Μ. Κινγκ: Ο “Βασιλιάς” του εαυτού του!

Με τέτοιο επώνυμο, προφανώς δεν χρειαζόταν καν παρωνύμιο. Το Κινγκ (King=βασιλιάς), πάντως, αν και είναι διαχρονικά ένα όνομα-παρατσούκλι που ιντριγκάρει, δεν οδήγησε τον Μπερνάρντ Κινγκ στον “θρόνο” του πρωταθλητή του ΝΒΑ. Ωστόσο, θα μπορούσε να σταθεί επάξια σαν ιδιότητα πλάι στην καριέρα του, καθώς τον έχρισε “βασιλιά” (του εαυτού του) σε δύο θαρρεί κανείς “αναγεννησιακές” στιγμές της πορείας του στα παρκέ.

Για την ακρίβεια, σε δύο δύσκολες περιπτώσεις στις οποίες ο γεννημένος στο Μπρούκλιν (στις 4 Δεκεμβρίου 1956) παλαίμαχος σταρ… αυτοανακηρύχθηκε “μονάρχης” -τουλάχιστον με καμάρι μπροστά στον καθρέφτη του(!)- και κατάφερε να κερδίσει επάξια φέτος μία θέση στο Hall Of Fame, του Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης, στην τελετή της ερχόμενης Κυριακής 8 Σεπτεμβρίου!

 

Τα πρώτα χρόνια της κολεγιακής του καριέρας στο πανεπιστήμιο του Τένεσι, ο ιδρώτας στο πρόσωπό του δεν ήταν μονάχα αποτέλεσμα της προπόνησης ή των αγώνων. Αλλά και της ανάγκης του για ποτό, από το οποίο παραδέχθηκε τότε ότι ήταν εξαρτημένος…

Ο Μπερνάρντ Κινγκ δεν έκρυψε πως έπινε και αυτό φυσικά δεν του χάριζε καθαρό μυαλό, μπλέκοντας συχνά με την αστυνομία. Η πρώτη “σωτηρία” του ήρθε τότε, στο Νόξβιλ του Τένεσι, όταν απέδειξε πως καμία φορά οι άνθρωποι με τις μεγαλύτερες αδυναμίες καταλήγουν να έχουν την περισσότερη δύναμη για να ανασυνταχθούν.

Ο Κινγκ “νίκησε” αυτή τη μάχη”, έχοντας “κερδίσει” και τον… αδερφό του, Άλμπερτ, που θεωρούνταν το μεγάλο ταλέντο της οικογένειας!

Ο κατά τρία χρόνια μικρτερος Άλμπερτ είχε συμπεριληφθεί στο περίφημο βιβλίο “Heaven Is A Playground” (=”Ο παράδεισος είναι έναν ανοικτό γήπεδο”, σε ελεύθερη μετάφραση), του Ρικ Τελάντερ, ως ένας μελλοντικός αστέρας. Όμως δεν δικαίωσε τις υψηλές προσδοκίες σε 9 σεζόν στο ΝΒΑ (με Νετς, Σίξερς, Σπερς, Μπούλετς, από το 1981-1991), αν και είχε μία αξιοπρόσεκτη καριέρα με 12,1π. μ.ο. σε 534 ματς. Ενώ το 1989 αγωνίστηκε και με την Ολίμπια Μιλάνο στα ιταλικά πλέι-οφς, δίπλα στους ΜακΑντου, Μενεγκίν και Ντ’Αντόνι.

Έχοντας κλέψει την παράσταση από τον αδερφό του, ο Μπερνάρντ παρουσίασε άμεσα το ταλέντο του στο ΝΒΑ. Στην ρούκι σεζόν του (1977-78) με τους Νετς σκόραρε κατά μ.ο. 24,2π., (10ος σκόρερ στη Λίγκα-έχασε το βραβείο του ρούκι της χρονιάς από τον Ουόλτερ Ντέιβις των Σανς) όμως ενώ φαινόταν να έχει όλο τον κόσμο στα πόδια του, εκείνος (ξανα)έβγαλε τα μάτια του με τα ίδια του τα χέρια…

Την 1η Ιανουαρίου 1980 κατηγόρήθηκε από μία άγνωστη για σεξουαλική παρενόχληση, αφού βρέθηκε ο ίδιος αναίσθητος από χρήση αλκοόλ! Την ίδια χρονιά, παρά τους 21,6π. που πρόσφερε, οι Νετς τον έστειλαν στην Γιουτα, πιστεύοντας πως δεν θα ξεπεράσει ποτέ τις εξαρτήσεις του. Στους Τζαζ αγωνίστηκε σε μόλις 19 αναμετρήσεις (μ.ο. 9,3π.) και το 1980-81 βρέθηκε στο Γκόλντεν Στέιτ.

