Γκέρβιν vs Τόμπσον: Η «μάχη» του 1ου σκόρερ-1978

Οι εκφράσεις τύπου «η ομάδα πάνω απ’ όλα» σαφώς και αποτελούν έμπνευση στα ομαδικά αθλήματα. Και, συχνά, επιβεβαιώνουν το μότο «nothing is bigger than the game», που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει πως «τίποτε (και κανένας) δεν είναι πάνω από το παιχνίδι». Μονάχα που υπάρχουν βραδιές που συγκεκριμένες μπασκετικές «παραστάσεις» αναιρούν ή αφαιρούν την… ομαδικότητα του αθλήματος. Αφενός διότι ένας και μόνο παίκτης κάνει αυτό που μας απαγόρευαν όταν ήμασταν μικροί, δηλαδή το «δίνει την μπάλα από το αριστερό στο δεξί χέρι». Και αφετέρου, γιατί το λεγόμενο «team spirit» λειτουργεί υπέρ του ενός. Για έναν τρόπον τινά «ιερό σκοπό», αλλά που συνάμα επιβεβαιώνει τελικά -κατά μία ιδιάζουσα ειρωνεία- το ομαδικό πνεύμα.

Μία τέτοια νύχτα δεν ήταν απλώς η 2^α Μαρτίου 1962, όταν ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν σκόραρε 100π. στον αγώνα Φιλαντέλφια-Νέα Υόρκη (169-147). Ούτε μόνο η 22^α Ιανουαρίου 2006, στο ματς των 81π.του Κόμπι Μπράιαντ, στη νίκη 122-104 των Λέικερς επί των Ράπτορς. Η 9^η Απριλίου 1978 έμεινε στην ιστορία ως η τελευταία «μονομαχία» των Τζορτζ Γκέρβιν των Σπερς και Ντέιβιντ Τόμπσον των Νάγκετς για τον τίτλο του 1^ου σκόρερ της σεζόν. Και κατέληξε ως η μικρότερη διαφορά μεταξύ δύο «μνηστήρων» στην ιστορία του ΝΒΑ. Οι νεότεροι ίσως θυμούνται τη σεζόν 1993-94 (πρώτη χωρίς τον Τζόρνταν, που είχε αποσυρθεί προσωρινά), όταν ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον του Σαν Αντόνιο πέτυχε 71π. (26/41 σουτ σε 44΄) στο τελευταίο ματς (σημειώνοντας τους πρώτους 18π. της ομάδας του στη νίκη 112-97 επί των Κλίπερς) και κατέκτησε τον τίτλο με μ.ο. 29,79π., αντί των 29,35π. του Σακίλ Ο’Νιλ (τότε στο Ορλάντο)!

Ωστόσο, αν και στην ιστορία της Λίγκας υπήρξαν επίσης σπουδαίες «μάχες» για το βραβείο του καλύτερου σκόρερ (πέρυσι ο Άντονι με 28,7 νίκησε τον Ντουράντ των 28,1, το 1998 ο Τζόρνταν -στον τελευταίο από τους 10 τίτλους 1^ου σκόρερ- είχε 44π. στο τελευταίο ματς για τους 28,74π., έναντι των 28,32 του Σακίλ και το 1986 ο Ντομινίκ Ουίλκινς, με μ.ο. 30,33π. «υπέταξε» τους Έιντριαν Ντάντλεϊ και Αλεξ Ίνγκλις των 29,83 και 29,8 αντίστοιχα), η κορυφαία «αναμέτρηση» διεξήχθη στις 9 Απριλίου 1978, μεταξύ Τζορτζ Γκέρβιν και Ντέιβιντ Τόμπσον. Φτάνοντας στο τελευταίο ματς της κανονικής περιόδου, ο πρώτος, σταρ των Σπερς, είχε 26,8π. μ.ο. και ο ηγέτης του Ντένβερ 26,6, αλλά και το μειονέκτημα να παίζει νωρίτερα…

