Είναι μία λίστα που δυστυχώς δεν «κλείνει» ποτέ. Και συνεχώς μεγαλώνει. Η περίπτωση της θλιβερής ιστορίας του Λαμάρ Όντομ, που κατέκτησε 2 δαχτυλίδια πρωταθλητή και ένα βραβείο του κορυφαίου 6ου παίκτη, αλλά νικήθηκε από τους «δαίμονες» και τα πάθη του αλκοόλ και των ναρκωτικών, χαραμίζοντας την καριέρα του και παλεύοντας για τη ζωή του, το επιβεβαιώνει. Το να συντάξει κανείς τους πιο αυτοκαταστροφικούς παίκτες του ΝΒΑ, με «ήττα» από τις καταχρήσεις, δεν είναι εύκολο. Τουλάχιστον όσο εύκολο ήταν για ορισμένους να πετάξουν στα σκουπίδια το ταλέντο τους και να «βυθίσουν» τις προσδοκίες που είχαν για τους ίδιους μέσα σε μπουκάλια και λευκές σκόνες…
Νο10: Ουίλιαμ Μπέντφορντ
Ντραφτ: Νο6-1986 από Σανς
Μ.Ο. καριέρας: 4,1π.-2,4ριμπ.
Μέλος του «καταραμένου» ντραφτ του 1986 (σ.σ.: θα θυμηθούμε και παρακάτω τον… τριπλό λόγο του μακάβριου χαρακτηρισμού) πέταξε το ταλέντο του στο καλάθι των αχρήστων. Παρότι έμεινε για έξι χρόνια στο ΝΒΑ, η παραδοχή του για χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ δεν άφησε κανέναν να τον εμπιστευτεί. Έπειτα από μία σεζόν στο Φοίνιξ με 6,7π.-4,9ριμπ., μετακόμισε για 4 χρόνια στο Ντιτρόιτ και το 1992 παραχωρήθηκε στους Κλίπερς. Τέσσερις μήνες αργότερα έγινε ανταλλαγή στους Μπούλετς και χωρίς να φορέσει ποτέ τη φανέλα και των δύο, βρέθηκε για 17 αγώνες στο Σαν Αντόνιο, πριν αποσυρθεί με πολλά… «what if?». Κοινώς, «τι θα γινόταν αν (ήταν νηφάλιος);».
Νο9: Λιούς Λόιντ
Ντραφτ: Νο76-1981 από Ουόριορς
Μ.Ο. Καριέρας: 13,2π.-3.1ριμπ.
Οι δύο αξιοπρεπείς σεζόν του σαν ρούκι και 2ετής στο Γκόλντεν Στέιτ συνοδεύτηκαν από μία χρονιά «εκτόξευσης» στην «πόλη της NASA», καθώς είχε στο Χιούστον 17,8π.-3,9ασ. το 1983-84! Μονάχα που η δόξα του δεν κράτησε πολύ. Ο Λόιντ συνέχισε για δύο χρονιές σε αξιοπρεπείς ρυθμούς (με +13π. μ.ο.), αλλά το 1986 τιμωρήθηκε με 30 μήνες αποκλεισμό, καθώς βρέθηκε θετικός σε έλεγχο για κοκαΐνη… Επέστρεψε στη Λίγκα το 1989, αλλά μόνο για 19 αγώνες με τους Ρόκετς και αποδεσμεύθηκε, κλείνοντας την καριέρα του με 2 ματς στους Σίξερς.
Νο8: Κιόν Κλαρκ
Ντραφτ: Νο13-1998 από Μάτζικ
Μ.Ο. Καριέρας: 8,2π.-5,9ριμπ.
Η αποφοίτησή του από το UNLV άφησε μεγάλες προσδοκίες. Κάτι που, πάντως, κράτησε μόλις για 6 σεζόν. Μπορεί το 2001-02 να είχε 11,3π.-7,4ριμπ. με τη φανέλα του Τορόντο, όμως το 2004 ουσιαστικά αποχώρησε με πρόβλημα αλκοολισμού και δύο χρόνια αργότερα δεν εμφανίστηκε ποτέ σε δίκη στο Ιλινόι, με την κατηγορία της οπλοκατοχής και διακίνησης ναρκωτικών… Ομοσπονδιακοί πράκτορες τον συνέλαβαν σε ένα λεωφορείο στο Τέξας και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 30 μηνών. Ωστόσο, η ποινή ανακλήθηκε προσωρινά γιατί δεν είχε νομική εκπροσώπηση. Ο Κλαρκ ομολόγησε πως είχε πρόβλημα από το γυμνάσιο, δηλώνοντας πως «δεν έχω παίξει ούτε ένα παιχνίδι νηφάλιος!». Φόρεσε τη φανέλα 5 ομάδων (Ορλάντο, Ντένβερ, Τορόντο, Σακραμέντο, Γιούτα) σε 6 σεζόν.
