Η Εθνική ομάδα, ολοκλήρωσε με ιδανικό τρόπο την εξαιρετική της παρουσία στην πρώτη φάση του Ευρωμπάσκετ, επικρατώντας έστω και δύσκολα με 68-65 της Ολλανδίας και προκρινόμενη στη δεύτερη φάση της Λιλ, ούσα αήττητη σε πέντε αγώνες. Οι παίκτες του Φώτη Κατσικάρη, πια, μπαίνουν σε μία εντελώς διαφορετική λογική, καθώς στα νοκ-άουτ παιχνίδια… τίποτα δεν χαρίζεται, οποιοσδήποτε κι αν είναι ο αντίπαλος.
Κι αν στα προημιτελικά είναι πολύ πιθανό να βρούμε απέναντί μας τους Ισπανούς, στην φάση των «16» πρέπει πρώτα να αποκλείσουμε μία πολύ μαχητική ομάδα, όπως είναι το Βέλγιο (12/9, 15:30). Σε κάθε περίπτωση, οι διεθνείς μας οφείλουν να δείξουν ότι πράγματι έχουν γνώση από την περσινή εμπειρία του σκληρού αποκλεισμού από τους Σέρβους, έχοντας νωρίτερα και πάλι «πέντε στα πέντε» στον όμιλο του Μουντομπάσκετ της Ισπανίας, κάτι που επεσήμανε ουσιαστικά και ο Βαγγέλης Μάντζαρης στις δηλώσεις του μετά το ματς με τους Ολλανδούς, λέγοντας με… νόημα πως «και πέρυσι είχαμε πέντε στα πέντε».
Ο Τάκης Πανούλιας, αναλύει την πορεία της Εθνικής Ανδρών προς το 5-0 και ποια ήταν τα χαρακτηριστικά που την έφεραν στη θέση του «αφεντικού», στον όμιλο του Ζάγκρεμπ. Παράλληλα, ο τεχνικός της Ένωσης Ιλίου δε διστάζει να επισημάνει όσα θέματα έχει ακόμη να αντιμετωπίσει ο κόουτς Κατσικάρης, τονίζοντας πως τώρα θα φανεί… τι ομάδα είμαστε. Τέλος, αναφέρεται στις άλλες ισχυρές δυνάμεις του τουρνουά, το Βέλγιο, την Ισπανία και… το «αντίο» του Ντιρκ Νοβίτσκι, μέσα σε αποθέωση, μπροστά στο γερμανικό κοινό.
«Μετά την πρώτη ανασκόπηση στο ρεπό της Εθνικής μας ομάδας η δεύτερη διακοπή του Ευρωμπάσκετ μας βρίσκει καθοδόν για την Lille, αφού τερματίσαμε αήττητοι στον τρίτο όμιλο (Greece 5-0), για την φάση των knockout όπου θα αντιμετωπίσουμε το Βέλγιο το Σάββατο (15:30). Μια καλή ομάδα, που θέλει μεν προσοχή, αλλά θα είναι καταστροφικό το ενδεχόμενο να αποκλειστούμε. Στις διασταυρώσεις θα φανεί αν η ομάδα μας έχει ότι χρειάζεται για να πάει μακριά.
Η λογική λέει ότι θα πάμε οκτάδα, αφού ας μην γελιόμαστε έχουμε βατή διασταύρωση, αλλά στην επόμενη φάση θα έχουμε δύσκολο έργο, αφού με βάση πάλι την λογική, θα αντιμετωπίσουμε την Ισπανία. Μια Ισπανία που αν και δείχνει να μην έχει βρει βηματισμό μπορεί να αναστηθεί στα χιαστί αφού το έχει ξανακάνει. Η Πολωνία που και αυτή δεν είναι αμελητέα θα παλέψει, αλλά δεν είναι ικανή να σταματήσει την Ισπανία.
Το 5-0 στα γρήγορα και τι κρατάμε
Το αποτέλεσμα σε τέτοια τουρνουά είναι το βασικό ζητούμενο αλλά πέρα από την ικανοποίηση για το 5-0 ας δούμε πως μπορούμε να το αξιολογήσουμε περαιτέρω. Γιατί το αποτέλεσμα μετράει αλλά μην ξεχνάμε ότι ένα κακό ματς στα χιαστί αρκεί για να ανατρέψει τα πράγματα. Επομένως καλό είναι να εξετάζουμε τι πρέπει να κρατήσουμε και τι να βελτιώσουμε για την συνέχεια.
Μετά το κάπως μουδιασμένο ξεκίνημα απέναντι στα Σκόπια, όπου μικρές εξάρσεις στην απόδοση μας έδωσαν την νίκη με 20 πόντους, απέναντι στην Κροατία χρειάστηκε ένα συναρπαστικό comeback στο τέλος για να κερδίσουμε τους γηπεδούχους με 72-70 και να χτίσουμε την αυτοπεποίθηση μας.
