Το μπάσκετ νίκησε! Το παλιό, καλό μπάσκετ που ήθελε τις ομάδες να «τρώγονται» μέσα στο γήπεδο αλλά εκτός των τεσσάρων γραμμών να παλεύουν μαζί για την πρόοδο και τη βελτίωση του αθλήματος. Και με μια νοοτροπία που απομόνωνε τους παντός είδους παρείσακτους οι οποίοι τελικά ουδεμία σχέση είχαν με αυτή την κατεύθυνση.

Αυτά τα δύο παιδιά, ο Τοπάλι και ο Γκάτζο, άθελά τους πρωτοστάτησαν σε μια απίστευτη 48ωρη «επανάσταση». Το παλιό καλό μπάσκετ, είναι εδώ. Το φώναξαν οι παράγοντες, οι παίκτες, τα στελέχη, οι φίλαθλοι των ομάδων που δε βρίσκονται στο προσκήνιο, που δεν απολαμβάνουν προνόμια προβολής, αλλά είναι όλοι τους γνήσιοι μπασκετικοί. Που μεγάλωσαν στο τσιμέντο κι ευχαρίστως θα έπαιζαν ή θα κάθονταν ακόμα εκεί. Αρκεί να έβλεπαν μπάσκετ και να συζητούσαν για μπάσκετ.

Ακόμα και όσοι ψέλλισαν κάποιες ασάφειες με φανερό στόχο την υποβάθμιση του θέματος, δεν εκτέθηκαν απλώς. Εκτεθειμένοι ήταν, ανέκαθεν… Αλλά παραδόθηκαν είτε στην αδιαφορία είτε στη γενική θυμηδία. Πάμε παρακάτω διότι αυτοί δεν έχουν σχέση με όσα αναφέρουμε. Όταν βλέπεις ομάδες, όπως το Παγκράτι, να βγάζουν ανακοίνωση υπέρ της συμμετοχής των παικτών… Που θα είναι ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ του Παγκρατίου… Αντιλαμβάνεσαι πόσο σέβεται αυτή η ομάδα της ιστορικές ρίζες, τα ιδανικά της, ως μια από τις παλαιότερες μπασκετικές ομάδες της Αθήνας.

Όταν βλέπεις παίκτες, προπονητές, παράγοντες ΑΛΛΩΝ ομάδων, απ’ όλες τις κατηγορίες να ΕΝΩΝΟΥΝ τις φωνές τους για να πολεμήσουν την αδικία, τον εγωισμό, τη μονομανία και τον εγωκεντρισμό, τότε δε λες μόνο ΜΠΡΑΒΟ. Αλλά κάποιες μικρές ελπίδες ότι υπάρχει, τελικά, το παλιό ελληνικό μπάσκετ, αναζωπυρώνονται μέσα σου.

Η «μασονία» που έλεγαν οι παλαιοί. Όταν όλοι ενώνονταν για το καλό του αθλήματος κι εναντιώνονταν σε κάθε αδικία. Δε νίκησαν ο Τοπάλι και ο Γκάτζο μόνο. Νίκησαν ΟΛΕΣ οι ομάδες, ΟΛΟΙ οι μπασκετικοί. Κι απομονώθηκαν τα παράσιτα.

Αξίζει ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ σε όλους.