Σταματάω για λίγο να ασχολούμαι (αποκλειστικά) με τον ανώνυμο καραγκιόζη, γιατί έχουμε και δουλειές να κάνουμε.
Δεν είναι περίεργο να τσακωθείς με κάποιον, ή και κάποιους. Στη ζωή δεν μπορεί όλοι να συμφωνούμε. Αλλά να “καταφέρεις” να τα… σπάσεις με τον πνευματικό σου, ομολογουμένως είναι επιτυχία…
Κι επιστρέφω, απευθυνόμενος στον φίλο του “αστείου“: Όσο τον έχεις δίπλα σου φιλαράκι, προκοπή δεν θα δεις. Δικό σου παιχνίδι έχασες, αλλά με τέτοιον “συμπαίκτη” πάλι καλά να λες.