Ο χρόνος είναι αδυσώπητος. Κυλάει γρήγορα και κάποιες φορές σβήνει τις μνήμες. Πέρασαν 27 χρόνια από εκείνη την μαύρη μέρα που ο Ντράζεν Πέτροβιτς έφυγε από τη ζωή σε τροχαίο δυστύχημα. Μα ο χρόνος δεν έσβησε τις ραψωδίες που έγραψε ο «Μότσαρτ» του μπάσκετ στα παρκέ και οι ήχοι τους ακούγονται ακόμα. Κανείς δεν ξέχασε τον αδικοχαμένο Κροάτη μπασκετμπολίστα. Τα έργα και οι ημέρες της μικρής μεν (έφυγε στα 28 του χρόνια), αλλά γεμάτης και λαμπερής ζωής του μένουν ζωντανά ακόμα και τώρα.
Τον Οκτώβριο του 2020 του Ζάγκρεμπ θα θυμηθεί ξανά τον μπασκετικό «Μότσαρτ», καθώς στην πόλη θα παρουσιαστεί μια θεατρική παράσταση αφιερωμένη σε εκείνον. Μια θεατρική παράσταση που σκιαγραφεί τη ζωή του μέσα από μια αρχαιοελληνική τραγωδία του Αισχύλου. Όπως αποκάλυψε η ιστοσελίδα «all4fun.gr».
Το έργο έχει τίτλο «Amadeus Bound» («Αμαντέους Δεσμώτης» στα ελληνικά). Είναι βασισμένο σε μια ιδέα του Ντράζεν Ρούνιε. Ο Ίβιτσα Κράγιατς ανέλαβε τη συγγραφή και την παραγωγή του έργου.
Ο μύθος του Ντράζεν Πέτροβιτς, θα παρουσιαστεί στο κοινό του Ζάγκρεμπ στις 22 Οκτωβρίου του 2020 σε μια μέρα που δεν είναι τυχαία. Είναι η μέρα που γεννήθηκε ο Ντράζεν Πέτροβιτς στο Σίμπενικ της Κροατίας στις 22 Οκτωβρίου του 1964.
Αναλυτικά το Δελτίο Τύπου των δημιουργών της θεατρικής παράστασης:
Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΜΗΘΕΑ
Η ιστορία του Πέτροβιτς φέρνει στο μυαλό το φως ενός εκ των ωραιότερων αρχαίων μύθων από τον πατέρα της ελληνικής τραγωδίας, τον Αισχύλο! Του ήρωα Προμηθέα, που έκλεψε τη φωτιά από τους αυτοαποκαλούμενους θεούς στον Όλυμπο και τη χάρισε στους ανθρώπους. Στους φτωχούς για να μάθουν να ζουν, ανακαλύπτοντας τα πολλά μυστικά της ζωής σ΄ αυτόν τον κόσμο! Επειδή η φωτιά είναι μια από τις σημαντικότερες πηγές των πάντων και επιτρέπει στους ανθρώπους να ζουν και να ελπίζουν σε ευχάριστες και ικανοποιητικές σχέσεις μεταξύ τους.
Για να κάνουν πραγματικότητα την ουτοπική ιδέα του τερματισμού των πολέμων, τον τερματισμό της στρατιωτικής βιομηχανίας, την απαγόρευση της χρήσης όπλων και άλλων πηγών θανάτου και να σταματήσουν την εξάπλωση του μίσους και της βίας, των δολοφονιών, των εμπρησμών, των σφαγών, της εξόντωσης ολόκληρων εθνών. Έτσι κάποιος μας έχει αφήσει με όνειρα να πιστεύουμε σε θαύματα και να συνεχίσουμε να ελπίζουμε πως οτιδήποτε γίνεται εφικτό αν πιστέψουμε πραγματικά…
Ο ΒΙΡΤΟΥΟΖΟΣ “ΜΟΤΣΑΡΤ” ΤΗΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΜΠΑΛΑΣ
Ο δικός μας “Αμαντέους”, λοιπόν, ήταν ένας βιρτουόζος με μια μπάλα στα χέρια. Και η σύγκριση με τον μυθολογικό ευεργέτη της ανθρωπότητας, Προμηθέα ήταν επιβεβλημένη. Από τον υπέρτατο αυτοανακηρυγμένο θεό Δία και τους αυτοανακηρυχθέντες τυραννικούς θεούς ο “Αμαντέους” τους έκλεψε την μπάλα.
Διακόπτοντας το μάταιο, βαρετό παιχνίδι του ιερού, αλλά κατεστραμμένου Ολύμπου, δίνοντας την στους ανθρώπους που ήταν πρόθυμοι να χαρούν. Δημιουργώντας για αυτούς ένα παιχνίδι που έγινε το νόημα της ζωής τους.
Ο Ντράζεν είχε το προσωνύμιο “Μότσαρτ του Μπάσκετ”, του Αμαντέους, που ήταν μια από τις μεγαλύτερες μουσικές μεγαλοφυΐες της ιστορίας, έναν βιρτουόζο στα πλήκτρα του πιάνου! Και το αποκάλεσε – μπάσκετ.
