Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές και να μην κοροϊδεύουμε τον κόσμο, μέσα σε ένα 48ωρο και δύο προπονήσεις, ο μεγάλος Ρικ Πιτίνο δεν θα μπορούσε να δει τον Παναθηναϊκό να παίζει με τον τρόπο που θέλει. Οσο μεγάλος προπονητής είναι (που είναι) τους νόμους του μπάσκετ αλλά και της ζωής δεν μπορεί να τον αλλάξει. Για να καταφέρει μέσα σε 48 ώρες να αλλάξει άρδην μια ομάδα και μάλιστα να δώσει διάρκεια σ’ αυτή την αλλαγή, θα πρέπει να καταπίνει σπαθιά, φωτιές και να είναι μάγος.
Ο Αμερικανός άλλωστε αποκάλυψε στις πρώτες του δηλώσεις τι πρόκειται να κάνει: Να δώσει κίνητρο στους παίκτες του. Να τους πείσει ότι δεν είναι τόσο κακοί όσο δείχνουν ή (κυρίως) όσο νομίζουν οι άλλοι. Να τους ξεκαθαρίσει ότι πρέπει να ηρεμήσουν και να καθαρίσει το μυαλό τους. Αλλά κυρίως να τους εμπνεύσει. Είναι πολύ σημαντικό για έναν παίκτη, είτε των… 200 ευρώ είτε του εκατομμυρίου να γνωρίζει ότι ο προπονητής του τον εμπιστεύεται και τον θεωρεί τον… καλύτερο!
Πολύ δε περισσότερο όταν αυτός ο προπονητής λέγεται Ρικ Πιτίνο. Δεν ξέρω πόσοι μπορείτε να σκεφτείτε τι σημαίνει να έχεις προπονητή τον Πιτίνο και ταυτόχρονα να σου λέει με κάθε τρόπο πόσο σε πιστεύει! Είναι δυνατόν να μην δώσεις το 200% για εκείνον;
Όταν βλέπεις τον Πιτίνο να έρχεται κατευθείαν από το αεροδρόμιο για να σου κάνει προπόνηση τριών ωρών (και βάλε), όταν είναι πάντα πρώτος στο γήπεδο για την προπόνηση και πανέτοιμος για τις ατομικές, όταν ξενυχτάει στο ΟΑΚΑ για να δει την ΤΣΣΚΑ και αγώνες της ομάδας και την επόμενη το πρωί τον βλέπεις πάλι μπροστά σου πριν από εσένα, τότε πως είναι δυνατόν να μην πεισμώσεις;
Μιλάμε για τον Πιτίνο, έτσι; Έναν από τους μεγαλύτερους προπονητές/δασκάλους που έχει βγάλει ποτέ το παγκόσμιο μπάσκετ…
Από την πρώτη στιγμή πίστευα ότι ο 66χρονος προπονητής δεν ήρθε στην Ευρώπη για να… κερδίσει μια εμπειρία. Είμαι βέβαιος ότι ήρθε για να νικήσει, ήρθε για να δείξει στους συμπατριώτες του ότι μπορεί να πετύχει παντού και πάντα. Αλήθεια, υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι μια τόσο μεγάλη προσωπικότητα ήρθε στην Ευρώπη χωρίς «λύσσα» για να πετύχει; Ενας γεννημένος νικητής δεν ήρθε για να νικήσει;
Σε πρώτη φάση, ενέπνευσε τους παίκτες του που κατάλαβαν ότι ο άνθρωπος όχι απλώς έχει κίνητρο αλλά σε κάθε φάση είναι σαν να… αγωνίζεται μαζί τους! Το πάθος που έβγαλε συνδυαστικά με ηρεμία και καθαρό μυαλό είναι απίστευτο. Ο τρόπος που εξήγησε στους παίκτες όχι κάποια επιστήμη αλλά τα απλά πράγματα, είναι μοναδικός. Όπως έλεγε ο Ομπράντοβιτς αλλά το επαναλαμβάνει και ο Μπλατ, τα απλά είναι τα καλύτερα.
Ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε κανένα… σούπερ καινούργιο σύστημα. Επαιξε απλά και λογικά… Παράδειγμα, πόσο πράγματα μπορεί να κάνει ο Λεκαβίτσιους ; Δύο; Ε δεν έκανε τρία… Ο κάθε παίκτης έκανε ακριβώς αυτά που μπορούσε και τίποτε παραπάνω. Τόσο απλά…
Και βέβαια στις δηλώσεις του ευχαρίστησε τους συνεργάτες του που τον βοήθησαν να μάθει. Την περίμενα να σας πω την αλήθεια γιατί το κάνουν όλοι οι μεγάλοι προπονητές, όπως συχνά ο Ομπράντοβιτς, ή ο Μπλατ ή ο Ιβκοβιτς, ο Μεσίνα κ.τ.λ. Και ο Πασκουάλ το έκανε. Κι αυτό τους κάνει να ξεχωρίζουν από τους απλώς καλούς αλλά όχι μεγάλους.
Και κάτι τελευταίο για τον Πασκουάλ. Οι… ειρωνείες περί «100 συστημάτων» κτλ (άλλωστε και ο Πιτίνο είπε ότι ο Παναθηναϊκός είχε 75 συστήματα στο playbook του) προφανώς κι εκθέτουν ως απόλυτα «άμπαλο» οποιον τις χρησιμοποιεί για να μειώσει τον Πασκουάλ. Εκτός αν θεωρείτε ότι σε κάθε ομάδα ο κάθε παίκτης μπορεί να έχει στο μυαλό του… 100 συστήματα! Μπορεί; Για σκεφτείτε…
Το πρόβλημα του Πασκουάλ δεν ήταν η προπονητική του επάρκεια που κατά την γνώμη μου δεν αμφισβητείται τεχνικά και τακτικά. Ο Ισπανός ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΥΘΥΝΗ δεν μπορούσε πιά να εμπνεύσει τους παίκτες. Αλλά δεν ήταν δική του η ευθύνη αποκλειστικά.
Για παράδειγμα, ορισμένοι παίκτες με πρώτο και καλύτερο τον Λάσμε οφείλουν μια εξήγηση για το πώς εμφανίστηκαν ξαφνικά και που βρίσκονταν λίγες μέρες πριν. Κίνητρο ήθελαν; Ναι, αλλά η δική τους δουλειά είναι να παίζουν και να το έχουν πάντα, ανεξαρτήτως προπονητή που αποτελεί δουλειά της διοίκησης και όχι δική τους.
Βεβαίως κι έχει ευθύνη στο ότι δεν ενέπνεε πλέον τους παίκτες, αλλά δεν φταίει μόνο εκείνος. Κατά τα άλλα, δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα.