Εχω κατηγορήσει ουκ ολίγες φορές τους Ελληνες, για τη νοοτροπία μας, την ανύπαρκτη παιδεία μας, τη φιλοσοφία μας και γενικά την κουλτούρα μας, η οποία έχει αλλοιωθεί με τα χρόνια και δε θυμίζει σε τίποτα αυτα που πρόσφεραν και δίδαξαν οι πρόγονοι μας! Είμαστε τριτοκοσμικοί σε πολλά και ζούμε πίσω από τον ήλιο σε άλλα τόσα… Οταν, όμως, έρχεσαι στην Τουρκία αισθάνεσαι πιο Ευρωπαίος από τον κάθε Ευρωπαίο! Η κουλτούρα της Ανατολής δεν έχει ξεπεραστεί παρά τις προσπάθειες του Ερντογάν να την “παντρέψει” με τη Δύση.
Σε μία χώρα η οποία επενδύει πολλά στον τουρισμό και φαίνεται από τις προσπάθειες που έχουν γίνει είτε στο κομμάτι των αερομεταφορών με πτήσεις σε όλο τον πλανήτη, είτε στο κατασκευαστικό κομμάτι, καθώς τα έργα είναι πολλά σε όλη την πόλη. Μεγαθήρια εμπορικά κέντρα και ξενοδοχεία “ξεφυτρώνουν” σα μανιτάρια κατά μήκος κετνρικών αρτηριών όπως η εθνική οδός, η οποία συνδέει την Πόλη με τα αεροδρόμια και την Περιφέρεια.
Από ότι φαίνεται, όμως, όλο αυτό δε φτάνει, καθώς μπορεί ο Ρετζεπ Ταγίπ Ερντογάν να προσπαθεί να φέρει δυτικές συνήθειες σε μία χώρα η οποία ζει ακόμα στη σκιά της εποχής Ατατούρκ και πολύ δύσκολα θα ξεφύγει από αυτό! Για να ενωθούν οι “συνήθειες” με τα ήθη και έθιμα ενός λαού θα πρέπει ο λαός να αποκτήσει παιδεία και στην Τουρκία αυτό δε φαίνεται να… χαράζει ούτε καν στον έντονο και καυτό μεσανατολικό ήλιο! Θα πρέπει οι “γείτονες” να ξεκινήσουν από τα βασικά και τα βασικά είναι μία ξένη γλώσσα. Δε νοείται στο 2017 να έχεις άπειρα ξενοδοχεία και οι υπάλληλοι να είναι… Ουγκ! Δε νοείται να μη γνωρίζουν το Hello ή το bye ή το how much όταν πας κάπου να φας ή να ψωνίσεις… Δε γίνεται να είναι ένα έθνος που ασχολείται με το εμπόριο και να μην έχει πάει ένα βήμα πιο κάτω από την εποχή των Σουλτάνων!
Οταν βασικό μέσο μεταφοράς στην Πόλη είναι το ταξί, σε μία πόλη σχεδόν 15 εκατομμύριων, τα ταξί είναι αμέτρητα και έχουν όλα δουλειά και όμως οι οδηγοί τους γνωρίζουν σχεδόν τα βασικά τούρκικα. Φυσικά και εδώ η αισχροκέρδια έκανε έντονη την παρουσία της, ειδικότερα μετά το τέλος των αγώνων στο Sinan Erden, όπου οι οδηγοί για να σε πάρουν το βράδυ αργά (ενώ δεν υπάρχει διπλή ταρίφα) για μία κούρσα των 40 λιρών ζητούσαν 100 λίρες με τη δικαιολογία ότι έχει κίνηση!!! Λες και τις υπόλοιπες ώρες είναι όλα χαλαρά… Φυσικά γινόταν παζάρι και τελικά κάπου στα 60 τα βρίσκαμε. Το θέμα είναι ότι 20-30 λίρες εις βάρος του τουρίστα πήγαιναν “μαύρα” στις τσέπες των οδηγών. Χρησιμοποιήσαμε για τις μέρες του Final 4 ταξί και μόνο ταξί για τις μετακινήσεις μας (διότι το Μετρό τους είναι σχεδόν υποβαθμισμένο και τα λεωφορεία απλά κυκλοφορούν), μπήκαμε σε ταξί περίπου 10-12 φορές και μόνο μία βρήκαμε έναν οδηγό που ήξερε 5 λέξεις αγγλικές και μπορούσαμε να συνεννοηθούμε. Φυσικά ήταν νεαρός κι αυτό μας έδωσε ελπίδες ότι ίσως κάτι διαφοτρετικό δούμε στο μέλλον, αλλά όταν το ποσοστό… ευστοχίας στη συνεννόηση αγγίζει το 7-10% τότε… Houston we have a problem!
Οδηγοί… δολοφόνοι!
Τουλάχιστον στην Ελλάδα με τον Ελληνα ταξιτζή, τον οποίο αντιπαθώ, μπορούμε να πούμε δυο κουβέντες για τον προορισμό και στο τέλος να φτάσουμε, ακόμα κι αν δε μιλάμε την ίδια γλώσσα. Ενα αλλο σημαντικό κεφάλαιο στην Πόλη, είναι η οδήγηση. Ολοι γνωρίζαμε ότι οι αφρικανοί οδηγοί είναι μακράν οι χειρότεροι (ίσως κοντράρονται με τους Ινδούς για την πρωτιά), μέχρι που γνώρισα Τούρκο. Επιεικώς απαράδεκτοι, όχι μόνο οι ιδιώτες, αλλά και οι επαγγελματίες! Η κόρνα χτυπάει τόσο έντονα στην πόλη, που η Αθήνα δείχνει αθόρυβη μπροστά της. Η κόρνα είναι προέκταση των δαχτύλων τους και δε βρίσκεται πανω στο τιμόνι, αλλά στο DNA τους! Η κόρνα πατιέται ακόμα και όταν δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος. Ζώνες δε φοράει σχεδόν κανένας. Ούτε καν στα ταξί, ενώ τρέχουν όλοι λες και είναι στην Ιμολα στην τελευταία στροφή ο Χάμιλτον με τον Αλόνσο με απόσταση… αναπνοής να τους χωρίζει.
Μια φορά τόλμησα να βάλω ζώνη όταν έκατσα συνοδηγός και ο ταξιτζής με κοιτούσε λες και είχε μάθει 5′ πριν ότι ήμουν αυτός που έβγαινε με τη γυναίκα του! Σε 6 μέρες στην Πόλη είδαμε πάνω από 10 τροχαία και τα περισσότερα καραμπόλες… Φυσικά αυτό ως Ελλάδα μας βολεύει γιατί αν θελήσουμε ποτέ πίσω την Πόλη με το ρυθμό που γίνονται τα τροχαία, σε βάθος χρόνου θα έχουν ξεκληριστεί. Οπότε πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι…
Φυσικα για τον πεζό δεν υπάρχει κανένας σεβασμός. Αν δεν είσαι ο Γιουσέιν Μπολτ δύσκολα διασχίζεις δρόμο. Διαβάσεις υπάρχουν κάθε 1 με 1,5 χλμ., οπότε αν η δουλειά σου είναι απέναντι από εκεί που κάνει στάση το λεωφορείο για παράδειγμα, ε, καλό είναι να μάθεις παρκούρ μπας κι αρχίσεις τα ακροβατικά! Οταν το αμάξι φτάνει σε απόσταση βολής από τον πεζό τότε του τραβάει και ένα κορνάρισμα, ώστε αν δεν τον πετύχει να το σιγουρέψει με ένα έμφραγμα. Δίκυκλα αποτελούν σπάνιο φαινόμενο, συνηθως μόνο της αστυνομίας συναντάς και ίσως από ντελίβερι (όσοι ήρωες επέζησαν). Παρόλα αυτά είδαμε ποδηλάτες και μάλιστα πάρα πολλούς, οι οποίοι είχαν βγει σαν γκρουπ (μιλάμε για εκατοντάδες) και είχαν κλείσει την Εθνική οδό κάνοντας τη βόλτα τους και κανείς οδηγός δεν αντέδρασε. Στην Αθήνα ίσως και να είχαμε θύματα, εδώ δίνω έναν πόντο στα… αδέλφια μας! Turkey 10 points…
Ο Βόσπορος πάντα επιβλητικός κόβει την Πόλη στα δύο…
Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά…
Αφού αναλύσαμε την οδηγική συμπεριφορά περνάμε σε ένα άλλο πονεμένο κεφάλαιο, όπως είναι η καθαριότητα. Η γιαγιά μου έλεγε μια παροιμία: “Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κ….ους”, στην Πόλη είδαμε μόνο τους κ…ους! Μία πόλη που μυρίζει, που μυρίζει έντονα και δεν είναι από τα μπαχάρια, αλλά από την ίδια μας την… παραγωγή! Σκουπίδια στο δρόμο και κάδοι πουθενά. Φοβούνται τα τρομοκρατικά χτυπήματα και οι κάδοι είναι σημεία που όντως τοποθετούνται εκρηκτικά. Δε γίνεται, όμως, να περπατάς στο δρόμο και ν’ αποφεύγεις τη σκοποβολή με άδεια κυπελάκια από τα καταστήματα που πετάνε οι υπάλληλοι στο δρόμο! Τουλάχιστον αν πετύχουν πεζό κερδίζουν κάτι; Απειρα σκουπίδια στους δρόμους αλλά ακόμα χειρότερα μέσα στο Βόσπορο! Απορώ οι χομπίστες παραδοσιακοί ψαράδες τι ψαρεύουν πάνω από τις γέφυρες του Βοσπόρου…
Σε ότι αφορά τη διοργάνωση της Euroleague ίσως θα έπρεπε να σκεφτεί λίγο καλύτερα, καθώς έγινε σε ένα απίστευτο γήπεδο με όλες τις ανέσεις, αλλά χωρίς κανένα Μέσο Μεταφοράς να πλησιάζει εκεί. Μετρό και λεωφορεία δεν τα βλέπαμε ούτε με κιάλια, παρά μόνο ταξί και ποδαράκια!!! Αλλά σε μια απόσταση όπως Σύνταγμα – Σπάτα δε γίνεται να την κάνεις με τα πόδια… Ισως ο κ. Μπερτομέου θα έπρεπε να βρει λύσεις πιο άνετες για όλους (δημοσιογράφους, φιλάθλους κλπ.).
Το 30ο Final 4 αποτελεί παρελθόν, η Φενέρ του Ζοτς έγινε μετά από κόπους ετών και πολλών πεταμένων εκατομμύριων είτε της Φενέρ, είτε της Ανατολού Εφές η 1η τούρκικη ομάδα που κατέκτησε την Ευρώπη και η ιστορία κρατάει αυτό! Ο Ολυμπιακός ήταν εκεί, πέταξε έξω την πάμπλουτη ΤΣΣΚΑ Μόσχας του Δημήτρη Ιτούδη, αλλά “άδειασε” στον ημιτελικό και η ομάδα του Ομπράντοβιτς “ασέλγησε” πάνω του στον τελικό.
Το Grand Bazaar με χιλιάδες επισκέπτες καθημερινά να περπατούν στα σοκάκια του…