Η Πάτρα είναι basket city… Κι αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Για να είμαι ειλικρινής το χάρηκα ιδιαίτερα που ένας τίτλος πήγε στην πόλη. Σε μια πόλη που ζει κι αναπνέει για το μπάσκετ, που έχει μπασκετικό κόσμο, που έχει βγάλει τεράστιους παίκτες (όπως τον Κώστα Πετρόπουλο) όπως κι άλλους ακόμα που έκαναν καλή καριέρα.
Ο Προμηθέας είναι η ομάδα των υπερβάσεων. Είναι η ομάδα- θαύμα, που αξίζει τα συγχαρητήρια όλων. Ο τίτλος, βέβαια, αποτελεί το επιστέγασμα των προσπαθειών που γίνονται με βάση συντονισμένο πλάνο και όχι με ταξίδι στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Την περίοδο 2016-2017 έπαιξε για πρώτη φορά στην Basket League. Το 2019 έφτασε στον τελικό του Πρωταθλήματος όπου ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό. Το 2020 έπαιξε στον τελικό του Κυπέλλου αλλά και πάλι δεν τα κατάφερε κόντρα στην ΑΕΚ αυτή τη φορά. Τώρα ήταν η σειρά του…
Ο Προμηθέας είναι ένα σωματείο οργανωμένο. Διαθέτει οικονομική άνεση αλλά δεν είναι αυτό το θέμα αλλά το που και πως επενδύονται τα χρήματα. Σε Ακαδημίες, στη δημιουργία αθλητικού κέντρου, στο marketing…
Πιθανότατα να είναι η μόνη ομάδα που ποντάρει στο marketing περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη κι ας είναι περιορισμένη η αγορά. Κάνει αυτό που πρέπει και για την ακρίβεια αυτό που έπρεπε να έχουν κάνει οι ομάδες κατά τα ‘90ς όταν το χρήμα… έρρεε.
Ο Βαγγέλης Λιόλιος και οι συνεργάτες του δεν έφτιαξαν τίποτα στην τύχη. Και προφανώς μας αποδεικνύουν ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν ακόμα και γρηγορότερα από το φυσιολογικό, όταν υπάρχει πλάνο και όραμα.
Έχει βρει τους κατάλληλους ανθρώπους στην κατάλληλη θέση και φυσικά τον Μάκη Γιατρά. Έναν άνθρωπο που ζει για τον Προμηθέα και όχι από τον Προμηθέα.
Διότι ο Προμηθέας είναι ομάδα- θαύμα, αλλά αυτό που συνέβη δεν είναι… θαύμα!
Είναι προϊόν συλλογικής δουλειάς. Και θα ήταν άδικο αν δεν το αναγνωρίζαμε.