Να ξέρετε κάτι: Τον παλιό Αλφαδύτη τον έστειλα να κάνει διακοπές στα γαλάζια νερά του Ειρηνικού Ωκεανού και να φωτογραφίζει κοράλλια. Δεν ήταν τόσο κακός όσο τον ήθελα. Ανέλαβα δράση λοιπόν από σήμερα εγώ, ο νέος Αλφαδύτης και θα σας τα γράφω ωραία.
Ελειπα καιρό στην Αφρική, για εθελοντική δουλειά αλλά έβλεπα και μπασκετάκι που μου άρεσε. Βρέθηκα στα βάθη της ζούγκλας, σε φυλές ξεχασμένες, αλλά – δεν θα το πιστέψετε- ακόμα κι εκεί παίζουν μπάσκετ. Εχει πρωτάθλημα κανονικών μεταξύ φυλών ή χωριών και γίνονται πράγματα που δεν βλέπεις στην Ελλάδα. Ούτε στην Ευρώπη.
Στην τελευταία μου εμπειρία, σε αγώνα μεταξύ φυλών, στην μια ομάδα έπαιζε και ο γιός του φύλαρχου. Εδώ υπάρχει παρασκήνιο… Ο φύλαρχος είναι ματσωμένος, έχει λεφτά και έχει ένα όνειρο: Πιστεύει ότι ο γιός του μπορεί να παίξει κι εκτός Αφρικής και να κάνει καριέρα στο μπάσκετ.
Κάνει τα πάντα για να τον βοηθήσει αλλά όχι με τον σωστό τρόπο. Στον τελευταίο αγώνα έδωσε 113 + ΦΠΑ, σύνολο 150 γρόσια στον έναν διαιτητή προκειμένου να δίνει φάουλ στον γιό του ώστε να σκοράρει. Αρχίζει το ματς, πάρε σφύριγμα. Συνέχιζε η φάση, πάλι τα ίδια.
Ο δεύτερος διαιτητής άρχισε να καταλαβαίνει τι γίνεται… Και τι έκανε; Στο ημίχρονο πάνε στην καλύβα των διαιτητών κι αρχίζει τον παρτενέρ του σε κάτι μπουνίδια , άνευ προηγουμένου… «Δεν ντρέπεσαι;» του έλεγε σε άπταιστα αφρικάνικα της φυλής. Ο ρεφ αποκόμισε ως παράσημο ένα μαυρισμένο μάτι.
Κάπως έτσι άφησα την μακρινή και άγρια Αφρική, που πάντως όπως είδατε έχει και μια αξιοπρέπεια κι αναγγέλλω με αυτή την όμορφη ιστορία ότι θα βρίσκομαι στην παρέα σας.