Ο Τόμπσον ρωτήθηκε από τον προπονητή του, Λάρι Μπράουν, αν θέλει να διεκδικήσει τον τίτλο του κορυφαίου σκόρερ και του απάντησε ότι δεν τον ένοιαζε. Ο κόουτς Μπράουν, πάντως, θυμάται πια πως «αν και αποκρίθηκε αρνητικά, βγήκε στο παρκέ και αγωνίστηκε σαν η ζωή του να εξαρτάται από αυτό»! Ενώ συμπαίκτης του, Νταν Ίσελ, εξήγησε ότι «δεν υπήρχε περίπτωση ο Ντέιβιντ να παραδεχθεί πως στοχεύει σε αυτή την ατομική διάκριση, όμως ήθελε να δει αν μπορεί να καταφέρει να πετύχει όσο το δυνατόν περισσότερους πόντους». Το Ντένβερ ταξίδεψε στο Ντιτρόιτ για ένα αδιάφορο βαθμολογικά ματς (οι Νάγκετς είχαν ήδη εξασφαλίσει την πρόκριση στα πλέι-οφς), αλλά και για μία αναμέτρηση που θα ήταν η τελευταία των Πίστονς στην τότε έδρα τους, «Cobo Hall». Μπροστά σε μόλις 3.482 θεατές, ο Τόμπσον ξεκίνησε «ζεστός» πετυχαίνοντας τα 8 πρώτα σου του! Μάλιστα, με το σκορ στο 42-36 για τους Νάγκετς στο 12΄, είχε 13/14 σουτ (μοναδικό άστοχο ένα… κάρφωμα μπροστά στα χέρια του Μπεν Ποκέτ!) και 6/6βολ. και με 32π. στην πρώτη περίοδο κατέρριψε το ρεκόρ του Τσάμπερλεϊν για πόντους σε ένα δωδεκάλεπτο (31π.)!!!

«Ήξερα πως κάθε σουτ που φεύγει από τα χέρια μου, θα καταλήξει στο καλάθι, γιατί είχα βρει έναν ανεπανάληπτο ρυθμό», αναπολεί πλέον ο Τόμπσον, που ξεκίνησε και με 7/7 σουτ στην 2^η περίοδο, για ένα σύνολο 20/21, ολοκληρώνοντας το ημίχρονο με 20/23 και 53π.! Ο τότε γκαρντ των Πίστονς, Κρις Φορντ (μετέπειτα παίκτης των Σέλτικς και κόουτς των Βοστόνης, Μιλγουόκι, Κλίπερς και Φιλαντέλφια), δήλωσε μετά το τέλος του ματς πως «αν και χάναμε 69-83 στην ανάπαυλα, ξέραμε πως ακόμη κι αν ηττηθούμε, δεν πρέπει να αφήσουμε τον Τόμπσον να μας βάλει 100π.». Το Ντιτρόιτ θέλησε να αποφύγει αυτή την «ταμπέλα» και με νταμπλ και τριπλ-τιμ στο 3^ο δωδεκάλεπτο, περιόρισε τον σούπερ σκόρερ του Ντένβερ σε 6π…. Ο Τόμπσον τελείωσε τον αγώνα (τελικά οι Πίστονς νίκησαν 139-137) με 73π. (28/38 σουτ-17/20βολ.), που εκείνη την εποχή ήταν η 3^η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών, πίσω από τους 100 και τους 78π. του Τσάμπερλεϊν (τον προσπέρασε ο Μπράιαντ το 2006)! Παρόλα αυτά, δεν κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο, γιατί ο Τζορτζ Γκέρβιν είχε διαφορετική άποψη.

