Είχαμε αρκετά πράγματα στην «στροφή» της Basket League που να αξίζουν τον κόπο να σχολιάσουμε και να αναλύσουμε. Θα προτιμούσα όμως να σταθώ σε τρεις ομάδες των οποίων τις κινήσεις αδυνατώ να κατανοήσω.
Ας αρχίσουμε από τα πιο «φρέσκα» μαντάτα, αυτά του Κολοσσού. Είχα κάθε καλή διάθεση να καταλάβω τον λόγο της απομάκρυνσης του έμπειρου και ικανού, Κώστα Φλεβαράκη, αλλά δεν τα κατάφερα. Ειδικά μάλιστα από την στιγμή που… τώρα αρχίζει το πρωτάθλημα για τον Κολοσσό καθώς έχει κατά σειρά Χολαργό εντός, Κύμη εκτός και μετά το εξ αναβολής με τον Παναθηναϊκό ακολουθούν Ηφαιστος εντός, Αρης εκτός και Λαύριο εντός. Αν είχαν παράπονα επειδή ο Κολοσσός δεν νίκησε τον Προμηθέα, την ΑΕΚ, το Περιστέρι, τότε είναι μάλλον αδικαιολόγητοι. Οσο για τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ, είναι γεγονός ότι ο «Δικέφαλος του Βορρά» πέρασε απ’ όλες τις έδρες των ανταγωνιστών (Νέα Σμύρνη και Ρέθυμνο)…
Που θέλω να καταλήξω; Ότι είναι μάλλον παράλογο να κρίνεις τον προπονητή σου στο πρόγραμμα του…θανάτου και να μην του επιτρέψεις να πάει την ομάδα στους τελικούς. Ειδικά όταν ο Κολοσσός στο Περιστέρι, στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ και στην Πάτρα με τον Προμηθέα έδειξε ότι γίνεται πάλι… ομάδα. Συν την νίκη (με +11) επί του Ρεθύμνου…
Προτιμότερο θα ήταν να πάρουν κανέναν παίκτη να ενισχυθούν (όπως κάνει η Κύμη) για παράδειγμα και ταυτόχρονα να ετοιμαστούν για την νέα σεζόν με άλλα πλάνα. Ο Κολοσσός δείχνει…τελματωμένος. Απρόσωπος. Προσπαθώ να διακρίνω προοπτική αλλά αδυνατώ, πολύ δε περισσότερο όταν δεν υπάρχει κορμός γηγενών παικτών.
Φτάνεις στις εποχές που υπήρχε η τριάδα Τσάμη- Χαρίση- Ασημακόπουλου και καταλαβαίνεις πολλά…
Κάπως έτσι, ίσως και χειρότερα, είναι τα πράγματα για το Ρέθυμνο. Είχα επισημάνει καιρό ότι παρά τις δύο νίκες δεν είχε αλλάξει τίποτα στην «λογική» που παίζει η ομάδα. Είναι πολύ μεγάλο μάθημα το φετινό για τους Κρητικούς που μάλλον θα πληρώσουν τις εμμονές τους να πηγαίνουν τα τελευταία χρόνια με ξένους από τα πανέρια και χωρίς να εμπιστεύονται το γηγενές στοιχείο να φτιάξουν έναν κορμό.
Ομάδες τελματωμένες… Ομάδες που κάποτε ήταν στην τετράδα του πρωταθλήματος δεν κατάφεραν να αποκτήσουν τεχνογνωσία αλλά κυρίως όραμα και πλάνο.
Πάμε και στον Πανιώνιο… Προσπαθώ να κατανοήσω την χρησιμότητα της απόκτησης του Ελ Αμίν αλλά δεν μπορώ. Εχεις ήδη τον Παπαντωνίου που θέλει τη μπάλα στα χέρια του. Εχεις τον Μπέρι που επίσης θέλει τη μπάλα στα χέρια του. Τι ακριβώς είδες και παίρνεις τον Ελ Αμίν που έχει συνηθίσει να παίζει με την μπάλα στα χέρια για 18 δευτερόλεπτα δεν μπορώ να καταλάβω. Προφανώς θα ήταν προτιμότερο να ασχοληθούν οι «κυανέρυθροι» να βρουν κάτι καλύτερο από τον Οστιν (που τον ανακάλυψαν;) ή από τον Χάρις που σουτάρει τρίποντα ακόμα και σε αιφνιδιασμό λες και η ρακέτα έχει ναρκοπέδιο.
Η Κύμη για παράδειγμα πόνταρε σε ποιότητα ξένων κι έκανε τις κινήσεις της. Τις σωστές. Ηθελε σουτέρ/σκόρερ, πήρε τον Ουίλιαμς. Κλασικός σουτέρ, άλλωστε δεν τον είδαμε και τόσο συχνά να βάζει μπάλα στο παρκέ. Δεν πήρε παίκτη…άκυρο με την υπόλοιπη λογική της ομάδας.
Κατά τ’ άλλα ο Αρης σκαρφάλωσε αρκετά, πήραν και ψυχολογία οι παίκτες του με τις 5 νίκες που έφτασαν και υπάρχει αισιοδοξία. Το Λαύριο έχει αλλάξει σημαντικά τη λογική του, πήρε τρεις καλύτερους ξένους απ’ αυτούς που είχε κι επιστρέφει σε όσα έκανε τα προηγούμενα χρόνια κι απέδωσαν. Γιατί το ΙΕΚ και οι αμφιβόλου ποιότητας επιλογές ξένων, λίγο ήθελαν να φέρουν την Α2 κοντά…
Η ΑΕΚ πλέον είναι άλλη ομάδα με τον Θίοντορ, ο ΠΑΟΚ εξακολουθεί να συσπειρώνεται και να πηγαίνει καλά. Θέλετε μυστικά; Δεν υπάρχουν… Οι Ελληνες κρατάνε την ομάδα μαζί με δύο παίκτες με ισχυρή προσωπικότητα, δεμένους με το σύνολο όπως ο Χάτσερ και ο Γκος. Απλά πράγματα.
Κάτι για το…γηγενές στοιχείο που λέγαμε πριν. Η για κορμό ομάδας.
Το Περιστέρι δεν θα κριθεί στο ΟΑΚΑ φυσικά, ενώ ο Χολαργός έχει κάνει βήματα προόδου και γίνεται πιο σκληρός από αγώνα σε αγώνα. Ο Ηφαιστος έχει να αντιμετωπίσει την ατυχία με τον τραυματισμό του Μπρέιζελτον και ψάχνει παίκτη έστω και με μηνιαίο συμβόλαιο ενώ ο Προμηθέας βρίσκεται πλέον στο επίπεδο να παίρνει τους αγώνες που θέλει.
Η συνέχεια αναμένεται αμφίρροπη και πιθανότατα γεμάτη εκπλήξεις.