Ο χρόνος που έχει στα παρκέ ένας μπασκετμπολίστας δεν είναι ίδιος για όλους αφού αποτελεί συνάρτηση πολλών παραγόντων, πολλές φορές κι αστάθμητων. Σε κάθε περίπτωση κάπου εκεί γύρω στα 35-37 άντε 40 χρόνια θα πρέπει να αποχαιρετήσει την ενεργό δράση. Όμως μιλάμε για μια ξεκάθαρη περίπτωση ανθρώπου, νέου σε ηλικία και φυσικά απόλυτα ενεργού κοινωνικά ώστε να είναι παραγωγικός. Έτσι δεν είναι;

Δε συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλες τις χώρες του κόσμου: Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις παικτών οι οποίοι μετά το τέλος της καριέρας τους έρχονται αντιμέτωποι με το «τι κάνω τώρα»! Όπως επίσης υπάρχουν άλλες τόσες που δε γνωρίζουν πώς να διαχειριστούν τα χρήματά τους (που έχουν βγάλει μέσα από το μπάσκετ). Με βάση κάποια στατιστικά είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις αθλητών που μέσα σε λίγα χρόνια έχουν «σπαταλήσει» τα χρήματα τους και βρίσκονται αντιμέτωποι με σοβαρά οικονομικά ζητήματα.

Κι εκεί αναρωτιέσαι το αυτονόητο: «Μα αυτός δεν έβγαλε τόσα χρήματα»; Κι αναλώνεσαι στη «μπακαλίστικη» λογική να μετράς ένα προς ένα τα συμβόλαιά του λες και είσαι ο λογιστής του και θα του φτιάξεις τη φορολογική δήλωση.

Είναι ένα θέμα ιδιαίτερα ευαίσθητο. Αναφερόμαστε κατά κύριο λόγο στους αθλητές που φτάνουν σε υψηλό επίπεδο άρα κερδίζουν ένα σεβαστό αριθμό χρημάτων, αλλά είναι καλό να το αναλογιστούν όλοι. Βρίσκονται σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερα απαιτητικό, ίσως και «αποστειρωμένο» που δεν τους επιτρέπει να σκέπτονται και πολλά, για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν τους ζητούν κάποια επένδυση αλλά να είναι στην προπόνηση και στους αγώνες. Βαρύ πρόγραμμα, αλλά συγκεκριμένο.

Σε μια ηλικία παραγωγική μένουν χωρίς το μπάσκετ. Και αρχίζουν τα ερωτηματικά.

Θα πρέπει να κάνουμε στην Ελλάδα ό,τι ακριβώς σε άλλες χώρες αλλά να δώσουμε τεράστια έμφαση και λόγω των οικονομικών συνθηκών όπως και τον περιορισμένων ευκαιριών. Να οργανώσουμε ένα σεμινάριο (υπάρχουν ειδικές συμβουλευτικές εταιρείες) σχετικά με το θέμα αυτό το οποίο δε θα αρχίζει από τις επαγγελματικές ομάδες αλλά από τις ακαδημίες.

Θα πρέπει να μάθουν (παιδιά και γονείς) όλες αυτές τις λεπτομέρειες που προαναφέραμε. Να οδηγηθούν σε μονοπάτια σωστής διαχείρισης χρημάτων ώστε να εξασφαλίσουν ένα καλό μέλλον για τον εαυτό τους και την οικογένειά τους. Παρουσιάζονται στοιχεία ανατριχιαστικά όχι μόνο με περιπτώσεις πλούσιων παικτών που έχασαν την περιουσία τους αλλά και στατιστικά για το μέσο όρο του χρόνου μέσα στον οποίο χάθηκαν όλα!

Η ΕΟΚ, ο ΕΣΑΚΕ και ο ΠΣΑΚ θα πρέπει, κατά την ταπεινή μας άποψη, να συνεργαστούν προς μια τέτοια κατεύθυνση επιμόρφωσης αλλά και συμβουλευτικής σύστασης. Θα είναι κάτι ιδιαίτερα χρήσιμο προς όλους, όχι μόνο αθλητικά αλλά και κοινωνικά.