Ένας σοβαρός τραυματισμός συνεπάγεται με μια περίοδο αποχής από το άθλημα. Ο αθλητής έρχεται αντιμέτωπος με το αίσθημα της απώλειας σε πολλά επίπεδα.
Αίσθημα του αήττητου
Ο αθλητισμός συνήθως βασίζεται στην σωματική αρτιότητα. Όταν κλονίζεται η σωματική υγεία τότε ο αθλητής αισθάνεται ευάλωτος διότι μπορεί να νοιώθει και εξάρτηση π.χ. τον γιατρό του, συνεπώς χάνει την αίσθηση του αήττητου.
Απώλεια του ρόλου του
Η αντικατάσταση ενός αθλητή στο γήπεδο σηματοδοτεί και την απώλεια του ρόλου του αθλητή, π.χ. ξαφνικά να καταλήγει στον πάγκο, και η πιθανότητα να επιστρέψει πίσω στην ομάδα με τις ίδιες ικανότητες είναι υπό αμφισβήτηση.
Σύγχυση ταυτότητας
Οι νεαροί αθλητές που επιδιώκουν τον πρωταθλητισμό επενδύουν συναισθηματικά, αλλά και χρονικά όλη την ενέργεια στο συγκεκριμένο άθλημα. Όταν κάποιος επιδιώκει μακροπρόθεσμα να ακολουθήσει κάποιο άθλημα και σε επαγγελματικό επίπεδο τότε αυτό το άθλημα αποτελεί μια επέκταση του εαυτού του. Επομένως μια τέτοια απώλεια για έναν αθλητή που επιδιώκει επαγγελματική πορεία στο συγκεκριμένο άθλημα μπορεί να επιφέρει και μια σύγχυση ταυτότητας πιο συγκεκριμένα να αναρωτιέται: «Αν δεν μπορώ να συνεχίζω να αθλούμαι, τότε τι μπορώ να κάνω; Όταν σ’ αυτό είμαι ο καλύτερος». Την συγκεκριμένη περίοδο τα συναισθήματα που διακατέχουν τον αθλητή είναι αίσθημα ματαιότητας, άγχος και αγωνία για το μέλλον του.
Απώλεια ενός υποστηρικτικού πλαισίου
Μια ομάδα μπορεί να πρεσβεύει και μια δεύτερη οικογένεια για έναν έφηβο που βιώνει δύσκολες οικογενειακές καταστάσεις.
Απώλεια της θετικής αυτοεικόνας
Η άθληση από μόνη της αποτελεί μια πηγή αυτοεκτίμησης, κυρίως για τον ίδιο τον αθλητή διότι ξεπερνώντας τα εμπόδια και τις προκλήσεις αντλεί δύναμη και αισθάνεται πιο ισχυρός. Ένας σοβαρός τραυματισμός είναι μεγάλο πλήγμα για έναν αθλητή, διότι μπορεί να αρχίσει να αμφισβητεί τις ικανότητες του. Αυτό συμβαίνει διότι πλέον μπορεί να μην έχει την σωματική αντοχή να ανταπεξέλθει στο άθλημα συνεπώς αξιολογεί αρνητικά τον εαυτό του.
Απώλεια επιβράβευσης από το περιβάλλον
Μια διάκριση στον αθλητισμό επιφέρει εξωτερική αναγνώριση από το περιβάλλον π.χ. γονείς, φίλους, συμμαθητές, κοινότητα, και στους ενήλικους αθλητές οι διαπροσωπικές σχέσεις.
Απώλεια τρόπου εκτόνωσης
Η άθληση συντελεί στην εκτόνωση του άγχους. Αποτελεί εποικοδομητικό τρόπο να αποβάλει κάποιος το στρες. Όταν οι νεαροί αθλητές εσωτερικεύουν το άγχος, μπορεί στην προσπάθεια τους να αποβάλλουν τα αρνητικά συναισθήματα να καταλήξουν σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές όπως καταχρήσεις π.χ. αλκοόλ.
Οι επιπλοκές ενός τραυματισμού στην ψυχοσύνθεση ενός νεαρού αθλητή είναι πολλές και ποικίλες, γι’ αυτό το λόγο η οικογένεια του αθλητή οφείλει να δώσει έμφαση όχι μόνο στην σωματική αποκατάσταση, αλλά και στην ψυχολογική στήριξη διότι έτσι θα συμβάλει στην ταχύτερη ανάρρωση του τραυματισμένου αθλητή και επανένταξη στην στοχοπροσήλωση του πρωταθλητισμού.
«Ο πόνος είναι προσωρινός. Μπορεί να διαρκέσει ένα λεπτό, ή μια ώρα, ή μια μέρα, ή έναν χρόνο, αλλά στο τέλος θα υποχωρήσει και κάτι άλλο θα πάρει τη θέση του. Αν όμως εγκαταλείψεις, αυτό διαρκεί για πάντα.»
-Lance Armstrong-
*Η Ελσα Μπάρδα έχει βασικό πτυχίο ψυχολογίας (BSc Honours), μετεκπαίδευση πρώτο μάστερ στην Κλινική Ψυχολογία (MSc Clin. Psy.) και δεύτερο μάστερ στην Εφαρμοσμένη Ανάλυση Συμπεριφοράς MSc (MSc ABA).
Η εκπαίδευση και μετεκπαίδευσή της έγινε στη Μ. Βρετανία. Έχει αναγνώριση πτυχίων από το ΔΟΑΤΑΠ και άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ψυχολόγου.