Νο7: Ρίτσαρντ Ντούμας
Ντραφτ: Νο46-1991 από Σανς
Μ.Ο. Καριέρας: 10,6π.-3,4ριμπ.
Αν και παίκτης του 2ου γύρου του ντραφτ, κατάφερε να «χωρέσει» το ρόστερ του Φοίνιξ, αλλά «κόπηκε» αμέσως, λόγω αποτυχίας σε τεστ ναρκωτικών… Έχασε όλη τη χρονιά και μέρος της σεζόν 1992-93, στην οποία οι Σανς έφτασαν ως τους Τελικούς, αφού όταν επέστρεψε είχε μ.ο. 15,8π.4,6ριμπ.!!! Κατά την τιμωρία του, αγωνίστηκε στην Χαποέλ Χολόν στο Ισραήλ και όταν γύρισε φόρεσε τη φανέλα των «Ήλιων» για 2 χρόνια και 58 αγώνες, προτού γίνει γυρολόγος. Το 1995-96 υπέγραψε στην Φιλαδέλφεια όμως δεν έπαιξε σε κανένα επίσημο ματς και το 1996 ήρθε στην Ελλάδα, ήταν παρών σε κάποια φιλικά του Γ.Σ. Λάρισας, όμως δεν υπέγραψε. Στη συνέχεια βρέθηκε σε Πουέρτο Ρίκο (Ατλέτικος ντε Σαν Ζερμέν), Γαλλία (Μονπελιέ), Πολωνία (Προυσκόβ), Βοσνία (Σιρόκι), Αγγλία (Ντάρμπι), ενώ το 2003 έκλεισε την καριέρα του, έπειτα από μικρές θητείες σε CBL και USBL. Δέκα χρόνια αργότερα, όμως, ήταν ανάμεσα σε 151 άτομα που συνελήφθησαν από την αστυνομία της Αριζόνα, ως ύποπτα για ληστείες κατά την διάρκεια των εορτών των Χριστουγέννων στην περιοχή! Κατηγορήθηκε για σχεδιασμό 8 ληστειών και καταδικάστηκε σε 3ετή κάθειρξη και αποφυλακίστηκε στους 18 μήνες…
Νο6: Μίτσελ Ουίγκινς
Ντραφτ: Νο23-1983 από Πέισερς
Μ.Ο. καριέρας: 10π.-3,2ριμπ.
Ο Ντούμας δεν έπαιξε ποτέ σε επίσημο ματς στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τον Μίτσελ Ουίγκινς, που έγινε ένας από τους κορυφαίους ξένους που πάτησαν το πόδι τους στην Α1. Ο παλαίμαχος Καναδός γκαρντ και πατέρας του νυν σταρ των Γουλβς και κορυφαίου ρούκι του ΝΒΑ πέρσι, Άντριου Ουίγκινς, επιλέχθηκε μεν από την Ιντιάνα, όμως την βραδιά του ντραφτ έγινε ανταλλαγή στο Σικάγο. Έναν χρόνο μετά μετακόμισε στο Χιούστον, όπου ήταν συμπαίκτης με τον Λιούις Λόιντ, που διαβάσατε παραπάνω. Ο Ουίγκινς «συνελήφθη» επίσης θετικός σε τεστ κοκαΐνης μετά τους χαμένους Τελικούς του 1986 από τους Σέλτικς και έλαβε με τη σειρά του ποινή αποκλεισμού 30 μηνών… Κατά την επιστροφή του, το 1989-90, ο Καναδός είχε την κορυφαία χρονιά της ζωής του, με 15,5π.-4,3ριμπ., όμως η παραχώρησή του στους Σίξερς του έκοψε τον ρυθμό και μετά την 3ετή θητεία στο CBA, βρέθηκε στην Ευρώπη. Φόρεσε τη φανέλα των Μίλωνα, Σπόρτιγκ, Πανιωνίου και το 1998-99 και της Λιμόζ. Έκλεισε την καριέρα του το 2003 σε μικρές αμερικανικές λίγκες, ως ένα χαμένο ταλέντο που θα μπορούσε να διαπρέψει στο ΝΒΑ.
