Τα τρίποντα του Βασίλη Σπανούλη και η τεράστια προσπάθειά του στην τελευταία περίοδο να βγάλει θετικό πρόσημο σε μια άθλια αγωνιστικά βραδιά του Ολυμπιακού είναι η μία όψη του νομίσματος. Εκτός του ότι τα μεγάλα σουτ του αρχηγού του Ολυμπιακού δεν συνιστούν είδηση, κινδυνεύουμε να χάσουμε την ουσία σ’ έναν αγώνα που έδειξε πολλά… ‘Η- για την ακρίβεια- τα επανέλαβε.
Το αγωνιστικό θέαμα γενικά ήταν άθλιο και από τις δύο ομάδες και σίγουρα το ματς δεν ήταν το καλύτερο για τον κόσμο. Τα συνολικά 2/24 τρίποντα στο πρώτο μέρος (1/12 και οι δύο) και 8/45 συνολικά, ο χαμηλός ρυθμός (μόνο… ένα καλάθι από αιφνιδιασμό κι αυτό στο δεύτερο μέρος, συνολικά), η ανύπαρκτη δημιουργία, οι πολλές ατομικές ενέργειες, το χαμηλό σκορ, μάλλον έκαναν τα… μάτια μας να πονέσουν.
Η Μακάμπι προσαρμόστηκε πάντως περισσότερο στον ρυθμό. Στην επανάληψη η μπάλα πέρασε κοντά στο ζωγραφιστό προκειμένου να εξαντλήσουν τον ανέτοιμο (αλλά συγκινητικό) και ΚΥΡΙΩΣ απελπιστικά μόνο, Μιλουτίνοφ. Η Μακάμπι πήρε συνολικά 42 πόντους in the paint και τους 28 από τους 39 του δευτέρου μέρους. Τότε που εγκατέλειψε τα τρίποντα (1/12 στο πρώτο και 2/7 στο δεύτερο) και χτύπησε εκεί που έπρεπε. Όχι ότι η Μακάμπι ήταν καλύτερη από τον Ολυμπιακό. Μόνο που ποσοτικά πήρε περισσότερα από περισσότερους παίκτες.
Χωρίς καμία διάθεση να κάνω τον… έξυπνο, αλλά από την εποχή που ο Ολυμπιακός έκανε τα νικηφόρα σερί εξέφραζα τον προβληματισμό μου για το πόσο θα μπορούσε να αντέξει αυτή η ομάδα με τόσο μικρό rotation. Και το πρόβλημα είναι ότι όσο περνά ο καιρός τόσο… μικραίνει περισσότερο. Όταν οι προερχόμενοι από τραυματισμούς, Παπανικολάου και Μιλουτίνοφ, με μία και μισή προπόνηση αντίστοιχα παίζουν 30 και 27 λεπτά αντίστοιχα, όταν οι βετεράνοι Σπανούλης και Πρίντεζης δεν μπορούν να πάρουν ανάσα και το supporting group τους είναι περιορισμένο, τότε δεν έχεις να συζητήσεις πολλά. Ο Ουίλιαμς- Γκος στο μεγαλύτερο διάστημα διάβασε την άμυνα της Μακάμπι και οδήγησε τον Ολυμπιακό, ο Μιλουτίνοφ ήταν σαν να παίζει με όλη την Μακάμπι επάνω του (και πάλι καλά τα πήγε) ενώ η προσωπικότητα του Σπανούλη παραλίγο να έφερνε τούμπα τον αγώνα… Μέχρι εκεί. Κι αν έμπαιναν τα τρίποντα του Σπανούλη, θα νικούσε θα μου πείτε. Ναι αλλά ατομικά δεν γίνεται… πάντα τουλάχιστον. Ούτε το ένας εναντίον πέντε στο τελευταίο πεντάλεπτο είναι μέσα στους κανόνες του μπάσκετ. Πολύ περισσότερο όμως δεν κρύβει τις μόλις 7 ασίστ (3 στο πρώτο μέρος και 4 στο δεύτερο), τα 5/26 τρίποντα και σίγουρα την ανισορροπία στον χρόνο συμμετοχής των παικτών. Και η Μακάμπι που επιθετικά πήγε σε ατομικό παιχνίδι, υπερτερούσε σε ποσότητα, σε λύσεις και σε παίκτες που ακόμα και στο πεντάλεπτο- εξάλεπτο έκαναν αισθητή την παρουσία τους. Για παράδειγμα τα 12’35’’ του Τάιους, με τις τρεις τάπες, είχαν σαφώς περισσότερη επίδραση στο παιχνίδι από τα 14’24’’ του ΛεΝτέι.
Η ουσία είναι ότι ο Ολυμπιακός απομακρύνθηκε από την πεντάδα, έχει τρεις σερί ήττες, ακολουθεί μετά την διακοπή δύσκολο πρόγραμμα (Εφές εκτός και ΤΣΣΚΑ εντός) και σίγουρα έχει κάποια ανησυχία, πλέον για το τι γίνεται πιο πίσω.