Αφού η ομάδα ξεκουράστηκε μια ημέρα χρειάστηκε ένα εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο, απέναντι στην Γεωργία, όπου το 50-22 υπέρ της εθνικής μας ουσιαστικά έκρινε το παιχνίδι. Εκτός από την τρίτη νίκη η ομάδα μας που στα δύο πρώτα παιχνίδια είχε 28% στα τρίποντα εκτινάχθηκε στο 59% με 10/17 τρίποντα με 9/12 στο πρώτο ημίχρονο!!! Το παιχνίδι εκείνο μας απέφερε και 31 πόντους από τον πάγκο.
Όπως είχα πει μετά την νίκη επί της Κροατίας το σημαντικότερο παιχνίδι του ομίλου θα ήταν με την Σλοβενία. Εκεί το εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο μας έστειλε στα αποδυτήρια με διαφορά 15 πόντων. Η επανάληψη ξεκίνησε με την εθνική μας να κατεβάζει διακόπτες και το +17 έγινε +2 και κάπου εκεί ξύπνησαν τα φαντάσματα του 1997. Αλλά η ομάδα επανήλθε δυναμικά με ένα επιμέρους 9-1 και το 4-0 έκρινε ουσιαστικά τον όμιλο.
Να σημειώσουμε ότι σουτάραμε καλά για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι αφού είχαμε 62% εντός παιδιάς (35% στα τρίποντα αν και λίγα 3/13). Για μια ακόμα φορά με σημαντικό αντίπαλο είχαμε 44 πόντους στο ζωγραφιστό έναντι 28 των αντιπάλων. Με την Ολλανδία η έλλειψη βαθμολογικής σημασίας έδωσε την δυνατότητα να παίξουν οι Παπανικολάου, Περπέρογλου και Μάντζαρης και να ξεκουραστεί ο Σπανούλης.
1. Γενικά μου αρέσει ότι κυριαρχήσαμε σε όλα τα παιχνίδια μέσα στο ζωγραφιστό (44 με τους Κροάτες και τους Σλοβένους και 46 με τα Σκόπια). Το δίδυμο Κουφού-Μπουρούση μαζί με τον φορμαρισμένο Πρίντεζη μας δίνει σταθερά υψηλή συγκομιδή πόντων από ην frontline. Μόνο οι Ολλανδοί είχαν περισσότερους πόντους μέσα στην ρακέτα όπου πέτυχαν 32 έναντι 30 δικών μας.
2. Σε όλα τα παιχνίδια ακόμα είχαμε πάνω από 21 ασίστ (3η στην κατάταξη με 23.3 μ.ο) δείγμα δημιουργίας και ομαδικότητας.
3. Σε επίθεση και άμυνα είμαστε στην 5η θέση με στο σύνολο των ομάδων του τουρνουά.
4. Επίσης η ομάδα δεν κάνει εύκολα λάθος (11.7).
5. Τα παιχνίδια και τα συνεχή καλά αποτελέσματα έδωσαν την δυνατότητα στην ομάδα να βελτιώσει την χημεία της και να αυξήσει την διάρκεια της απόδοσης της. Το ρόστερ είναι βαθύ, η ομάδα έχει υψηλό μπασκετικό IQ αλλά και προσωπικότητες ικανές να σηκώσουν το βάρος σε κρίσιμα σημεία του αγώνα. Τα νούμερα έχουν την σημασία τους αλλά πρέπει να συνυπολογιστεί και ο βαθμός δυσκολίας του ομίλου για να υπάρχει σύγκριση.
Η άμυνα είναι σημείο αναφοράς αλλά…
Όλοι στην ομάδα τονίζουν την σημασία της άμυνας και είναι φανερό ότι υπάρχει διάθεση από όλους να πιέσουν ή τουλάχιστον να το προσπαθούν. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αντιμετωπίσαμε προβλήματα στην περιφερειακή άμυνα (π.χ με Μπλάζιτς με 27π στο ματς με τους Σλοβένους), αλλά σε κρίσιμα σημεία ανταποκριθήκαμε. Και η άμυνα θα πρέπει να δώσει εξετάσεις στα κρίσιμα παιχνίδια.
Όμως πρέπει να βελτιωθούμε και επιθετικά γιατί σε τελικά ανάλυση καλό είναι το «η άμυνα κερδίζει τα παιχνίδια»… αλλά στο μπάσκετ κερδίζει αυτός που πετυχαίνει τουλάχιστον έναν πόντο περισσότερο από τον αντίπαλο. Αν δεν σουτάρουμε αποτελεσματικά στα κρίσιμα παιχνίδια δεν θα είναι εύκολο με τις καλές ομάδες του Ευρωμπάσκετ.
Τα τριάρια και το coaching παικτών ή θέσεων
Το πρώτο πρόβλημα με τα τριάρια είναι ότι όταν η ομάδα παίζει με τρεις «κοντούς» δεν γίνεται να παίζει και με τριάρια. Άλλωστε στο σύγχρονο μπάσκετ είναι συχνό το φαινόμενο οι προπονητές να κοουτσάρουν παίκτες και όχι θέσεις. Φυσικά δεν γίνεται να αποθεώνεις τον Κατσικάρη για την χρησιμοποίηση τριών κοντών και να τον κατηγορείς ταυτόχρονα γιατί δεν παίζουν τα τριάρια.