Νο5: Κρις Ουάσμπερν
Ντραφτ: Νο3-1986 από Ουόριορς
Μ.Ο. καριέρας: 3,1π.-2,4ριμπ.
Έχοντας κερδίσει στη λοταρία το Νο3 του ντραφτ, στο Γκόλντεν Στέιτ φαντάζονταν πως το μέλλον τους χαμογελά. Σύντομα, όμως, κατάλαβαν το αντίθετο. Οι Ουόριορς επέλεξαν τον Ουάσμπερν και αμέσως έφεραν τον Τζο Μπάρι Κάρολ για να γίνει μέντοράς του. Μονάχα που ο πιτσιρικάς προτίμησε τον «σύμβουλο» του ποτού. Στις 28/1/1987 βρέθηκε σε κλινική αποτοξίνωσης και ομολόγησε πως κάνει χρήση κοκαΐνης…Γύρισε τον Μάρτιο, όμως κανείς δεν θυμάται τη ρούκι σεζόν του με τους 3,8π.-2,9ριμπ.. Τον Δεκέμβριο του 1987 έγινε ανταλλαγή στην Ατλάντα, σε συμφωνία που πήγε χαμένη και αν οι Σανς απογοητεύτηκαν από τον Νο6 στο «καταραμένο» ντραφτ, Ουίλιαμ Μπέντφορντ, μάλλον οι Ουόριορς πρέπει να γκρινιάζουν περισσότερο αφού ο Ουάσμπερν άντεξε μόνο 2 χρόνια στη Λίγκα…
Νο4: Ρόι Τάρπλεϊ
Ντραφτ: Νο7-1986 από Μάβερικς
Μ.Ο. καριέρας: 12,6π.-10ριμπ.
Παρά την σαφώς καλύτερη και πιο εντυπωσιακή καριέρα του από τους «συμμαθητές» του στην «Τάξη του 1986», ο Ρόι Τάρπλεϊ δεν απέφυγε την «κατάρα». Μετά τους 7,5π.-4,7ριμπ. της ρούκι σεζόν του, είχε νταμπλ-νταμπλ σε μ.ο. τις επόμενες 4 χρονιές, με αποκορύφωμα το 1990-91, με τους 20,4π.-11ριμπ.-1,8κοψ., ενώ το 1988 είχε αναδειχθεί και κορυφαίος 6ος παίκτης του ΝΒΑ! Το φθινόπωρο του 1991 βρέθηκε θετικός σε τεστ για ναρκωτικά, τιμωρήθηκε με διετή αποκλεισμό και βρέθηκε σε Ελλάδα και σε Αρη και Ολυμπιακό, πριν επιστρέψει στο Ντάλας το 1994 για 55 ματς. Τον Δεκέμβριο του 1995 τιμωρήθηκε με δια βίου αποκλεισμό για νέα αποτυχία σε έλεγχο και έπαιξε σε Ηρακλή, Απόλλων Λεμεσού, Έσπερο Καλλιθέας πριν τα ταξίδια σε Κίνα και CBA, αποχωρώντας από την ενεργό δράση το 2006 και δυστυχώς -έχοντας φτάσει να ζει με επίδομα πρόνοιας και 10 δολάρια την εβδομάδα– έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο τον περασμένο Γενάρη…
Νο3: Μάικλ Ρέι Ρίτσαρντσον
Ντραφτ: No4-1978 από Νικς
Μ.Ο. καριέρας: 14,8π.-5,5ριμπ.-7ασ.-2,6κλεψ.