Ήταν τότε που είπε στον εαυτό του “αν είμαι συνέχεια μεθυσμένος, δεν θα υπάρξει καριέρα και σταμάτησα να πίνω”. Με τους Ουόριορς πέτυχε 21,9π. -κατακτώντας το βραβείο Comeback of the Year- την πρώτη σεζόν και 23,2 την δεύτερη και το καλοκαίρι του 1982 έγινε ανταλλαγή στους αγαπημένους του Νικς, αντί του Μάικλ Ρέι Ρίτσαρντσον, τον οποίο θαύμαζε για χρόνια.

“Στη Νέα Υόρκη έζησα τα καλύτερα μπασκετικά μου χρόνια”, αναπολεί ακόμη και σήμερα ο Κινγκ, που έγραψε μερικές λαμπρές σελίδες στο “Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν“. Από τους 21,9π. του 1983, ανέβηκε στους 26,3 το 1984 και το 1985 αναδείχθηκε κορυφαίος σκόρερ του ΝΒΑ, με 32,9π.!!!

Ενδιάμεσα, είχε γίνει “εφιάλτης” των αντιπάλων του, καθώς στις 31/1/84 και 1/2/84 έγινε ο πρώτος παίκτης μετά το 1964 που σκόραρε +50π. σε διαδοχικά ματς, σε δύο νίκες των Νικς στο Τέξας (σε Σαν Αντόνιο και Ντάλας)! Ενώ οδήγησε την ομάδα του σε νίκη 3-2 στον 1ο γύρο των πλέι-οφς επί του Ντιτρόιτ και μέχρι τον αποκλεισμό στους ανατολικούς ημιτελικούς από τους Σέλτικς, στο 7ο ματς, έγινε ο πρώτος παίκτης με +30π. μ.ο. και +60% ποσοστό ευστοχίας στην post-season!

Την σεζόν 1984-85, βεβαίως, εκτός από τον τίτλο του πρώτου σκόρερ, έμεινε στην ιστορία πετυχαίνοντας 60π. (οι 40 στο ημίχρονο) στην εντός έδρας ήττα από τους Νετς, ανήμερα τα Χριστούγεννα. Ενώ ξανά απέναντι στο Νιου Τζέρσεϊ, σκόραρε 55π. στις 16 Φεβρουαρίου!!! Ήταν η σεζόν στην οποία για 40 συνεχόμενους αγώνες είχε μ.ο. +30π.-+60%, αλλά και η χρονιά που έζησε την μεγαλύτερη δοκιμασία της ζωής του…

 

Στις 23 Μαρτίου 1985, στο Κάνσας Σίτι, θαρρεί κανείς για να δείξει στο κοινό πως δεν είναι μόνο μεγάλος σκόρερ και για να πείσει τους επικριτές του ότι παίζει και άμυνα, ο Κινγκ κυνήγησε τον (μετέπειτα παίκτη και του Άρη, στον τελικό Κυπέλλου 1993 με τον Παναθηναϊκό) Ρέτζι Θίους και η πτώση του προκάλεσε σιωπή… Ο σταρ των Νικς διέλυσε το δεξί γόνατό του και έχασε το τέλος της χρονιάς, αλλά και ολόκληρη την υπόλοιπη σεζόν.

Ενώ και το 1986-87, αγωνίστηκε μόλις στα 6 τελευταία ματς (δεν πρόλαβε να παίξει ποτέ πλάι στον -ρούκι τότε- Πάτρικ Γιούινγκ, που ήταν τραυματίας), με απολογιγμό 22,7π..

