Πράματα και θάματα γίνονται σε κατηγορίες μικρότερες από την Βasket League, χρόνο και διάθεση να έχετε για να τα μαθαίνετε, να μου τα λέτε κι εγώ να τα γράφω. Γιατί τα γράφω, δεν χαρίζομαι σε κανέναν. Και τελευταία έμαθα ότι εδώ και μέρες γίνεται ένας πλειοδοτικός διαγωνισμός σε μια ομάδα. Μπαμπάδες δίνουν ρέστα για τους κανακάρηδες που θέλουν σώνει και καλά να τους δουν μπασκετμπολίστες.

Κάνουν τα παιδιά για μπάσκετ; Δεν μπορώ να πω μετά βεβαιότητας το ναι ή το όχι γιατί δεν είμαι προπονητής. Φυσικά και μπορούν να παίξουν μπάσκετ, όλοι έχουν το δικαίωμα στο όνειρο και την προσπάθεια. Με τον τρόπο όμως που πάνε να επιβληθούν σε ομάδες κινδυνεύουν να χάσουν το κυριότερο: Την έξωθεν καλή μαρτυρία και τους φίλους τους.

Διότι μπάσκετ δεν παίζεις αν ο μπαμπάς, επειδή έχει λεφτά, χώνει και απαιτεί να παίξει το παιδί του. Όταν μπεις στο γήπεδο δεν παίζουν μπάσκετ τα λεφτά του μπαμπά αλλά εσύ. Κι αν ο μπαμπάς απαιτεί χρόνο συμμετοχής τότε ούτε εσύ καλό μου αγόρι, γίνεσαι καλός παίκτης ούτε κι αποκτάς σωστή νοοτροπία.
Γιατί έχεις ασφάλεια. Τον μπαμπά. Τα λεφτά του. Και οι άλλοι συναθλητές σου ποτέ δεν θα σε αποδεχτούν ως ισότιμο μέλος. Διότι δεν θα έχεις κερδίσει κάτι μόνος σου.

Αρκετά με τις συμβουλές. Εδώ έχουμε γεγονότα καθώς έσκασε μύτη μπαμπάς και είπε σε ομάδα: Θα σου χώσω λεφτά αλλά θα παίζει ο γιός μου. Χαρά η ομάδα. Η φάση έμπλεξε όμως γιατί έσκασε μύτη και δεύτερος μπαμπάς, που έμαθε τι έκανε ο πρώτος και πήγε στην ομάδα και της είπε: «Θα σου δώσω κι εγώ λεφτά αλλά ο γιός μου θα παίζει περισσότερο».

Χαμός που λέτε, καλοί μου άνθρωποι. Μικροί και μεγάλοι σε δράση, που ήταν ο τίτλος της ταινίας. Οι μικροί θα παίζουν οι μεγάλοι θα πληρώνουν ένας τύπος θα κάνει τον προπονητή γνωρίζοντας ότι πρέπει να βάλει πολλή ώρα τους μικρούς γιατί οι μεγάλοι πληρώνουν, ένας ακόμα θα κάνει τον πρόεδρο με τα λεφτά των μεγάλων και είμαστε μια τόσο ωραία ατμόσφαιρα.

Τουλάχιστον το κρατάνε κρυφό, όσο μπορούν, γιατί οι υπόλοιποι παίκτες τα πήραν στο κρανίο και άρχισαν να «κελαηδάνε». Σου λένε, εμείς τι παριστάνουμε εδώ; Τους κομπάρσους στο σενάριο των μπαμπάδων; «Ναι αλλά θα πληρωθείτε ρε κουτά» τους απαντάνε κάποιοι παράγοντες. Παράνοια…

Μέσα σε όλη αυτή την γελοία κατάσταση, υπάρχει και το θετικό ότι θα πληρωθούν (όπως τους λένε) τουλάχιστον. Όχι σαν έναν ξένο παίκτη που ήρθε στην Ελλάδα, έπαιξε ο άνθρωπος, τον έβαλαν σε ξενοδοχείο, δεν το πλήρωσαν ποτέ, εκείνος έδωσε κάποια χρήματα (ελάχιστα) που είχε και κάλυψε κάποιες μέρες κι έτσι μπόρεσε να φύγει από το δωμάτιο.

Που να πάει; Σε σπίτι συμπαίκτη του, φιλοξενούμενος. Και με το ξενοδοχείο να έχει κρατήσει το διαβατήριο και τα ρούχα του για ασφάλεια μέχρι να πληρωθεί όλο το ποσό.

Ντροπή… Ποια από τις δύο περιπτώσεις είναι περισσότερο ντροπιαστική; Ψηφίστε