Του Ραούλ Χιμένεθ
25/04/2012 (21:23)
Όταν ρίχνεις μία ματιά στο ρόστερ της Μπεσίκτας μπορεί να
κάνεις λάθος. Το λέω αυτό γιατί μπορεί να νομίσει κανείς πως πρόκειται για το
είδος της ομάδας που διαθέτει πολλά μεγάλα ονόματα και τους αφήνει να παίζουν
ελπίζοντας πως θα φέρουν τις νίκες απλά και μόνο επειδή κερδίζουν πολλά λεφτά.
Επομένως πρέπει να είναι πολύ καλοί, άρα θα φτιάξουν μία καλή ομάδα. Όχι! Ο
κόουτς Αταμάν είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές της τελευταίας
δεκαετίας και έχει δημιουργήσει ένα σκληρό και καλά οργανωμένο σύνολο. Φυσικά
διαθέτουν υψηλού επιπέδου παίκτες με πλούσιο ταλέντο, αλλά υπάρχουν κι άλλα.
Η Μπεσίκτας είναι το μεγαλύτερο
φαβορί για να κερδίσει το Φάιναλ Φορ του Γιουροτσάλεντζ 2012 στο Ντέμπρετσεν
(παρεμπιπτόντως, προτείνω σε όλους να έρθουν και να περάσουν μερικές απίθανες
ημέρες γεμάτες μπάσκετ κατά τη διάρκεια του Φάιναλ Φορ στην πανέμορφη αυτή
πόλη) και θέλω να σας δώσω μία γρήγορη παρουσίαση μερικών από τα πλεονεκτήματα
και τα βασικά χαρακτηριστικά της από την οπτική γωνία του προπονητή.
Έχοντας παρακολουθήσει τα
παιχνίδια τους, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μου είναι ότι σκοράρουν
αρκετούς εύκολους πόντους. Πόντους που προέρχονται από δεύτερες ευκαιρίες μετά
από επιθετικά ριμπάουντ, και (αυτό είναι ένα από τα πράγματα που λατρεύω σε
αυτούς) πόντους από τους αιφνιδιασμούς του Ποπς Μένσα Μπόνσου.
Ρίξτε μια ματιά
πόσο γρήγορα τρέχει το παρκέ από τη στιγμή που παίρνουν το αμυντικό ριμπάουντ
(μερικές φορές, όταν μαρκάρει τον σουτέρ, ετοιμάζεται να φύγει στον αιφνιδιασμό
ακόμα και πριν εξασφαλιστεί το ριμπάουντ, και αυτό είναι ένα ρίσκο, αλλά η
Μπεσίκτας φαίνεται να είναι εντάξει με αυτό το ρίσκο, από τη στιγμή που τις
περισσότερες φορές λειτουργεί υπέρ της) και επίσης όταν κλέβουν τη μπάλα. Είναι
ο πρώτος που αρχίζει να τρέχει και για τους αντίπαλους ψηλούς είναι πραγματικά
δύσκολο να τον ακολουθήσουν.
Ας μιλήσουμε για την επίθεσή τους
στο μισό γήπεδο. Έχουν μία ξεκάθαρη συνήθεια να παίζουν με σκριν πάνω στην
μπάλα. Έχοντας ένα τόσο ταλαντούχο σύνολο, τόσο από “ψηλούς” όσο και από “κοντούς”, έχουν αρκετές ευκαιρίες να σκοράρουν.
Μία από τις καταστάσεις που “τρέχουν” περισσότερο είναι αυτό το down screen που ακολουθείται από σκριν πάνω
στην μπάλα. Δημιουργούν ένα τρίγωνο ανάμεσα στον χειριστή της μπάλας, τον
σκρίνερ (πάλι, ο Μένσα Μπόνσου με την αθλητικότητά του είναι πραγματικά
επικίνδυνος ρολάροντας κάθετα προς το καλάθι) και τον άλλο “ψηλό” (ο Ζόραν
Έρτσεγκ είναι πάντα μία απειλή από τη γραμμή του τριπόντου) και είναι αρκετά
υπομονετικοί ψάχνοντας να βρουν την καλύτερη δυνατή επιλογή.