Το θέμα είναι τι κερδίζουμε και τι χάνουμε παίζοντας με τρεις κοντούς ή με κλασικό τριάρι που έχουμε και τρεις πολύ καλούς παίκτες. Επίσης πρέπει να δούμε αν είναι επιλογή μας ή αναγκαιότητα. Ξεκινώντας από τον Αντετοκούμπο φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Κατσικάρης το προτιμά στο τέσσερα ειδικά στα δύσκολα, ενώ ο Παπανικολάου δείχνει να μην έχει ρυθμό επιθετικά. Για τον Περπέρογλου δεν μπορούμε να κρίνουμε αν είναι σωστή η απόφαση γιατί δεν έχει χρησιμοποιηθεί ικανό χρονικό διάστημα. Το σίγουρο είναι ότι ο Περπέρογλου έχει δείξει ότι μπορεί να είναι σημείο αναφοράς με το low post παιχνίδι του και μπορεί να πάρει κρίσιμα σουτ. Ίσως το δούμε στα επόμενα παιχνίδια.
Πάντως το γεγονός ότι ακόμα και με την Ολλανδία οι Περπέρογλου και Παπανικολάου έπαιξαν 14 και 10 λεπτά αντίστοιχα παρότι δεν έπαιξε ο Σπανούλης λέει ότι το σχήμα με τρεις guard παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης από το προπονητικό team, αφού ανέβηκε στα 19 λεπτά ο χρόνος του μέχρι πρότινος άφαντου Μάντζαρη και ο Σλούκας έπαιξε 27 λεπτά.
Το γεγονός ότι ο Κώστας Παπανικολάου εναντίον της Σλοβενίας έπαιξε 14 δευτερόλεπτα και αντί να είναι μουτρωμένος πανηγύριζε έξαλλα δείχνει ότι όλοι έχουν πάει αποφασισμένοι να νικήσουν με οποιοδήποτε κόστος και αυτό κάτι λέει για την ομάδα.
Ας δούμε και την άλλη πλευρά
Η διαφορά της επιτυχίας ή της αποτυχίες στο Ευρωμπάσκετ πολλές φορές κρίνεται από ένα καλό ή κακό παιχνίδι στα χιαστί. Η δική μας ομάδα δείχνει ικανή να προχωρήσει παρότι έχει θέματα να λύσει. Αλλά και οι υπόλοιπες ομάδες πλην των σταθερών Σέρβων μέχρι τώρα δεν τρομάζουν. Ούτε οι Γάλλοι, σίγουρα ούτε οι Ισπανοί αλλά ούτε και οι ασταθείς Ιταλοί ή οι Τούρκοι. Αλλά είναι πολύ καλές ομάδες και στα χιαστί πολλές από αυτές μπορεί να ανεβάσουν ταχύτητα. Όπως και η Εθνική έχουν και δυνατά και αδύνατα σημεία. Σε συνθήκες πίεσης θα δείξει η κάθε ομάδα τον χαρακτήρα της. Μην θεωρείται ότι και οι αντίπαλοι μας δεν αισθάνονται «άβολα» που θα αντιμετωπίσουν την Εθνική μας.
Για την επικείμενη αναμέτρηση με την Ισπανία
Από την στιγμή που η Εθνική είναι δεδομένο ότι αν περάσει θα αντιμετωπίσει την Ισπανία δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να αλλάξει. Όμως πρώτο πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι στο επόμενο παιχνίδι με το Βέλγιο και μετά να σκεφτούμε τους Ισπανούς. Σε τελική ανάλυση αν θέλουμε να μπούμε στα μετάλλια κάποια στιγμή πρέπει να αναμετρηθούμε με τις καλύτερες ομάδες. Τώρα αν με ρωτήσετε αν προτιμούσα την Ιταλία θα έλεγα σίγουρα ναι αλλά η τύχη τα έφερε αλλιώς. Επομένως πρέπει να κερδίσουμε και τους Ισπανούς για να στείλουμε το μήνυμα και σε όλους τους υπόλοιπους.
Το «αντίο» του Νοβίτσκι
Το παιχνίδι με την Ισπανία ήταν το τελευταίο στην καριέρα του Ντιρκ Νοβίτσκι με τη φανέλα της Γερμανίας. Όσοι βρέθηκαν στη Mercedes Benz Arena έδωσαν στον μεγάλο γερμανό ένα από τα πιο αλησμόνητα “αντίο” στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ καθώς σηκώθηκαν όρθιοι και δεν σταμάτησαν να τον χειροκροτούν μέχρι που ο ίδιος λύγισε και δάκρυσε. Είναι βέβαιο ότι ο ίδιος περίμενε ένα καλύτερο τέλος με τη φανέλα της Γερμανίας. Είχε δηλώσει ότι επέστρεψε έχοντας ως στόχο την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε».
Αντίθετα όλοι μας θέλουμε να τα καταφέρει η Εθνική μας με τις ευχές μας να συνοδεύουν την προσπάθεια της.