Βεβαίως εμάς δεν μας πέφτει λόγος, ούτε πρόκειται να υποδείξουμε τον τρόπο που κάθε πρόεδρος θα ξοδεύει τα χρήματά του και θα διοικεί την ομάδα του. Όμως το να πληρώνεις δύο χιλιάδες ευρώ και μάλιστα με απόφαση “δικαστηρίου” (αθλητικού) και να έχεις τον παίκτη αντίπαλο για τουλάχιστον μία τετραετία, δεν είναι ό,τι εξυπνότερο έχουμε δει τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Μετά παραπονιούνται οι πρόεδροι ότι δεν έχουν λεφτά. Άμα χορηγούν τους αντιπάλους, δεν θα τους φτάσουν ποτέ τα χρήματα.