Και βοήθησε τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν ότι τα μικρά πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν τα πιο πολύτιμα πράγματα στην ταπεινή ζωή τους! Η υπέρτατη δύναμη του Ολύμπιου Δία τιμώρησε τον “Αμαντέους” με μια τρομερή ποινή: Τον έδεσε με αλυσίδες από χάλυβα στον βράχο πάνω από την Αδριατική θάλασσα!
Οι άνθρωποι ήρθαν απ’ όλον τον κόσμο για να τον δουν. Και οι κακοί και οι καλοί. Τους κακόβουλους για να τον προσβάλουν και να τον καταραστούν, να απολαύσουν το μαρτύριο. Τους καλούς να τον λατρεύουν και να τον παρηγορούν, προσπαθώντας να ελαφρώσουν τον πόνο του. Από αυτές τις συναντήσεις και συνομιλίες, μάθαμε πολλά για εκείνον. Τις σκέψεις του, τα συναισθήματά του, αλλά και την πληγωμένη ψυχή ενός αθώου μάρτυρα…
ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ
Πρόθεση τους είναι να ειπωθεί η ιστορία σε δύο σκηνές ταυτόχρονα.
Στη χαμηλότερη, εκεί που θα βρίσκεται ένας γκρίζος βράχος σα να είναι πάνω από τη θάλασσα (η σκηνή θα φωταγωγείται από ειδικά προβολείς), και στην ανώτερη, η οποία θα παραπέμπει τον ουρανό με τη λευκότητα των σύννεφων και το βαθύ γαλάζιο.
Και σε όλο αυτό το διπλό σκηνικό θα προβάλλονται βίντεο από τη ζωή και την δράση του Ντράζεν ως αθλητή και ως πολίτη.
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΝΤΡΑΖΕΝ ΡΟΥΝΙΕ
Όπως και με κάποιους άγραφους κανόνες, τα αποτελέσματα των αρχαίων ελληνικών τραγωδιών ήταν απροσδόκητα, λυμένα από ένα φαινόμενο που προκαλεί δέος από το ίδιο το όνομά του. Αυτή η τραγωδία, όπως και για έναν αρχαίο ήρωα, παρόλο που μοιάζει με κάτι σύγχρονο, έχει το τραγικό τέλος…
Δυστυχώς, η ζωή του Ντράζεν δεν είχε το ευτυχισμένο τέλος, αλλά τον αγαπήσαμε ακόμα περισσότερο. Τον αγκαλιάσαμε τόσο, έτσι ώστε να παραμείνει στη μνήμη μας – f o r e v e r!
Για μένα, λοιπόν, αυτό το τραγικό τέλος, το οποίο είχε ο Ντράζεν αφήνει ένα βαθύ και ανεξίτηλο σημάδι στη μνήμη και στις καρδιές μας.
Συγκεντρωθήκαμε για μια ιδέα που όταν μου προτάθηκε έμοιαζε ουτοπική, ακόμη και απρόβλεπτη! Συγκεκριμένα, υποτίθεται ότι θα γράφαμε ένα θεατρικό έργο με το ύφος της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, γραμμένο σε δωδεκασύλλαβο με διπλή ρύμη! Με μεγάλο καθήκον και ως ένδειξη σεβασμού στους νεκρούς Αισχύλο, Ευριπίδη και Σοφοκλή.
Ο δικός μας Amadeus μας διέπραξε παρόμοια αμαρτία με τον Προμηθέα: Από τον Δία και από άλλους ψευδείς Θεούς του Ολύμπου έκλεψε μια μπάλα, ένα παιχνίδι που χρησιμοποιούσε για να ικανοποιεί τις αθλητικές του φιλοδοξίες. Και έδωσε αυτήν την μπάλα στους ανθρώπους στη ΓΗ και τους δίδαξε δεξιότητες μπάλας, δημιουργώντας μια αίσθηση ότι κατέκτησε τον κόσμο. Μια αίσθηση που ονομάζεται – μπάσκετ! Ακόμη και αν ο προσβεβλημένος Δίας τον τιμώρησε αυστηρά, τον αλυσόδεσε στους ψηλούς βράχους πάνω από τη θάλασσα του Sibenik, εμείς ας γιορτάσουμε τον δικό μας “Amadeus”
Τώρα είναι η ευκαιρία, όχι μόνο ως δεξιοτέχνη του μπάσκετ, αλλά και για τις πολλές αρετές του: Ειλικρίνεια, αφοσίωση, επιμέλεια, σκληρή δουλειά και φροντίδα για τους ανθρώπους γύρω του, τους συμπαίκτες του, τους οπαδούς, ακόμη και τους οπαδούς των αντιπάλων του. Στο τέλος της ιστορίας, το μόνο που είχαμε αφήσει είναι να περιμένουμε την “καταδίκη”.
