Εχει κάνει τρομερά πράγματα το Περιστέρι μέχρι στιγμής. Ας μιλήσουμε πρώτα με αριθμούς: Συμπεριλαμβανομένης και της πορείας στην Α2 κατηγορία, η ομάδα έχει ρεκόρ 9-0 κι αν βάλουμε και τον αγώνα Κυπέλλου με τον Ηφαιστο πάει στο 10-0. Η τελευταία ομάδα που νίκησε το Περιστέρι και μάλιστα μέσα στο «σπίτι» του ήταν ο Χολαργός στο περσινό πρωτάθλημα της Α2 κατηγορίας.
Πάμε σε πιο εντυπωσιακά στοιχεία; Το Περιστέρι έχει να ηττηθεί εκτός έδρας από τις… 23 Ιανουαρίου 2017 και από το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής όταν έχασε στην έδρα του Μανδραϊκού στο τέλος του πρώτου γύρου. Από τότε μετρά 7-0 στην Β’ Εθνική της σεζόν 2016-2017 κι ακόμα 15-0 στην Α2 κατηγορία της σεζόν 2017-2018 και φυσικά 2-0 (σε Πάτρα και Χαλκίδα) στην φετινή Basket League. Κάτι που σημαίνει ότι το Περιστέρι έχει ρεκόρ 24-0 εκτός έδρας ενώ για τελευταία φορά ηττήθηκε πριν από 21 μήνες!!! Απίστευτο;
Για να είμαι ειλικρινής περίμενα επικράτηση του Περιστερίου στην Χαλκίδα (όχι βέβαια με διαφορά τριάντα πόντων) κι αυτό γίνεται κατανοητό αν θυμηθούμε τι είχα γράψει μετά την 3η αγωνιστική για την Κύμη. Ότι όλος αυτός ο «ανταγωνισμός» του one man show (πρώτα ο Ουάσινγκτον, μετά ο Μπολντς και τώρα ο Σαγκς) δεν ξέρω που μπορεί να οδηγήσει. Και το βέβαιο είναι ότι από τέτοιες καταστάσεις ένας προπονητής σαν τον Πεδουλάκη δεν μπορεί να χάσει.
Το Περιστέρι λοιπόν βρίσκεται στο 4-0 και δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αναλύσεις, εξηγήσεις και ερμηνείες. Τα πράγματα είναι απλά: Σε κάθε αγώνα υπάρχουν…δώδεκα Πεδουλάκηδες ανά πάσα στιγμή. Οι παλαιότεροι θυμούνται πως έπαιζε ο Αργύρης. Λιοντάρι, πεισματάρης, με το «εγώ κάτω από το εμείς», δίνοντας το 100% σε κάθε αγώνα.
Ετσι λειτούργησε σαν προπονητής και όταν είχε αυτή την κατάσταση στις ομάδες του θριάμβευσε. Το έκανε στο Περιστέρι και πέτυχε, κατά τα late 90s και τω early 00s. Στον Παναθηναϊκό του 2012-2013 είχε ακριβώς την ίδια κατάσταση και θριάμβευσε. Σε ομάδες που δεν είχε αυτή την ιστορία (πολύ περισσότερο στην πρώτη του απόπειρα στο εξωτερικό με την Ούνικς) απέτυχε.
Όταν λοιπόν οι παίκτες υπηρετούν όχι απλώς τις τακτικές αλλά και τις πνευματικές/ψυχολογικές απαιτήσεις και προσεγγίσεις κάθε αγώνα, τότε ο Πεδουλάκης δύσκολα θα χάσει τον έλεγχο. Είναι street coach άλλωστε και «παίζει» σε κάθε αναμέτρηση μαζί με τους παίκτες του. Όπως επίσης με τον Πεδουλάκη προπονητή θεωρείται δεδομένο ότι κανείς δεν θα αρχίσει να πετάει στα σύννεφα.
Οι υπόλοιπες αναμετρήσεις του Σαββάτου είχαν ενδιαφέρον. Το Λαύριο ισοπέδωσε τον Πανιώνιο κι εδώ θα επαναλάβω κάτι που έγραψα μετά την νίκη επί του Αρη: Εχουν σκοπό να ενισχύσουν την ομάδα; Αν ναι, έχει καλώς. Αν όχι, ας τρέξουν το project με τα πιτσιρίκια ώστε να τα ετοιμάσουν για το μέλλον, μαζί φυσικά με ξένους που θα εξυπηρετούν το πλάνο της σωστής εκμάθησης, της σωστής νοοτροπίας και της πειθαρχίας και όχι…Ινδιάνους. Διότι το υλικό με μικρούς Ελληνες υπάρχει και είναι αξιοπρόσεκτο.
Για την Κύμη τα είπαμε παραπάνω. Για τον Χολαργό τα είπε όλα ο Αρης Λυκογιάννης με αναφορά μάλιστα σε κάτι που είχα γράψει μετά τον αγώνα με το Περιστέρι ότι δηλαδή «είναι εμφανές πως κάποιοι παίκτες βάζουν το εγώ πάνω από το εμείς»! Μας επιβεβαίωσε ουσιαστικά με την αναφορά του σε εμάς και τον ευχαριστούμε όχι επειδή μας ανέφερε αλλά κυρίως διότι φάνηκε πως πέσαμε μέσα.
Για τον ΠΑΟΚ δεν έχω πολλά να πω. Απλώς στο δικό μου «φτωχό» μυαλό κι εφόσον το μπάτζετ βρίσκεται κοντά στις 900 χιλιάδες, σίγουρα δεν δικαιολογείται αυτό το ρόστερ. Και κυρίως απ’ αυτούς τους ξένους. Είμαι βέβαιος ότι μπορούσε να βρει καλύτερους παίκτες από τον Γκάρετ και τον Πόουπ ή να πάρει κάτι καλύτερο από τον ομαδικό μεν αλλά ξεπερασμένο ρολίστα, Τέπιτς.
Για τον αγώνα Προμηθέα- ΑΕΚ θα αφιερώσουμε ξεχωριστό κομμάτι σε λίγες ώρες. Απλώς θα κάνω έναν πρόλογο: Δεν ήταν απαραίτητα κακή η ΑΕΚ αλλά σαφώς καλύτερος ο Προμηθέας.