Στη Νέα Υόρκη πίστευαν πως είχα βρει τον «νέο Ουόλτ Φρέιζιερ» (γκαρντ που την οδήγησε στους τίτλους του 1970 και 1973). Αλλά ο “Sugar-Ray” Ρίτσαρντσον, που έγινε All-Star τρεις φορές, παραχωρήθηκε στους Ουόριορς το 1982 και έπειτα από 33 ματς έγινε ανταλλαγή στους Νετς. Στο Νιου Τζέρσεί μεγαλούργησε τη σεζόν 1984-85, με μ.ο. 20,1π.-5,6ριμπ.-8,2ασ.-3κλεψ.(!), όμως το 1986 ο τότε κομισάριος Ντέιβιντ Στερν τον τιμώρησε με δια βίου αποκλεισμό, όταν ο Αμερικανός γκαρντ απέτυχε σε τρίτο διαδοχικό έλεγχο για ναρκωτικά… Το 1988 έλαβε μία δεύτερη ευκαιρία, αλλά απέτυχε σε άλλους δύο ελέγχους. Ο ίδιος κατήγγειλε πως τιμωρήθηκε ρατσιστικά, καθώς ο Κρις Μάλιν δεν αποβλήθηκε για τα προβλήματα με το αλκοόλ και μετακόμισε στην Ευρώπη, παίζοντας για Κνορ Μπολόνια, ΚΚ Σπλιτ, Λιβόρνο, Σολέ, Φορλί, Αντίμπ και αποχώρησε το 2002, σε ηλικία… 47 ετών!!!
Νο2: Τζον Λούκας ΙΙ
Ντραφτ: Νο1-1976 από Ρόκετς
Μ.Ο. καριέρας: 10,7π.-7ασ.
Η… θέα από την κορυφή του ντραφτ του 1976 «ζάλισε» τον Τζον Λούκας ΙΙ (βασική φωτό). Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο του Μέριλαντ και έπειτα από δύο καλές σεζόν στο Χιούστον, μετακόμισε στο Γκόλντεν Στέιτ. Με τους Ουόριορς πραγματοποίησε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του, με 16,1π.-9,3ασ. το 1978-79, αλλά πέρασε από δύο σεζόν σε Ουάσινγκτον, Σαν Αντόνιο, πριν επιστρέψει στο Χιούστον και στην ομάδα του 1986 που έφτασε ως τους Τελικούς με τη Βοστόνη. Εκείνο το καλοκαίρι, όμως, αποκαλύφθηκε ο εθισμός του στα ναρκωτικά, καθώς όπως και οι συμπαίκτες του, Λιούις Λόιντ και Μίτσελ Ουίγκινς, είχε πρόβλημα με την κοκαΐνη, αλλά και το αλκοόλ. Έπαιξε, ωστόσο, και σε Μπακς, Σόνικς και πάλι Ρόκετς, πριν αποσυρθεί το 1990 και γίνει προπονητής (σε Σπερς, Σίξερς, Νάγκετς, Καβς και την… Εθνική Νιγηρίας) ο οποίος συχνά θέλησε να βοηθήσει προβληματικούς παίκτες όπως τους Βέρνον Μάξουελ, Ρίτσαρντ Ντούμας και Τζέρι Στάκχαουζ.
Νο1: Λεν Μπάιας
Ντραφτ: Νο2-1986 από Σέλτικς
Μ.Ο. καριέρας: –
Ο Μπάιας δεν είναι ένας αυτοκαταστροφικός του ΝΒΑ, αφού δεν πρόλαβε να πατήσει το πόδι του στο παρκέ της Λίγκας. Ωστόσο, είναι ίσως η πιο θλιβερή ιστορία της παραπάνω δεκάδας… Και εκείνος για τον οποίο το ντραφτ του 1986 θεωρήθηκε «καταραμένο», πολύ πριν τις παρασπονδίες των Ουάσμπερν, Μπέντφορντ, Τάρπλεϊ και τον θάνατο του Ντράζεν Πέτροβιτς στην άσφαλτο. Η αποφοίτησή του από το Μέριλαντ δεν έγινε ποτέ, αφού ο ταλαντούχος Μπάιας δεν έφυγε ποτέ από το κολέγιο. Στις 17 Ιουνίου έγινε επιλογή στο Νο2 του ντραφτ από τους Σέλτικς, όμως δύο μέρες αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή, καθώς στο πάρτι για την αποχώρησή του από το πανεπιστήμιο, βρέθηκε αναίσθητος πλάι σε ποτά και κοκαΐνη… Μεταφέρθηκε μάταια σε νοσοκομείο της Ουάσινγκτον και δεν έγινε ποτέ ο διάδοχος του Λάρι Μπερντ στην Βοστόνη, όπως περίμενε ο «Ρεντ» Άουερμπαχ.
Πηγή: BleacherReport.com