Ο “ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΣ”
Στο έργο μας ως από θαύμα εμφανίζεται από κάπου ο Θεός και λέει «Θέλω να ελευθερώσω αυτόν τον άνθρωπο και να τον σώσω από τα βασανιστήρια του! Είναι αθώος. Ο βράχος πάνω από τη θάλασσα. που ήταν αλυσιδωμένος θα πέσει στα Τάρταρα. Μια βαθιά και σκοτεινή υπόγεια άβυσσο, όμως δεν θα συνεχίσει να υποφέρει το μαρτύριο της κόλασης, αλλά θ’ ανυψωθεί από τους αγγέλους μου. Πάνω και πριν από τον Γιο μου και Μένα. Να είμαστε μαζί σας για πάντα, να ζούμε και να φοβόμαστε για σας, το λαό του, και να προσευχόμαστε για όλους εσάς και το ευτυχέστερο μέλλον σας…”
O “Amadeus” maς, λοιπόν, βασανίστηκε καθημερινά από τους αιμοδιψείς γύπες. Άνθρωποι από όλο τον κόσμο ταξίδεψαν να τον δουν, να τον χαιρετήσουν και να προσπαθήσουν να βοηθήσουν εκείνον, τους φίλους του, τους γνωστούς του, τους οπαδούς του. Αλλά υπήρχαν και εκείνοι που απολάμβαναν τα “βασανιστήρια” του από τους Θεούς, παίρνοντας εκδίκηση από εκείνον χωρίς να ξέρουν για ποιον λόγο. Αλλά πάντοτε έβρισκε λόγια για όλους, Μερικές φορές ήταν λόγια αποδοκιμασίας, αλλά ποτέ κακόβουλα. Επειδή ήταν σύμβολο φιλίας και κατανόησης ανάμεσα στους ανθρώπους και κάθε σκέψεων τους.
Ήταν ένα πρότυπο για όλους, ειδικά για τους νέους που θαυμάζουν τον αθλητισμό. Ήταν αγαπημένος στην Κροατία μας και σε όλες τις χώρες γύρω μας. Τον θαύμαζαν στην Ευρώπη (απλά θυμηθείτε τη Ρεάλ) και σ’ όλον τον κόσμο.
Ακόμα και στο μεγαλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ του πλανήτη,σ το ΝΒΑ. Του βρήκαν ένα μέρος το “Hall of Fame”, αλλά το πραγματικό του σπίτι ήταν και παραμένει πάνω από μας. Όπου μας παρακολουθεί, φοβάται και προσεύχεται για όλους μας!
Ivan Ivica Krajač, συγγραφέας και παραγωγός του έργου
Υ.Γ: Η ιδέα είναι ήδη δημόσια. Αν μου επιτρέψετε να είμαι υποκειμενικός και λίγο προνοητικός, θα έλεγα ότι η ιδέα είναι κάτι παραπάνω από καλή. Είναι πολύ μεγάλη, και μπορεί να οδηγήσει σε ένα μουσικοθεατρικό έργο, που όχι μόνο θα κρατάει ζωντανή τη μνήμη του μεγάλου Dražen, αλλά θα διεγείρει επίσης τις ίδια συναισθήματα σε πολλές γενιές που έρχονται. Πρόθυμες για χαρά και επιτυχία στη ζωή. Ο Ντράζεν θα είναι πάντα ένας φάρος στο ταξίδι τους.
ΑΛΛΑ … (δεν μπορεί ποτέ να τελειώσει χωρίς το ΑΛΛΆ), χωρίς εσάς, χωρίς την καλλιτεχνική σας υποστήριξη, την υποστήριξη στην οργάνωση θα είναι δύσκολο να εξασφαλιστεί μια κορυφαία παραγωγή ενός έργου αφιερωμένου σ’ εκείνον. Έναν ήρωα της εποχής μας”. Τον έναν και μοναδικό DRAŽEN PETROVIĆ. Είμαστε όλοι μαζί σας, σας σκεφτόμαστε και σας εμπιστευόμαστε. “
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Ηθοποιοί: M.ČAVAJDA, J.ŠEVO, G.GRGIĆ, K.ŠARIĆ, M.MARTINOVIĆ, S.POPOVIĆ,M.BREKALO, R.MEDVEŠEK κλπ.
Τραγουδιστές: Đ.STIPANIČEV, J.HOUDEK, M.HOZIĆ, E.BAUČIĆ, T.CETINSKI, J.LISAC, D.DRAGOVIĆ, R.ŠVERKO, V.WINTER κλπ.
Χορευτές: Με επικεφαλής τον Leo Mujić τα υπόλοιπα ονόματα θ’ ανακοινωθούν.
Σκηνικά-Φώτα: Zlatko Kauzlarić
Σχεδιαστής γραφικών: Tena Grgić
Πρωτότυπη Μουσική: ražen ŽANKO
Video-Clip: Antonio ZADRO
Κοστούμια: Đenisa PECOTIĆ
Σκηνοθεσία: Krešimir DOLENČIĆ
Συγγραφή, παραγωγή και μουσική επιμέλεια: Ivan Ivica KRAJAČ
Ιδέα: Dražen RUNJE