Οι Νικς δεν πίστεψαν ότι θα επανέλθει στο ίδιο επίπεδο και έπειτα από δύο χρόνια αποθεραπείας, τον άφησαν ελεύθερο. Έπειτα από εισήγηση και του τότε νέου κόουτς, Ρικ Πιτίνο (νυν τεχνικός του πανεπιστημίου Λούιβιλ), με τον οποίο ο Κινγκ θα γίνει την ίδια μέρα μέλος του Hall Of Fame! Χαρίζοντάς του παράλληλα, πριν από 26 χρόνια, πικρία αλλά και μεγαλύτερο κίνητρο ώστε να νικήσει για δεύτερη φορά τις προβλέψεις…

 

Ήταν τέτοια η επιθυμία του να σώσει την υστεροφημία του και να γυρίσει δυνατός, που θέλησε να ξεκινήσει το πρόγραμμα την επομένη της επέμβασης. Όταν ο χειρούργος του, Νόρμαν Σκοτ, τού σύστησε την φυσικοθεραπεύτρια, Ντάνια Σβάιτζερ, η τελευταία του είπε: “Θέλω να ξέρεις ακριβώς σε τι διαδικασία βάζεις τον εαυτό σου”. Με τον Αμερικανό φόργουορντ να αποκρίνεται αφοπλιστικά: “Εσύ να είσαι έτοιμη, γιατί δεν ξέρεις σε τι έμπλεξες”!!!

Ο τραυματισμός του σήμαινε τέλος καριέρας για αρκετούς αθλητές και για τους περισσότερους απλώς μία επιστροφή μακριά από το υψηλό επίπεδο που βρίσκονταν πριν την ατυχία τους. Αλλά όχι για τον Μπερνάρντ Κινγκ. Δούλεψε σκληρά και μετά τη σύντομη επιστροφή στη Νέα Υόρκη, υπέγραψε στην Ουάσινγκτον. Με τους Μπούλετς είχε 17,2π. μ..ο. το 1987-88, πέτυχε 20,7π. το 1989, έφτασε τους 22,4 το 1990 και τους… 28,4π. το 1991!

Μπορεί να μην ήταν τόσο “εκρηκτικός” όσο παλιά, όμως από το παιχνίδι στα “φτερά” υποχρεώθηκε να παίξει πιο μέσα στο καλάθι και εκμεταλεύτηκε τόσο το αστείρευτο ταλέντο του όσο και το “εγκεφαλικό” παιχνίδι που ανέπτυξε. Μάλιστα, σκόραρε 44π. κόντρα στο Σικάγο, 47 απέναντι στο Νιου Τζέρσεί, 52 με το Ντένβερ και ολοκληρώσε την “ραψωδία” της χρονιάς με 49π. μέσα στη Νέα Υόρκη!

Σε ένα ματς που το κοινό των Νικς ζητούσε την απόλυση των παραγόντων που τον αποδέσμευσαν!!! Οι 28,4π. τον κατέταξαν 3ο σκόρερ της Λίγκας, πίσω από τους Μάικλ Τζόρνταν και Καρλ Μαλόουν και στις 10 Φεβρουαρίου 1991, σε ηλικία 34 ετών και 66 ημερών, έγινε ο γηραιότερος παίκτης που ξεκίνησε ως τότε βασικός σε All Star Game!

 

 

 

Το φθινόπωρο του 1991, πάνντως, υποχρεώθηκε σε μία ακόμη εγχείριση στο γόνατο και απουσίασε από όλη τη σεζόν… Παρόλα αυτά, ο Μπερνάρντ Κινγκ έκλεισε την καριέρα του παίζοντας 32 αγώνες με το Νιου Τζέρσεϊ, τη σεζόν 1992-93 (μόλις 2 ματς σαν βασικός και έχοντας απλώς 7π. μ.ο.), ωστόσο είχε καταφέρει και πάλι να “σώσει” την καριέρα του. Για την ακρίβεια, είχε κατορθώσει να “σώσει” την ψυχή του.

Ο διάσημος δημοσιογράφος, “Σκουπ” Τζάκσον, τον αποκάλεσε “αόρατη ιδιοφυία, καθώς ένας τραυματισμός του στοίχισε μία σπουδαιότερη πορεία και πιθανότατα έναν τίτλο. Αλλά, κυρίως, τα ούτως ή άλλως μεγάλα επιτεύγματά του, δεν τιμήθηκαν όσο έπρεπε από το κοινό».

Για τον ίδιο τον Κινγκ, όμως, μέτρησε το ότι από ένα κακομαθημένο και προβληματικό πιτσιρίκι από το Μπρούκλιν, έγινε πρότυπο θέλησης και προσπάθειας. Αν και βρέθηκε στο Μπρόντγουεϊ, αν και πρωταγωνίστησε το 1979 στην ταινία “Fast Break” και το 1985 ήταν guest-star σε ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς “Miami Vice” (στον ρόλο ενός σταρ του κολεγιακού μπάσκετ, με πατέρα τον… Μπιλ Ράσελ!), ο Μπερνάρντ Κινγκ δεν χρειάστηκε να υποδυθεί ρόλους στην ζωή ή την καριέρα του. Και κατάφερε να γίνει ένας σούπερ-σταρ! Άλλωστε, όπως έλεγαν στα μέσα της δεκαετίας του ’80 στο “Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν»… “All hail the King” (=”όλοι χαιρετήστε τον βασιλιά”)! Η “κληρονομιά” του θα είναι πάντα σπουδαία.

ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ: Γεννήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1956 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Φοίτησε στο τοπικό γυμνάσιο Φορτ Χάμιλτον και στο πανεπιστήμιο Τένεσι (ο πρώτος παίκτης του οποίου η φανέλα αποσύρθηκε!) και το 1977 επιλέχθηκε στο Νο7 του ντραφτ από τους Νετς. Ο ύψους 2,01μ. και βάρους 95κ. Κινγκ αγωνίστηκε στο ΝΒΑ με τις φανέλες των Νετς, Τζαζ, Ουόριορς, Νικς, Μπούλετς, από το 1977-1993 και σε 934 αγώνες είχε 22,5π. μ.ο.(συνολικά 19.655π.)! Αναδείχθηκε κορυφαίος σκόρερ το 1985, ήταν 5 φορές All Star, δις μέλος της καλύτερης 5αδας του ΝΒΑ και της ρούκι 5αδας το 1979. Πλέον, εργάαζεται σαν τηλεσχολιαστής στο ΝΒΑ ΤV και στο MSG Network.

ΕΙΠΕ:
– “Μία συμμετοχή σε All Star Game είναι για τους περισσότερους τιμή. Για μένα είναι κάτι παραπάνω και στο σκεφτόμουν για 6 χρόνια” (το 1991, έξι χρόνια μετά τον σοβαρό τραυματισμό του στο γόνατο).
– “Γυμναζόμουν για 5 ώρες την ημέρα και 6 μέρες την εβδομάδα, για δύο χρόνια. Γύρισα σε υψηλό επίπεδο μετά τον τραυματισμό και γι’ αυτό είμαι περήφανος για τον εαυτό μου”

– “Δεν μετανιώνω που δεν έπαιξα μαζί με τον Γιούινγκ. Αλλά πιστεύω πως μαζί θα είχαμε κατακτήσει το πρωτάθλημα”.
– “Τα καταφέραμε”! (στον γιατρό του, Νόρμαν Σκοτ, την βραδιά που πέτυχε 49π.κόντρα στους αγαοπημένους του Νικς).

– “Η μεγαλύτερη πίκρα μου είναι πως δεν κατέκτησα ένα πρωτάθλημα”…
– “Δεν με πειράζει που δεν κατάφερα να φτάσω τους 20.000π.. Τώρα που αποσύρθηκα, θα πάω στην αυλή του σπιτιού μου και θα προσπαθήσω σε 40΄ να σκοράρω 355π.”!!!
– “Έμαθα από τα λάθη μου και αυτό με δίδαξε περισσότερο από όλα τα άλλα”.

ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ:
– “Ο Μπερνάρντ Κινγκ ήταν ο δυσκολότερος αντίπαλός μου και το λέω μέσα από την καρδιά μου», Τζούλιους Έρβινγκ.
– “Δεν χρειάζεται να το συζητάμε… Ο Κινγκ είναι ο καλύτερος φόργουορντ στο ΝΒΑ!», Λάρι Μπερντ.

– “Το 1984, ήμασταν απλώς στον οίκτο και το δέος του Μπερνάρντ!”, Αϊζάια Τόμας.
– “Δεν φοβήθηκα κανέναν που αντιμετώπισα σε όλη την καριέρα μου. Ούτε τον Μπερντ ούτε τον Μάτζικ ούτε τον Τζόρνταν ούτε τον Έρβινγκ. Και τους σέβομαι όλους… Ο Μπερνάρντ Κινγκ, όμως, είναι ο μόνος που κατάφερε να με τρομάξει!”, Ντομινίκ Ουίλκινς.

– “Είχε μόλις 3 κινήσεις στο ρεπερτόριό του. Το ξέραμε, αλλά δεν καταφέραμε ποτέ να σταματήσουμε ή να περιορίσουμε καμία από αυτές. Όπως και να είχε, θα σε “σκότωνε” όταν και όποτε επιθυμούσε”, Μαρκ Αγκουάιρ.

 

[email protected]