Στις σημερινές εξαιρετικά ανταγωνιστικές αθλητικές συνθήκες, οι επαγγελματίες αθλητές πιέζονται και προπονούνται, ώστε να παίζουν όλο το χρόνο περισσότερο από ποτέ. Αυτό δημιουργεί ένα συνεχιζόμενο τσουνάμι τραυματισμών. Ας πάρουμε την Αγγλική Πρέμιερ Λιγκ ως παράδειγμα. Η ομάδα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ υπέστη 187 τραυματισμούς κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων ετών, με κόστος που υπολογίζεται σε περίπου 74 εκατομμύρια λίρες σε συμβόλαια.
Μόνο το 2017, σε 6 από τους κορυφαίους συλλόγους της Πρέμιερ Λιγκ, οι μέρες απουσίας λόγω τραυματισμών έφτασαν τις 15.268. Πολλοί από αυτούς αφορούσαν υποτροπές τραυματισμών.
Τα ιατρικά επιτελεία των συλλόγων έχουν εξετάσει μόνο τη φυσιολογική διάσταση των τραυματισμών:
τι βλάβη έχει γίνει στο σώμα και πως αυτή θα αποκατασταθεί. Ωστόσο, μια πειραματική μελέτη σχετικά με τον κίνδυνο τραυματισμού, δείχνει ότι οι γνωστικοί ( cognitive), παράγοντες μπορούν να είναι μια κρυφή και κρίσιμη πτυχή της υποτροπής ενός τραυματισμού.
Στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, εδώ και πολλά χρόνια γίνεται έρευνα για τη συνύπαρξη μεταξύ της γνωστικής και της κινητικής συμπεριφοράς των ελίτ αθλητών. Η έρευνά του είχε ανακαλύψει ότι το σύστημα εκμάθησης του εγκέφαλου του αθλητή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν μια ολοκληρωμένη νευροφυσιολογική προσέγγιση στην προπόνηση. Με αυτή τη μεθοδολογία, οι αθλητές θα μπορούσαν να βελτιώσουν ταχύτερα τις συνολικές τους επιδόσεις με την κατάρτιση πολλαπλών εργασιών (γνωστικές και κινητικές δεξιότητες), σε σύγκριση με την προπόνηση μίας μόνο δεξιότητας, (π.χ. ταχύτητα).
Αυτό οδήγησε στην ιδέα ότι οι κινητικές δεξιότητες μπορούν να επηρεαστούν ευαίσθητα από το γνωστικό φορτίο. Στο πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ η έρευνα που έγινε υποθέτει ότι το γνωστικό προπονητικό φορτίο θα μπορούσε να επηρεάσει τις κινητικές ικανότητες υπό πίεση, μειώνοντας έναν κρίσιμο παράγοντα για τον κίνδυνο τραυματισμού. Για να δοκιμάσει τη θεωρία, αξιολόγησε τους αθλητές σε ένα force plate, που περιλαμβάνει δύο άλματα με ένα πόδι. Αυτό το τεστ επιλέχθηκε για να ασκήσει πίεση στον πρόσθιο χιαστό (ACL). Περίπου 200.000 αθλητές στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υποστεί αυτό τον τραυματισμό.
Είναι ένας συνηθισμένος τραυματισμός, διότι συνήθως προκαλείται χωρίς επαφή με άλλους στο 80% των περιπτώσεων.
Για να καταγράψει τις κινήσεις τους, συνεργάστηκε με έναν εξειδικευμένο επιστήμονα στον τομέα της εμβιομηχανικής. Χρησιμοποιώντας force plates και motion analysis system 36 σημείων, εξέτασαν το κάθε άλμα με ακρίβεια. Σε όλους τους αθλητές, η κινηματική του ισχίου και του γονάτου άλλαξε σημαντικά μετά την εκπαίδευση με το Sports I.Q., σε σύγκριση με το άλμα χωρίς αυτήν.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι μερικοί άνθρωποι είναι πιο επιρρεπείς σε αυτό το είδος τραυματισμού από άλλους και ότι η χρήση του Sports I.Q. μπορεί να είναι μια έγκυρη μέθοδος για την ταυτοποίησή τους. Αν και η εστίαση της συγκεκριμένης μελέτης ήταν συγκεκριμένη για τον κίνδυνο τραυματισμού ACL, η έννοια της νευροφυσιολογικής προπόνησης μπορεί να ισχύει για τους περισσότερους τύπους τραυματισμών.
Επιπλέον, η εκπαίδευση με το Sports I.Q. βελτιώνει γρήγορα το γνωστικό εύρος των αθλητών – παρέχοντας την ευκαιρία να μειωθούν προληπτικά οι κίνδυνοι τραυματισμού.
Γ.Κακαβάς
Φυσικοθεραπευτής- Οστεοπαθητικός
www.fysiotek.gr
www.fysioteksportslab.com