Κάποιες φορές θα
είναι ο παίκτης που ρολάρει (οι οπαδοί τους λατρεύουν όταν τελειώνουν τη φάση
με άλεϊ ουπ), κάποιες φορές θα “διαβάσουν” τις αμυντικές βοήθειες και θα βρουν
ένα αμαρκάριστο σουτ, ή αν οι αμυντικές περιστροφές δουλέψουν καλά και
αποτρέψουν το σουτ, θα δώσουν μία έξτρα πάσα στην γωνία, επιδιώκοντας την πάσα κοντά
στο καλάθι από εκεί.
Ας μην σταματήσουμε να μιλάμε για σκριν πάνω στην μπάλα,
αλλά σας σταματήσουμε για να μιλήσουμε για δύο από τους παίκτες – κλειδιά που
διαθέτουν, τον Κάρλος Αρόγιο και τον Ζόραν Έρτσεγκ. Ο Αρόγιο είναι τόσο καλός
στο να παίζει αυτές τις καταστάσεις… Όποτε έχουν πρόβλημα, ή αν χρειάζονται ένα
παιχνίδι ειδικών καταστάσεων (στο τέλος της επίθεσης, στο τέλος του
δεκαλέπτου…) ή θέλοντας να σκοράρουν γρήγορα στο transition, θα ψάξουν γι αυτόν και θα το
υλοποιήσει.
Έχω ήδη μιλήσει γι αυτόν, αλλά ας αναλύσουμε τον ρόλο του Ζόραν
Έρτσεγκ και την μεγαλύτερη απειλή του. Καταστάσεις pick n pop. Είναι
πραγματικά επικίνδυνος! Αναγκάζει την άμυνα να
πάρει μερικά ρίσκα και να αποφασίσει σε τι θέλουν να αμυνθούν πρώτα. Στοπ στον
χειριστή της μπάλας, αποφυγή του σουτ του Έρτσεγκ, άφησε έναν τρίτο παίκτη
ελεύθερο… Είναι ένας δολοφονικός σουτέρ και έχει ένα από τα πιο γρήγορα releases στο
ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Έχουν πάρα πολλούς διαφορετικούς τρόπους για να πασάρουν την
μπάλα στη ρακέτα, αλλά επέλεξα αυτόν τον συγκεκριμένο αφού φαίνεται να νιώθουν
πολύ άνετα όταν το κάνουν. Τους έχω δει να ξεκινούν μερικά παιχνίδια παίζοντας
επιλέγοντας αυτό το play,
και αυτό σημαίνει πως είναι σίγουροι ότι πρόκειται για μία καλή επιλογή για να
σκοράρουν το πρώτο καλάθι του αγώνα. Δύο σκριν μακριά από την μπάλα στο φτερό
και ένα σκριν μεταξύ “ψηλού” και “κοντού” για να πάρει τη μπάλα κοντά στο καλάθι.
Όπως συνήθως, τον περισσότερο καιρό, όσο το δυνατόν πιο
εύκολα τόσο καλύτερα. “Τρέχουν” αρκετές φορές αυτή την απλή κατάσταση “diamond” (οι περισσότερες από
τις υψηλού επιπέδου ομάδες το χρησιμοποιούν συχνά) για να αφήσουν τους παίκτες
τους να “διαβάσουν” τις καταστάσεις και να βρουν την καλύτερη δυνατή λύση. Θα
μπορούσε να είναι ένα αμαρκάριστο σουτ προερχόμενο από ένα καλό σκριν στο middle post. Θα μπορούσε να είναι
ένα δυνατό curl για να τελειώσει τη φάση με ένα κοντινό σουτάκι ή με μία
έξτρα πάσα στον σκρίνερ.
Και ξανά, το σημάδι του ότι έχουν μία σπουδαία ομάδα,
είναι αρκετά υπομονετικοί για να συνεχίσουν να παίζουν, και να βρουν
διαφορετικές επιλογές, για παράδειγμα όταν το φτερό δίνει την μπάλα πίσω στον
πλεϊμέικερ και ένα back screen ακολουθεί από σουτ από μέση απόσταση, ή να γυρίσει η μπάλα
και να ψάξουν την μπάλα στο ζωγραφιστό.
Τέλος, θα ήθελα να σας δείξω πόσο καλά παίζουν απέναντι σε
άμυνες ζώνης. Παίζουν απλά, έχουν σωστές αποστάσεις και βρίσκουν την σωστή πάσα
για το καλύτερο δυνατό σουτ. Καταστάσεις high – low και απειλή από το high post είναι τα κλειδιά που έχουν για να “χτυπήσουν” τη ζώνη.