Στην αμερικανική πολιτική σκηνή του προηγούμενου αιώνα επικρατούσε μια ερμηνεία της ηγεσίας… «Είναι η κατάσταση του να βάζεις κάποιον κα κάνει αυτό που πρέπει να γίνει, επειδή θέλει να το κάνει» και ο πρόεδρος του Ντιτρόιτ ήξερε από αυτά. Γαλουχημένος στα «Κακά Παιδιά» της δεκαετίας του ΄80 (με Αϊζάια Τόμας, Ρικ Μαχόρν, Μπιλ Λαϊμπίρ, Βίνι Τζόνσον, Ντένις Ρόντμαν), ο Τζο Ντούμαρς θέλησε πριν από μία ντουζίνα χρόνια να δημιουργήσει μια νέα εκδοχή τους και ξεκίνησε από ένα τέτοιο (αγωνιστικά) «καλόπαιδο». Ο Μπεν Ουάλας, ωστόσο, εκτός παρκέ, ήταν ένα από τα καλύτερα παιδιά του κόσμου. Όταν φορούσε την φανέλα των Πίστονς με το Νο3 όμως, επιβεβαίωνε το παρωνύμιο «Beast», δηλαδή «Τέρας». Παίκτης που μπορεί να μην ήταν… καταζητούμενος για τις επιθετικές του ιδιότητες, όμως κατάντησε «σεσημασμένος» αμυντικός! Ο «Big-Ben», που τα ξημερώματα της Κυριακής (17/1) θα δει τη φανέλα του να αποσύρεται από την διοίκηση του Ντιτρόιτ και να υψώνεται στην οροφή του γηπέδου του, τοποθέτησε το όνομά του δίπλα στους κορυφαίους παίκτες της ομάδας της «Motor-City, έχοντας γράψει τη δική του ιστορία στη Λίγκα. Το Νο3 θα είναι η 8η φανέλα παίκτη που θα αποσύρουν οι Πίστονς (μετά τους Τζο Ντούμαρς-Νο4, Ντένις Ρόντμαν-Νο10, Αϊζάια Τόμας-Νο11, Βίνι Τζόνσον-Νο15, Μπομπ Λανίερ-Νο16, Ντέιβ Μπινγκ-Νο21, Μπιλ Λαϊμπίρ-Νο40), ενώ στις 10 Φεβρουαρίου ακολουθεί το Νο1 του Τσόνσι Μπίλαπς και στην οροφή είναι και banner με τους Τσακ Ντέιλι (κόουτς), Ουίλιαμ Ντέιβιντσον (ιδιοκτήτης) και Τζακ ΜακΚλόσκι (τζένεραλ μάνατζερ).
Ο παλαίμαχος σέντερ των Πίστονς, που πριν την τελετή στο ημίχρονο του αγώνα με το Γκόλντεν Στέιτ, αποθεώθηκε από τον φόργουορντ των Ουόριορς, Ντρέιμοντ Γκριν, ισοφάρισε το 2006 το κατόρθωμα του Ντικέμπε Μουτόμπο (1995, 1997, 1998, 2001) και αναδείχθηκε 4 φορές κορυφαίος αμυντικός του ΝΒΑ (2002, 2003, 2005, 2006), για το ρεκόρ ΝΒΑ! Ενώ φρόντισε μαζί με το βραβείο να «ποζάρει» στα βιβλία των ρεκόρ, δίπλα σε θρύλους του αθλήματος. Ο Μπεν Ουάλας ήταν μόλις ο 4ος παίκτης στην ιστορία του πρωταθλήματος (Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ, Χακίμ Ολάζουον Τιμ Ντάνκαν οι υπόλοιποι!) που είχε μ.ο. +12ριμπ. και +2κοψίματα για 5 συνεχόμενες σεζόν και ο 5ος που για το ίδιο διάστημα (Ολάζουον, Έρβινγκ, Λέισι, Ρόμπινσον) κατέγραψε περισσότερα από 100 κοψίματα και κλεψίματα κάθε χρονιά! Με 1.486 τάπες είναι ο κορυφαίος μπλοκέρ στην ιστορία των Πίστονς και με 2.137 συνολικά στην καριέρα του εκείνος με τα περισσότερα κοψίματα για παίκτη κάτω από 2,03μ. στη Λίγκα! Δεν έγινε ποτέ επιλογή στο ντραφτ, περνώντας μάλιστα από την Ευρώπη και την Ιταλία, αλλά ο απόφοιτος του Βιρτζίνια Γιούνιον κατάφερε να «πουλήσει» το (εντυπωσιακό) κορμί του, αν και πάντα θεωρούνταν ιδιαίτερα κοντός (2.03) για σέντερ. Μετά το μέτριο πέρασμα από Ουάσινγκτον και Ορλάντο, υπέγραψε ένα συμβόλαιο ζωής, «που μου έδωσε ο Θεός», όπως είχε εξηγήσει ως βαθιά θρησκευόμενος, 30εκατ.δολ. με το Ντιτρόιτ, που τον πήρε… κοψοχρονιά με τον Τσάκι Άτκινς, αντί του Γκραντ Χιλ!
