Η ιστορία του ήταν εξαρχής μία υπόθεση δακρύων. Διότι το 1999, όταν ο Φρεντερίκ Βάις επιλέχθηκε στο Νο15 του ντραφτ του ΝΒΑ από τους Νικς, έκανε τον τότε Ρον Αρτέστ και νυν Metta World Peace να… κλαίει! Διότι ο τελευταίος, παιδί της Νέας Υόρκης, επιθυμούσε να παίξει στην ομάδα της πόλης του, αλλά αντ’ αυτού βρέθηκε στο Νο16 από το Σικάγο. Ένα χρόνο αργότερα, ο Γάλλος σέντερ των 216 εκατοστών ύψους, άφηνε τη Λιμόζ για τον ΠΑΟΚ, όμως λίγο νωρίτερα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, δεν χάρηκε ιδιαιτέρως το ασημένιο μετάλλιο που κατέκτησε με τους «τρικολόρ». Καθώς έγινε το πιο διάσημο… «πόστερ» της διοργάνωσης, όταν ο Αμερικανός Βινς Κάρτερ πέρασε από πάνω του για να καρφώσει!!! Σε μία φάση που οι ίδιοι οι Γάλλοι αποκάλεσαν «le dunk de la mort», κοινώς «το κάρφωμα του θανάτου».

Μονάχα που φαίνεται τελικά ότι η ιστορία του Βάις είχε και περισσότερα δάκρυα και, δυστυχώς, από τον ίδιο. Και έφτασε κοντά στον (οικειοθελή) θάνατο. Η εφημερίδα «New York Times» αποκάλυψε τα ξημερώματα της Τετάρτης (15/7) ότι ο παλαίμαχος Γάλλος, που μετά τον ΠΑΟΚ έπαιξε σε Μάλαγα (2000-04), Μπιλμπάο (2004-09), Μενόρκα (2009) και Λιμόζ (2010-11), επιχείρησε να αυτοκτονήσει λίγο μετά την Πρωτοχρονιά του 2008, καθώς υπέφερε από κατάθλιψη λόγω οικογενειακών δυσκολιών. Η προσωπική «κατρακύλα» του Βάις άρχισε όταν έμαθε την διάγνωση περί αυτισμού του γιου του, Έντσο, και συνεχίστηκε με την απόφαση της συζύγου του, Σίλια, να πάρει τον μικρό και να επιστρέψει από την Ισπανία στο Παρίσι…

Ο 38χρονος σήμερα Βάις δεν έκρυψε πως μακριά τους άρχισε το αλκοόλ και υπέφερε από κατάθλιψη, επιχειρώντας να αυτοκτονήσει με υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών, σε ένα απομονωμένο πάρκινγκ, οδηγώντας στα σύνορα Ισπανίας-Γαλλίας! Ωστόσο, κατάφερε και να επιβιώσει της απόπειρας και μάλιστα συνέχισε και το μπάσκετμπολ, έπειτα από ολιγοήμερη παραμονή σε κέντρο αποτοξίνωσης από το ποτό. Το 2011 αποχώρησε από την ενεργό δράση ως σέντερ της Λιμόζ και εκτός της επανασύνδεσης με την σύντροφό του, αποφάσισε να επενδύσει τα χρήματα που κέρδισε στα παρκέ σε ένα καπνοπωλείο και σε ένα μπαρ στο Λιμόζ. Το σπίτι στην παραλία που πάντα ονειρευόταν, έγινε πραγματικότητα.