Γνωρίζοντας το μεγάλο ματς του Τόμπσον, ο σταρ των Σπερς ήξερε πως χρειαζόταν 58π. για να πάρει τον τίτλο του 1^ου σκόρερ. Το Σαν Αντόνιο βρισκόταν στη Νέα Ορλεάνη, επίσης για αδιάφορο βαθμολογικά παιχνίδι και οι συμπαίκτες του Γκέρβιν ήταν αποφασισμένοι να τον βοηθήσουν. Ο «Iceman», όπως ήταν το παρωνύμιό του, ξεκίνησε νευρικά και… «κρύος», αστοχώντας στα πρώτα 6 σουτ του και σκοράροντας μόλις στο 6΄ της 1^ης περιόδου… Αλλά πρόλαβε να πετύχει 20π. ως το 12΄ και τελείωσε με 53π. το ημίχρονο, καταρρίπτοντας μέσα σε λίγες ώρες το ρεκόρ για μία περίοδο του Τόμπσον, με τους 33π. του στο 2^ο δωδεκάλεπτο (ως την ανάπαυλα είχε δύο σερί 22 και 18π)!!! Ο Γκέρβιν ολοκλήρωσε το ματς (ήττα 152-133 των Σπερς) με 63π. (23/49 σουτ-17/20βολ.) και κατέκτησε τον τίτλο του 1^ου σκόρερ με 0,07π. διαφορά (μ.ο. 27,22π., έναντι 27,15 του Τόμπσον), που παραμένει μέχρι τις μέρες μας η μικρότερη στην ιστορία του ΝΒΑ! Πάντως, ο θριαμβευτής της βραδιάς παραδέχθηκε ότι «η υπόθεση ίσως να είχε διαφορετική εξέλιξη αν οι Νάγκετς αγωνίζονταν την ίδια ώρα με εμάς ή αργότερα. Όταν ξέραμε πόσους πόντους είχε σκοράρει, δεν υπήρχε περίπτωση οι συμπαίκτες μου να τον αφήσουν να με νικήσει… Ήμουν ενθουσιασμένος με την βοήθειά τους και αποδείξαμε τι σχέσεις υπήρχαν στην ομάδα, στην οποία ο ένας προσπαθούσε για τον άλλον».

Οι δύο διεκδικητές είχαν παρόμοια πορεία προς το ΝΒΑ, όμως η συνέχεια μετά το 1978 ήταν διαφορετική. Αμφότεροι αγωνίστηκαν αρχικά στο ΑΒΑ, πριν την συγχώνευσή του με το ΝΒΑ, αλλά μετά τη μεγάλη «μάχη» τους, ο Γκέρβιν «έκλεψε» τα επόμενα χρόνια τις εντυπώσεις. Αν και ο Τόμπσον έγινε το ίδιο καλοκαίρι ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης της Λίγκας (με ετήσιο μισθό 800.000δολ., ξεπερνώντας τις 600.000 του Πιτ Μάραβιτς), ο σταρ του Ντένβερ είδε την καριέρα του να «κατρακυλά». Μπορεί να κατέκτησε τον τίτλο στο NCAAτο 1974, με το Νορθ Καρολάινα Στέιτ και να ήταν Νο1 στο ντραφτ τόσο του ΑΒΑ, από τους Βιρτζίνια Σκουάιρς όσο και του ΝΒΑ, το 1975, από την Ατλάντα(!), ωστόσο, προτίμησε να παίξει για τους Νάγκετς στο ΑΒΑ. Έγινε ο μοναδικός παίκτης που από το Νο1 δεν υπέγραψε στο ΝΒΑ και με παρατσούκλι «Skywalker», το 1976 έλαβε μέρος στον παρθενικό διαγωνισμό καρφωμάτων, στο All Star Gameτου ΑΒΑ (μαζί με Γκέρβιν και Άρτις Γκίλμορ). Χάνοντας από τον Τζούλιους Έρβινγκ , που κάρφωσε πατώντας από την γραμμή της βολής!

