Ακούγοντας τα λόγια του Γιώργου Ρεμεντέλα μετά το θρίαμβο του Ψυχικού επί του Τρίτωνα, είναι αλήθεια ότι μέσα μου ξύπνησαν αρκετά συναισθήματα.
Όχι, δεν έχω καμία σχέση με το Ψυχικό αλλά είναι αλήθεια ότι ο κόουτς έβγαλε από μέσα του περισσότερο συναίσθημα παρά μπασκετικούς όρους. Είναι εξαιρετικός προπονητής αλλά κάποιες στιγμής θα πρέπει να βρούμε και τη χρυσή τομή στην όλη ιστορία.
Από το 2003 στην ομάδα, μόλις είχε ανέβει στην Β’ ΕΣΚΑ, ο Ρεμεντέλας θα κλείσει 20ετία στην Basket League και στο ιστορικό ραντεβού της ομάδας με την ανώτερη κατηγορία. Μπράβο του και μπράβο τους.
Σοβαρή ομάδα, με σταθερότητα και με πίστη σε ό,τι κάνει, εμφανίστηκε πανέτοιμη να διεκδικήσει το μεγάλο στόχο. Και στο κρισιμότερο σημείο φάνηκε αποφασισμένη να μην της ξεφύγει αυτή η μεγάλη ευκαιρία.
Όπως σας είπα όμως, αυτό το όμορφο παραμύθι του Ρεμεντέλα έχει περισσότερο συναισθηματικό χαρακτήρα, παρά αγωνιστικό. Τον άκουγες πως μιλούσε για την ομάδα του και για τον ιδρυτή της ομάδας κι έβγαζε όλο το συναίσθημα. Με ειλικρίνεια. Από τα βάθη της ψυχής του.
Ο Γιώργος Ρεμεντέλας αφιέρωσε μια ζωή στο Ψυχικό και τώρα μπορεί να γιορτάσει μαζί με τους δικούς του ανθρώπους. Γιατί πέτυχε; Διότι τον εμπιστεύτηκαν κι έτσι πρέπει να κάνουν οι ομάδες. Τα δικά τους παιδιά να τα στηρίζουν διότι γνωρίζουν τα κατατόπια καλύτερα από τον καθένα.
Κι επίσης πέτυχε επειδή ποτέ δεν έβαλε τον εαυτό του πάνω από την ομάδα. Το σύνολο ήταν πάντα ο κυρίαρχος σε όλα. Δε διεκδίκησε δόξα ούτε και η σταθερότητα στην ομάδα τον έκανε αλαζόνα.
Η μεγάλη του δικαίωση ήρθε. Και μπράβο του
Και κάτι τελευταίο για τον Τρίτωνα.
Είναι μια ομάδα με ιστορία μεγάλη, όνομα «βαρύ» και πολύτιμη προσφορά στο μπάσκετ στην Ελλάδα. Το γεγονός ότι μετά από χρόνια επέστρεψε σε υψηλό επίπεδο είναι η παρακαταθήκη για τους ανθρώπους της ομάδας ώστε να διεκδικήσουν το επόμενο βήμα.
Και ο Τρίτωνας έχει σταθερότητα στον προπονητή (που είναι εξαιρετικός) και μπορεί να κάνει παραπάνω πράγματα. Η μια χαμένη ευκαιρία δεν είναι το τέλος της ομάδας.