Θα μου επιτρέψετε να αναδημοσιεύσω, χωρίς να αλλάξω… τελεία, ένα άρθρο που πρόσφατα έγραψα στο Sportime. Είναι θέμα προβληματισμού, περισσότερο και φυσικά με όλο τον σεβασμό που έχω στο πρόσωπο που αναφέρομαι.

Για μια ακόμα φορά ο Κώστας Τσαρτσαρής «χτύπησε» μέσω Twitter. Όπως έχω ξαναγράψει (και το έχω πει και στον ίδιο) θα τον προτιμούσα περισσότερο ενεργό στο… γήπεδο παρά στα social media. Και γι’ αυτό διαφωνώ μαζί του στην τακτική που έχει ακολουθήσει.

Τι έγραψε, λοιπόν, ο Τσαρτσαρής; Ιδού

«-Μα γιατί δεν ασχολείσαι με την αγωνιστική προπονητική Κώστα?

– Γιατί ο προπονητής στην Ελλάδα , είναι πιο αναλώσιμος από κόλλα Α4 σε εκτυπωτή. Πάρτε για παραδείγματα, πώς έπραξαν οι 2 από τις μεγάλες μου αγάπες. Με 2 εκ των κορυφαίων προπονητών…»!

Δηλαδή αγαπητέ Κώστα Τσαρτσαρή εσύ δεν πρέπει να ασχοληθείς με την προπονητική επειδή- όπως λες- εδώ στην Ελλάδα, οι προπονητές είναι αναλώσιμοι. Από παράγοντες που- αν καταλαβαίνω από τα γραφόμενά σου- δεν μπορούν να αντιληφθούν.

Εσύ τα λες. Όχι εγώ. Για εμένα πρέπει να ασχοληθείς με την προπονητική. Πρέπει να ασχοληθείς και με την διοίκηση ομάδας γενικά. Είσαι από τα πιο ψύχραιμα και λαμπρά μυαλά που είχε ποτέ το ελληνικό μπάσκετ. Και πραγματικά απορώ με τη στάση σου τα τελευταία χρόνια.

Αποστασιοποιημένος από παντού. Με σχόλια στα social media και καμία ενέργεια προκειμένου να βρεθεί λύση για το μπάσκετ.

Δεν απευθύνομαι μόνο στον Κώστα Τσαρτσαρή αλλά σε όλους: Αν παιδιά όπως ο Κώστας ή όπως ο Παπαλουκάς, ο Διαμαντίδης, αργότερα ο Σπανούλης και ο Μπουρούσης με τον Ζήση δεν ασχοληθούν με το μπάσκετ, τότε τι ακριβώς θα γίνει;

Αν όλα αυτά τα πρόσωπα που αναφέρω δεν έχουν τη δύναμη αλλά και τη δυνατότητα να αλλάξουν την κατάσταση, τότε ποια ακριβώς είναι η πρόταση; Να βάλουμε λουκέτο;

Διότι εκεί οδηγούμαστε… Δεν ασχολούμαι με την προπονητική γιατί ισχύει το ένα. Δεν ασχολούμαι με την Ομοσπονδία γιατί ισχύει το άλλο… Ε τότε ποια ακριβώς είναι η πρόταση;

Φοβάμαι να σκεφτώ ότι παιδιά σαν τον Κώστα, με τίτλους σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο, δεν έχουν πρόταση. Δεν θέλω να το πιστέψω.

Και δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο π.χ. που δεν πηγαίνουν σε μια ομάδα, να γίνουν διοικητικοί παράγοντες. Ή προπονητές. Να βάλουν την τεχνογνωσία και την εμπειρία τους. Αλλά και τη λάμψη τους.

Και κάπως έτσι να αλλάξει αυτή η αρρωστημένη νοοτροπία που αναφέρει ο Τσαρτσαρής.

Τι ακριβώς θέλουν; Διορισμό π.χ απευθείας στην προεδρία της Ομοσπονδίας ή στην τεχνική ηγεσία μιας ομάδας; Δεν πρέπει να μάθουν;

Το πρόβλημα δεν λύνεται όταν το περιγράφεις, αλλά όταν παρουσιάσεις προτάσεις.