αφού πήραν 17 πόντους από τον πάγκο τους ενώ ο δικός μας απέφερε μόνο 13 πόντους αλλά με τον Ροντρίγκεζ να συνεισφέρει του 10 που είναι εν δυνάμει βασικός. Όμως ο Ρέγιες παρότι ήταν άστοχος (είχε 1/6 σουτ και 3/4 βολές). Προσέφερε πόντους σε κρίσιμο σημείο στο τέλος του τρίτου και στις αρχές του τέταρτου δεκαλέπτου. Αθόρυβη ζημιά και τα επιθετικά ριμπάουντ του Κλαβέρ (3) που με ένα από αυτά διαμόρφωσε το 62-57.
Οι 27 πόντοι του Γκασόλ
Με εξαιρετική στατιστική ο μεγάλος Ισπανός συνεχίζει να οδηγεί την ομάδα του αφού σε 30:55 είχε 10/18 σουτ (55.6%), 9/16 δίποντα (56.3%), 1/2 τρίποντα (50.0%), 6/8 βολές (75.0%), 2 επιθετικά ριμπάουντ, 7 αμυντικά (9 σύνολο), 3 ασίστ, 3 λάθη, 2 κοψίματα και 27 πόντους… αλλά -2 στο +/-.
Το -2 στο +/- δείχνει ότι όσο ήταν στο παιχνίδι ο Ισπανός σέντερ υπήρχε σχεδόν ισορροπία. Το θέμα είναι ότι στο μεγαλύτερο διάστημα η Ισπανία προηγείτο και το έλλειμμα που προκύπτει είναι από το επιμέρους σκορ του τρίτου δεκαλέπτου (16-25). Σε κείνο το σημείο όμως αυτός κρατούσε την ομάδα του μόνος του αφού από το 42-42 με το τρίποντο του Καλάθη έως το 53-55 πέτυχε όλους τους πόντους της ομάδας του (11 συνεχόμενους).
Είχαμε τονίσει ότι το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον περιορίσεις όσο μπορείς και κυρίως να τον κουράσεις πράγμα που έγινε αλλά είχε κάνει ήδη μεγάλη ζημιά. Μιλάμε για εκπληκτικό παίκτη στην επίθεση με πολλές και διαφορετικές κινήσεις που είναι ασταμάτητος. Στην αντιμετώπιση του pick and roll προσπαθήσαμε στο μεγαλύτερο διάστημα να παίξουμε over and flat με κατεύθυνση να παίξουμε 2 εναντίον 2 και να μην υπάρξουν σουτ από την περιφέρεια.
Μας νίκησε με το βύθισμα περισσότερο παρά με το pick and pop που σκότωσε τους Πολωνούς όπου είχε 6/7 τρίποντα!!!
Η δική μας εκτέλεση του pick and roll
Ένας από τους στόχους που είχαμε ήταν να χτυπήσουμε επιθετικά με το δικό μας pick and roll αφού αμυντικά το δίδυμο Γκασόλ-Μίροτιτς είναι εξαιρετικό επιθετικά (27 και 18 πόντους αντίστοιχα), αλλά ευάλωτο αμυντικά. Ο Σκαριόλο επέλεξε παρόμοια τακτική με εμάς αλλά με bump στον ψηλό που έκοβε από την αδύνατη πλευρά. Στο over (ο αμυντικός του παίκτη με την μπάλα περνούσε από πάνω από το σκριν και κολλημένος πίεζε πολύ το παίκτη με την μπάλα (ειδικά τον Σπανούλη κυρίως με τον γρήγορο Γιουλ). Βέβαια έπαιξαν και αρκετό χρονικό διάστημα ζώνη.
Οι ψηλοί αυτή την φορά δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματικοί αφού ο Μπουρούσης βρέθηκε από μόνος του εκτός αγώνα και αποβλήθηκε ενώ και ο Κουφός που πέτυχε 9 πόντους με καλά ποσοστά έχασε πολλές μάχες στην άμυνα.
