Αυτή η Εθνική ομάδα σίγουρα δεν έχει τους καλύτερους παίκτες που θα μπορούσε να έχει στα «παράθυρα» για την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019. Οι απουσίες είναι πολλές, το ξέρουμε και κυρίως το.. ξέρουν. Και μπορεί να μην έχει ο Θανάσης Σκουρτόπουλος (που κι αυτός απαξιώνεται μαζί με την ομάδα) τους καλύτερους παίκτες αλλά σίγουρα έχει τους καλύτερους συμπαίκτες.
Σε τελική ανάλυση δεν ευθύνονται όσοι είναι παρόντες για τους απόντες. Ισα ίσα που έχουν καταφέρει να εξασφαλίσουν ουσιαστικά στους «μεγάλους απόντες» την συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019. Γι’ αυτό ακριβώς, μαζί με την διάθεση που δείχνουν, την εξαιρετική ατμόσφαιρα που βγαίνει αλλά και τις όμορφες φάσεις που απολαμβάνουμε σε υποχρεώνουν να τους χειροκροτήσεις. Και αυτούς και τον προπονητή για την προσπάθεια που καταβάλουν.
Σ’ εμάς όλα φαίνονται εύκολα κι απλά. Πολύ δε περισσότερο το να κριτικάρουμε σκληρά, σε βαθμό απαξίωσης και προσβολής εκείνους που κάνουν κάτι απίστευτο: Προκρίνονται στο Παγκόσμιο για να παίξουν άλλοι!!!
Βλέπετε οι περισσότεροι εξ όσων έχουν λάβει μέρος στα «παράθυρα» δεν θα είναι παρόντες στο Παγκόσμιο.
Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία η Εθνική μας έχει ένα καθαρό 5-0 (που μπορεί να γίνει 6-0 στην Εσθονία) και ουσιαστικά πάει «άνετη» (αλλά όχι… χαλαρή) στην δεύτερη φάση. Με την διασταύρωση που θα γίνει η Ελλάδα, η Σερβία και η Γερμανία απλώς θα σφραγίσουν τα εισιτήρια καθώς στην καλύτερη περίπτωση οι άλλες τρεις ομάδες θα έχουν τρεις ήττες (μεταφέρονται ΣΥΝΟΛΙΚΑ τα αποτελέσματα στην επόμενη φάση). Με πιθανότητα ήττας την Παρασκευή (29/6) της Γερμανίας από την Σερβία η Εθνική μας θα είναι μόνη αήττητη (εφόσον περάσει από την Εσθονία) στην επόμενη φάση.
Επίσης θα πρέπει να επισημάνουμε ότι σε αυτά τα «παράθυρα» κι έτσι όπως έχει γίνει η κατάσταση δίνονται ευκαιρίες σε παιδιά όπως ο Μήτογλου (που έκανε θραύση και το μέλλον του ανήκει) ο Λαρεντζάκης (που είναι έτοιμος πια να διεκδικήσει θέση για το Παγκόσμιο) να μπουν στο κλίμα της Εθνικής και να ετοιμαστούν για το μέλλον. Στο παρελθόν άλλωστε κλήθηκαν παιδιά όπως ο Λούντζης πχ που σίγουρα είναι παίκτης που έχει περάσει απ’ όλες τις μικρές Εθνικές και πρέπει να «προσεχθεί».
Η διαφορά όμως είναι στον Γιάννη Μπουρούση που συμπεριφέρεται λες και είναι ρούκι! Στον Παναγιώτη Βασιλόπουλο που είχε…ξεχάσει την διεθνή κλήση αλλά φέρεται ηγετικά. Στον Βαγγέλη Μαργαρίτη που προς το τέλος της καριέρας του πήρε μέσω «παραθύρων» μια ανταμοιβή για την συνέπεια που δείχνει και εξακολουθεί ως «πιστός στρατιώτης».
Και μια απορία: Από την στιγμή που λέμε σε όλες τις διοργανώσεις ότι έχουμε προβλημα στο περιφερειακό σουτ μηπως ο Γιαννόπουλος και ο Σάκοτα πρέπει να «ξεσκονιστούν» περισσότερο;