Ημέρα της “Βασίλισσας” η χθεσινή. Χωρίς αρθρογραφία του Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη, ήτοι του “πατριάρχη” της αθλητικής δημοσιογραφίας, που διαιώνισε και συντήρησε σχεδόν “μισό αιώνα” την “4η Απριλίου 1968”, δεν γινόταν. Κρίναμε επιτακτική ανάγκη να αναδημοσιεύσουμε τα όσα συγκλονιστικά έγραψε σήμερα στην ολόδική του στήλη, στο κορυφαίο “Καθημερινό Α-Ω”, στο “ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ”, και όχι μόνο επειδή για άλλη μία φορά μας “απογείωσε”, προσθέτοντας όλο και περισσότερες (δημοσιογραφικές) ευθύνες στις πλάτες μας.
Έγραψε ο Φ.Κ.: “Ιδιαίτερη ημέρα η χθεσινή, για όσους είχαμε την τύχη να ζήσουμε άμεσα στο “Καλλιμαρμαροσμιλευμένο ΑΕΚ-Σλάβια Πράγας 89-82”! Οι λέξεις που έχουμε γράψει από το βράδυ της 4/4/1968 ως και τις επόμενες επετείους, θεωρούμε πως θα αρκούσαν για να ξεχείλιζαν τον ιερό αγωνιστικό χώρο και τις αχανείς εξέδρες του Παναθηναϊκού Σταδίου!
Δεν έχουμε αισθανθεί όμοια ποτέ άλλοτε, από τότε, προκειμένου για την μπασκετική ΑΕΚ. Ούτε και κατά την επανάληψη της Ευρωκυπελλικής κατάκτησης, μέσα στη Λωζάννη, στον τελικό με την Κίντερ –γιατί εκτός των όποιων διαφορών υπήρξε και η ιερόσυλη δήλωση-αφιέρωση του Μιχάλη Κακιούζη σε παίκτη άλλης ομάδας και όχι σε έναν από τους “θεούς της ΑΕΚ”, τους Αμερικάνο, Τρόντζο, Ζούπα, Βασιλειάδη, Λαρεντζάκη, Τσάβα, Πετράκη, Χρηστέα, που ήταν παρόντες και στο ελβετικό γήπεδο.
Σαν την 4η Απριλίου 1968 η ΑΕΚ δεν θα ξαναζήσει άλλο γεγονός. Αν μας ζητούσαν να ορίζαμε μια ημερομηνία, που θα ξαναγεννιόταν ο Δικέφαλος Αετός και ένα γεγονός για φάτνη, αυτοστιγμεί θα απαντούσαμε: Το 80χίλιαρο, σε κόσμο, Καλλιμάρμαρο με το “ΑΕΚικό 89-82 επί της Σλάβια του Ζίντεκ και του Άμερ”.
Και κατέληξε: Κάθε τέτοια ημέρα (βραδιά), “συναντιόμαστε” με τον Γιώργο Αμερικάνο… Τα εισαγωγικά έγιναν απαραίτητα τα τελευταία δυο τρία χρόνια, γιατί έχει παρεμβληθεί Γολγοθάς. Του “παγκόσμιου”, όπως τον είχαμε βαφτίσει στα κείμενά μας στο “ΦΩΣ”, το μαρτύριο είναι αφάνταστο. Και “ατελείωτο”. Τι του επιφύλαξε κατάμαυρη μοίρα, να καθηλωθεί σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, με τα μαγικά μπασκετοχέρια του τρυπημένα από σωληνάκια, με τον εγκέφαλό του να σχηματίζει δεκάδες μαζεμένους, θεοσκότεινους, διαδρόμους λαβύρινθου και το βλέμμα.
Από τα μάτια του να ενδεικνύουν σημεία ζωής, βασικά όταν αντικρίζουν την Πέπη και τη θυγατέρα τους, τη Χριστίνα. Με την κατάσταση που έχει περιπέσει ο Αμερικάνος, χρειαζόμαστε ψυχικά να υποθέσουμε ότι ο Ύψιστος δεν τον κουράστηκε, αλλά αντίθετα τον διαιώνισε, επιλέγοντας εκλεκτικά αυτόν για την αναπαράσταση του “Καλλιμαρμαρωμένου βασιλιά”.
***Ο Φ.Κ. έγραψε μεταξύ άλλων για μας στο “ΦΩΣ” ότι κρατάμε “με δεκαδάχτυλη χεριά και αετοψηλά τη σκυτάλη”, που “μας έχει εμπιστευτεί” για διαιώνιση του “αθανατογεννημένου 89-82”. Ένα “Ευχαριστώ, Δάσκαλε” είναι το λιγότερο που μπορούμε δημόσια να καταγράψουμε για Εκείνον, αφού δημόσια και ο ίδιος μας παίνεψε και επιμένει να μας αφήνει την “σκυτάλη” στα χέρια μας…