Το πρωί της Παρασκευής (15/10) σημαδεύτηκε από μια πάρα πολύ άσχημη είδηση, με τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη, έναν από τους πλέον πετυχημένους αθλητές ανεξαρτήτως σπορ όλων των εποχών και κυρίως στη σύγχρονη ιστορία, να αφήνει την τελευταία του πνοή στα 43 του μόλις χρόνια και μόλις τρεις μέρες πριν τα 44α γενέθλιά του έπειτα από σκληρή μάχη με τον καρκίνο, τον οποίο αντιμετώπισε με τον ίδιο τρόπο που πάλευε για τα πάντα και στην υπόλοιπη ζωή του. Πολεμώντας.

Η παρακαταθήκη που άφησε σε όλους εμάς αλλά και τα συρτάρια της ιστορίας των σπορ στη χώρα μας είναι φυσικά τεράστια και πολύπλευρη. Παρουσία και μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Βάθρο σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια τουρνουά ανεξαρτήτως ηλικίας. Βαθιές πορείες και κυρίως αγάπη για το σπορ που αγάπησε όσο τίποτα σε αυτόν τον κόσμο, που σήμερα έχασε έναν από τους καλύτερούς του. Το Ταε Κβον Ντο.

Ωστόσο, το Ταε Κβον Ντο δεν ήταν το μοναδικό άθλημα που ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης έβαλε κάτω από τη φτερούγα του και αγκάλιασε όσο σφιχτά μπορούσε, με το μπάσκετ να έχει φυσικά ξεχωριστή θέση στη ζωή του αλλά και την καθημερινότητά του, καθώς τόσο το πελώριο ύψος του (2.01 μέτρα) όσο και η πολύπλευρη επαφή του με τη Φυσική Αγωγή γενικότερα ως βαθμίδα σπουδών τον έφεραν κοντά στο μπάσκετ, το οποίο φρόντιζε να υπηρετεί όπως και όσο μπορούμε -πάντοτε φυσικά μαζί με το Ταε Κβον Ντο αλλά και το βίο του.

 

 

Το basketblog.gr ήταν το μπασκετικό σπίτι του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, ο οποίος φρόντιζε συχνά πυκνά να καταθέτει την άποψη και τις βαθιές του σκέψεις για το μπάσκετ και το ελληνικό αθλητικό γίγνεσθαι μέσα από το site μας, ενώ την ίδια στιγμή ήταν και ένας από τους πλέον πιστούς φίλους της πετυχημένης Active Media, με την οποία είχε εμφανιστεί πολλάκις και στο Navarino Challenge της Μεσσηνίας κάνοντας αυτό που ένιωθε. Έπαιζε μπάσκετ ξανά και ξανά. Δίπλα σε παλιούς παίκτες, δίπλα σε αθλητές άλλων σπορ, δίπλα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους. Γιατί (και) το μπάσκετ για τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη ήταν μια τεράστια οικογένεια. Για τον ίδιο, για τους δικούς του, για τον αγαπημένο του Άρη, που φρόντισε να τον αποχαιρετήσει άμεσα λίγες στιγμές μετά την τραγική είδηση του θανάτου του αναρτώντας στα social media:

 

“Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν τη θλίψη. 

Η σημερινή είναι ημέρα οδύνης για την Ελλάδα, τον αθλητισμό της, την οικογένεια του Άρη. 

Αλέξανδρε, έφυγες νωρίς αλλά άφησες το αποτύπωμά σου για πάντα. 

Μεγάλος στη ζωή, τεράστιος στον θάνατο.

Καλό ταξίδι, πρωταθλητή μας”.  

 

Ωστόσο, παρά τη θλίψη που ήξερε ότι θα αφήσει ο θάνατός του, παρά τον πόνο που θα περάσει καιρός για να ξεπεραστεί από τα οικεία του πρόσωπα, παρά το γεγονός πως η φυγή του θα μείνει ως έχει για πάντα, ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης φρόντισε να φύγει όπως εκείνος ήθελε, αφήνοντας δηλαδή ένα μήνυμα αγάπης, τάσης για αλλαγή αλλά και δυναμικού παλμού για το επόμενο βήμα. Όχι το δικό του, όχι της οικογένειάς του, όχι των φίλων του. Όλων μας.

 

 

 

Πολλοί δεν έτυχε να γνωρίσουν τον σπουδαίο άνθρωπο και έμειναν στην εικόνα του σπουδαίου αθλητή. Και πάρα τα μετάλλια, τις διακρίσεις και τις επιτυχίες, το πρώτο σκέλος της προηγούμενης πρότασης θα είναι πάντοτε αυτό που όχι απλά μετράει περισσότερο αλλά και που έχει το μεγαλύτερο χώρο για όλους μας.