Οι έμπειροι ήταν σε μέτριο βράδυ
Οι Σπανούλης, Ζήσης, Πρίντεζης, Μπουρούσης είναι αυτοί που έχουν τα περισσότερα χιλιόμετρα σε αυτή την εθνική. Παρότι όλοι έδειχναν ικανοί να κάνουν την διαφορά στο καθοριστικό τεστ παρουσιάστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων.
Ο Σπανούλης μέτριος και κακός στα κρίσιμα, ο Πρίντεζης και αυτό εξαφανίστηκε όταν η μπάλα έκαιγε, ο Μπουρούσης το είπαμε παραπάνω αυτοκαταστράφηκε και ο Ζήσης συνολικά μέτριος αλλά και άστοχος σε κρίσιμα σημεία που είχε σχετικά αμαρκάριστα τρίποντα.
Αντίθετα πάλεψε το Ελληνοαμερικανικό λόμπι
Ο Αντετοκούνμπο που έκανε τρομερό παιχνίδι και ο Καλάθης στο τέλος μαζί με το καλό σχετικά Κουφό (9 πόντοι και 6 ριμπάουντ), ήταν ότι καλύτερο παρουσίασε η ομάδα μας. Ο Αντετο με φοβερό double – double με 12 πόντους και 17 (!) ριμπάουντ, ήταν εκπληκτικός παρότι του σφυρίχτηκαν τα δύο αμερικάνικα stepσε κρίσιμο πράγματι σημείο. Ο Καλάθης (14 πόντοι και 7 ασίστ), στο τέλος έκανε δύο απίστευτα κλεψίματα έβαλε και ένα δύσκολο τρίποντο και παραλίγο να γυρίσει μόνο του το παιχνίδι.
Τελικά είναι κρίμα που τα έφεραν οι διασταυρώσεις και μια από τις δύο ομάδες έπρεπε να μείνει έξω. Θα ήταν πιο όμορφο η τετράδα να έχει την Ελλάδα, την Ισπανία, την Σερβία και την οικοδέσποινα Γαλλία. Τώρα θα κληθούμε να παίξουμε για τις θέσεις 5-8 που ας μην κρυβόμαστε δεν ήταν ο αρχικός μας στόχος.
Δεν νομίζω ότι σε καμία περίπτωση η Εθνική μας υποτίμησε την Ισπανική ομάδα αφού σε τελική ανάλυση ο όμιλος του ήταν η μέρα με την νύχτα με τον δικό μας. Δεν φαντάζομαι ότι η εκδίκηση για το 2007 να χάλασε το μυαλό των παλιών. Αλλά φαίνεται ότι, όσο και αν πολλοί δεν εννοούν να το καταλάβουν, πως η Ισπανία δεν έχει τυχαία κατά καιρούς τόσους παίκτες πρωταγωνιστές στο NBA. Δεν είναι τυχαία τα αποτελέσματα της τα τελευταία χρόνια όπως και οι διακρίσεις της.
Στην περίπτωση δε μεταξύ μας αναμετρήσεων έχει αποδειχτεί περίτρανα ότι έχουν και ένα ψυχολογικό – πνευματικό προβάδισμα όταν βρίσκονται απέναντι μας. Ακόμα και όταν δεν βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Πολλοί λένε ότι δεν παίζουν μπάσκετ οι παραδόσεις αλλά πολλές φορές όταν έχεις δεχθεί πολλά πλήγματα από ένα αντίπαλο αυτό σου αφήνει πληγές. Άτιμο πράγμα στον αθλητισμό ο φόβος!
Ας βγάλουμε λοιπόν το καπέλο στο εκπληκτικό ταλέντο του Πάου Γκασόλ και στην μεγάλη ομάδα της Ισπανίας (εγώ πάντως είμαι δηλωμένος φαν του Ισπανικού μπάσκετ και σόρι), ας μάθουμε από λάθη μας και ας προσπαθήσουμε την επόμενη φορά να είμαστε ΕΤΟΙΜΟΙ.
Για να είμαστε έτοιμοι πρέπει να γνωρίζουμε τόσο τον εαυτό μας όσο και τον αντίπαλο (Sun Tzu)…»