Ημουν ο πρώτος (ευτυχώς πέρασαν κάποιες μέρες για να μην είμαι και ο «μόνος») που έθιξα το πρόβλημα με τις μικρές κατηγορίες. Εκεί όπου το τεστ για COVID δεν είναι υποχρεωτικό αλλά… προτείνεται. Και κανείς δε ξέρει τι θα γίνει. Και κάνουν το σταυρό τους σε κάθε ματς, επίσημο ή φιλικό!
Υπάρχουν ομάδες (όπως π.χ ο Μίλωνας) που είναι πολύ τυπικοί σε θέματα τεστ ανίχνευσης κορονοϊού. Άλλες ομάδες δεν αντέχουν (αν και προφανώς πολύ θα το ήθελαν) να κάνουν το ίδιο.
Το είχαμε πει από την πρώτη στιγμή: Για να διεξαχθούν τα εθνικά πρωταθλήματα θα έπρεπε να γίνουν εκπτώσεις σε θέματα υγείας. Δυστυχώς…
Ακούμε και μαθαίνουμε πολλά και ανησυχητικά ζητήματα. Πράγματα που λέγονται και δεν γράφονται, για την ακρίβεια. Ο κόσμος του μπάσκετ δεν είναι μεγάλος και καταλαβαινόμαστε, δε χρειάζονται περισσότερες εξηγήσεις.
Είναι καθαρά θέμα ατομικής ευθύνης και όχι ανευθυνότητας. Αν (χτυπάμε ξύλο) υπάρξει ανίχνευση του ιού σε μέλος κάποιας ομάδας θα πρέπει να υπάρξει άμεση κινητοποίηση. Ενημέρωση προς εκείνους που πρέπει. Ώστε να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, οι απαραίτητες ενέργειες.
Τρέμω στη σκέψη ότι μπορεί να υπάρξει κάποιος που- δε ξέρω γιατί και τι περνάει από το μυαλό του καθενός- θα πράξει κάτι αντίθετο.
Πρέπει να προστατευτούμε και να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο. Πρέπει να συνεργαστούμε γιατί δεν υπάρχει τίποτε άλλο που μπορούμε να κάνουμε. Και αυτό δεν είναι συζητήσιμο. Είναι μονόδρομος.
Δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Και νομίζω ότι καταλαβαινόμαστε. Δεν είναι και… επιστήμη αυτό που λέμε έστω κι αν χρειάζεται να τονίζουμε το αυτονόητο.
Για να τελειώνουμε…
Κατά την ταπεινή μου άποψη όποιος πράξει το αντίθετο, θα πρέπει να αποβληθεί δια παντός από το χώρο. Διότι πολύ απλά δε σέβεται κανέναν και τίποτα.
Θέλω να πιστεύω ότι δε θα βρεθεί (και ούτε υπάρχει) κάποιος τέτοιος.