Η καριέρα του Τόμπσον καταστράφηκε οριστικά όταν σε μία έξοδό του στο περίφημο κλαμπ «Studio 54» της Νέας Υόρκης, έπεσε από τις σκάλες και τραυματίστηκε στο γόνατο. Και η ζωή του κινδύνεψε έπειτα από χρήση ναρκωτικών… Παρόλα αυτά, εδώ και 22 χρόνια ζει νηφάλιος στην Βόρεια Καρολίνα και προσφάτως επισήμανε πως «δεν με πείραξε ποτέ που ήρθα 2^ος πίσω από τον Γκέρβιν, που απέδειξε στην πορεία πόσο σπουδαίος σκόρερ ήταν. Δεν μπορεί κανείς να αισθανθεί ντροπή για αυτό». Ο Τόμπσον, που μετά το Ντένβερ έπαιξε (1982-84) στο Σιάτλ, έγινε μέλος του Hall Of Fame το 1996, μαζί με τον Γκέρβιν! Και θυμάται πια πως «το να μαρκάρεις τον Τζορτζ ήταν σχεδόν ακατόρθωτο. Αποφάσιζες να του δώσεις 3-4 ίντσες απόσταση, ώστε να μην σε περάσει εύκολα, όμως ή θα σούταρε με ακρίβεια από μακριά ή θα σε περνούσε σαν σταματημένο, γιατί ήταν πολύ γρήγορος»! Η απάντηση του Γκέρβιν σε αυτό ήταν αφοπλιστική: «Ο άνθρωπος που ήταν 5-10 κιλά βαρύτερος και μπορούσε να φτάσει με επιτόπιο άλμα την άκρη του ταμπλό μιλάει για ίντσες; Τον ευχαριστώ για τα καλά του λόγια, αν και συχνά με το κορμί του με έβγαζε εκτός ισορροπίας. Τύποι σαν αυτόν δεν σε αφήνουν ποτέ να χαλαρώσεις και σε κάνουν καλύτερο»…

Μετά τη νίκη του το 1978, σε αντίθεση με την «κατηφόρα» του Τόμπσον, ο Γκέρβιν κοιτούσε μόνο ψηλά. Τόσο ψηλά που τελειοποίησε το περίφημο «finger–roll» λέι-απ του και δεν σταμάτησε να ταλαιπωρεί αντιπάλους. Ο «Iceman», από το άσημο Ίστερν Μίσιγκαν, έγινε επιλογή στο ντραφτ του ΝΒΑ το1972, αλλά μόλις στον 3^ο γύρο και το Νο40 και προτίμησε επίσης το ΑΒΑ. Ο μύθος, μάλιστα, αναφέρει πως οι Βιρτζίνια Σκουάιρς τον απέκτησαν αφού τον είδαν να πετυχαίνει 22/25τριπ. σε μία προπόνηση, αν και δεν τον είχαν παρακολουθήσει ποτέ να παίζει! Ο Γκέρβιν έμεινε για μία σεζόν (1972-73) στην «σκιά» του Τζούλιους Έρβινγκ -που αγωνιζόταν στην Βιρτζίνια πριν γίνει ανταλλαγή στους Νιου Γιορκ Νετς και μετακομίσει στο ΝΒΑ και στους Σίξερς– αλλά βρήκε χρόνο στη συνέχεια. Ενώ το 1974 παραχωρήθηκε στο Σαν Αντόνιο. Μετά τον τίτλο του 1978, κατέκτησε άλλους τρεις (1979, 1980, 1982), έγινε 9 φορές All Star, ήταν μέλος της κορυφαίας 5αδας του ΝΒΑ 5 σεζόν (1978-1982) και ολοκλήρωσε την καριέρα του στην Ευρώπη, παίζοντας στην ιταλική Ρόμα (1986-87, μ.ο. 26,π.) και την ισπανική Μανρέσα (1989-90, μ.ο. 25,5π. σε ηλικία 38 ετών), την οποία κράτησε στην 1^η κατηγορία την τελευταία αγωνιστική, σκοράροντας 31π. και μαζεύοντας 15ριμπ. στο φινάλε της χρονιάς!

[email protected]