Δεν έχει αποκαλύψει ποτέ το είδωλό του στο παρκέ, όμως δεν διστάζει να εξυμνεί παντού τον μέντορά του και εκείνον που τον βοήθησε στα παρθενικά κολεγιακά του βήματα. Όπως ο Γκριν τον θεωρεί έμπνευση στο μπάσκετμπολ, ο «Big-Ben» είχε άλλο ίνδαλμα που τον ενέπνευσε. Ο άλλοτε «σκληρός» των Μπουλς και Νικς, Τσαρλς Όουκλι τον έπεισε να αφήσει το ποδόσφαιρο και τον πήγε στο κολέγιο που φοίτησε και ο ίδιος, ακούγοντας για τον Ουάλας μια φήμη. Τότε, ακουγόταν ότι είχε σκοτώσει έναν ταύρο με μια γροθιά (σ.σ.: το διαψεύδει γιατί επιμένει ότι «αγαπάω τα ζώα»), ενώ διαπίστωσε τα κότσια του από την πρώτη κιόλας στιγμή. Στο καμπ του πανεπιστημίου, το 1991, ο Όουκλι ζήτησε κάποιον για ένα μονό και δεν υπήρχε άλλος «τρελός»… Ο θανατηφόρος αγκώνας του «Oak» σταματά στην μύτη του μικρού Μπεν και τον γεμίζει αίματα, αλλά όχι δάκρυα! Ο Ουάλας πηγαίνει να πλυθεί, δεν παραπονιέται και στην επόμενη φάση σκίζει το πάνω χείλος του Όουκλι λέγοντας: «Τώρα είμαστε πάτσι»!
Δεν ήταν μόνο η καταπληκτική σωματοδομή του Μπεν Ουάλας που τον παροιμιάζει με… πυγμάχο! Στην αρχή της σεζόν 2004-2005 έκανε δώρο σε κάθε συμπαίκτη του μια ζώνη πρωταθλητή, σαν εκείνες που απονέμονται στους επαγγελματίες μποξέρ και αφιέρωσε μια ειδικά στον Ρασίντ Ουάλας. Άλλωστε,«Wallaceville» (=χωρίο των Ουάλας) είχε ονομαστεί η ρακέτα των Πίστονς! Το «Βασίλειο» του «Big-Ben», πάντως, ήταν πάντοτε άλλο και εντελώς απλό… Γιατί μπορεί οι χώροι του πανεπιστημίου Βιρτζίνια Γιούνιον να έχουν εξελιχθεί πλήρως, διαθέτοντας έως και κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης και παρακολούθησης, όμως υπάρχει κάτι που δεν έχει πειραχτεί από το 1995. Κι ενώ όλα τα δωμάτια είναι φρεσκοβαμμένα και πεντακάθαρα, το προσωπικό γυμναστήριο του Μπεν Ουάλας… στάζει ακόμη από την υγρασία!
Προς τιμήν του, το «Κλουβί», όπως ονομάζεται ο χώρος, δεν άλλαξε καθόλου και μάλιστα κάθε καλοκαίρι χρησιμοποιείται από τον ίδιο, παρέα με βάρη εκατοντάδων κιλών! Προσπερνάει διακριτικά το γυαλιστερό παρκέ, δεν τον ενδιαφέρει που η πόρτα του «μουσείου», όπως ουσιαστικά έχει εξελιχθεί το «Κλουβί», τρίζει ανυπόφορα και κοιτάζει πάντα το ιδιόχειρο σημείωμα που «κοσμεί» το γυμναστήριο: «Όταν παίζεις, να το διασκεδάζεις και να γελάς… Όταν γυμνάζεσαι και προπονείσαι, να μην το κάνεις ποτέ»! Και ο Μπεν Ουάλας, γελάει μόνο όταν παίζει με τα παιδιά του στο σπίτι και όταν φοράει το δαχτυλίδι του πρωταθλητή στο χέρι του… Ακόμη και μία ομολογία για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ και οπλοκατοχή το 2011 δεν κηλίδωσε τη φήμη του, και ο Ουάλας αποχώρησε έχοντας αφήσει πίσω του μία σπουδαία παρακαταθήκη έμπνευσης και μπόλικα μπασκετικά κατορθώματα. Το 2006 αποχώρησε από τους Πίστονς για τους Μπουλς και έπειτα από μιάμιση σεζόν βρέθηκε στο Κλίβελαντ, προτού επιστρέψει στο Ντιτρόιτ το 2009, για τις 3 τελευταίες χρονιές της καριέρας του, την οποία ολοκλήρωσε με μ.ό. 5,7π.-9,6ριμπ.-2 τάπες.